Pride comes before a Fall!

Φτάσαμε και πάλι 80 θανάτους την ημέρα. Και αυτή την φορά ούτε καν βλεφαρίζουμε. Κάποιοι φίλοι και οικείοι χάνονται για ένα διάστημα και μετά από λίγο καιρό στην καλύτερη περίπτωση μαθαίνεις ότι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους για 15 – 20 ήμερες περιμένοντας την ασθένεια να εκδηλωθεί και στην χειρότερη βλέπεις το όνομα τους στην κολώνα με τα κηδειόχαρτα…

 Και συνεχίζεις την βόλτα σου…

Στρατόπεδα, απόψεις ανθρώπων που δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη των όσων λένε, άνθρωποι που άγονται και φέρονται σε ένα πόλεμο που δεν ξέρουμε ακόμα ποιος τον κήρυξε σε ποιον…

Ποιοι είναι εναντίον ποιων; Ποιες ζωές διακυβεύονται; Ποιανού μέλλον; Ποια παιδιά εν τέλη δεν θα γεννηθούν; Ποιος είναι ο εχθρός τελικά;

Την ώρα που ο κόσμος γύρω μας αλλάζει ταχύτατα και  αυτός ο μικρός μπλε πλανήτης καταρρέει, εμείς μαλώνουμε για τσιπάκια, εμβόλια , πιστοποιητικά …όντας σίγουροι ότι τα επόμενα είκοσι χρόνια θα είμαστε εδώ …κυρίαρχοι!!!

Συγγνώμη παιδία αλλά φαίνεται ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει… Καταρρέουν  τα πάντα… Αλλά πρώτα από όλα καταρρέουν τα μέσα μας… Σε δεύτερο χρόνο σαν φυσική συνέπεια θα ακολουθήσουν, παρασυρμένα από τον κατήφορο του άρχοντα Ανθρώπου και όλα όσα μας περιβάλλουν.

Δεν μας καίγεται καρφί. Κουραστήκαμε. Λίγοι τσαμπουκάδες αμορφωσιάς και επιπολαιότητας ακούγονται εδώ και εκεί, αλλά και αυτοί παρασύρονται σε δευτερόλεπτα από την καταιγίδα της πιο βαθειάς αδιαφορίας. Γραφικοί τύποι που λένε τα δικά τους. Δεν μας νοιάζει. Τέλος! Όσοι πραγματικά γνωρίζουν κρύφτηκαν. Και όσοι έκανα θόρυβο κουράστηκαν.

 Μετανάστες, πλημύρες, διασωληνωμένοι,  γυναικοκτονίες, νεκρές έγκυες, νεκροί από Covid, τροχαία…. «Οκ» λες..Και τρως την επόμενη μπουκιά ή απλά ακουμπάς πίσω την πλάτη σου στον καναπέ και περιμένεις το αθλητικά και το δελτίο καιρού… Δεν σε νοιάζει. Δεν σε ακουμπάει…

Γιατί αν σε ένοιαζε θα έκανες κάτι…

Κάνεις;

Κάνουμε;

 Ας αράξουμε όσο θέλουμε… Τι και αν η ζωή έρχεται με χίλια κατά πάνω μας. Κοιμάσαι έφηβος με όνειρα και ενθουσιασμό και ξυπνάς μεσήλικας, κυνικός που αγωνίζεται να αυτό-θεραπευτεί καθώς πορεύεται μέσα από την απογοήτευση, τις τύψεις και την κατάθλιψη…

Αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι κανένας δεν είναι άνοσος… Και δεν υπάρχει εμβόλιο ή φάρμακο ικανό να αντιμετωπίσει τον απανθρωπισμό! Και ο απάνθρωπος …είναι ένας κακός,  επικίνδυνος άνθρωπος!

Συμβιβάζομαι… Γίνομαι κυνικός… Αποσυνδέομαι από τους γύρω μου… Αποσύρομαι… Κομπάζω… Εξαντλούμαι… Αδειάζω… Γίνομαι λιγότερος…

Σας λένε κάτι τα παραπάνω; Ξέρετε κάποιους ή κάποιον με αυτά τα χαρακτηριστικά; Και αυτόν τον κάποιον θα τον λέγατε καλό; Θα τον λέγατε άνθρωπο;

Το χειρότερο όλων στα μάτια μου είναι ο απίστευτος , άκρατος εγωισμός μας …Ο εγωισμός που οδηγεί σε μια καρδία άκαμπτη. Σκληρή. Σε μια καρδία άκαρδη. Αυτός ο εγωισμός που σε κάνει άνοσο σε κάθε καλή συμβουλή και σε κάνει να πιστεύεις ότι οι κανόνες δεν έχουν ισχύ σε εσένα. Και όχι τόσο οι κανόνες που θέτουν οι άνθρωποι όσο οι κανόνες που θέτει η φύση και η πραγματικότητα. Λίγο πιο ωμοί κανόνες αυτοί θαρρώ.

Υιοθετώντας αυτή την στάση , αναπόφευκτα διαβρώνουμε τις πιο στενές , προσωπικές και πολύτιμες σχέσεις μας… Απομόνωση. Χάνουμε φίλους, συντρόφους, συναδέρφους, οικογένεια. Χάνουμε στο τέλος και εμάς τους ίδιους καθώς αυτού του είδους ο εγωισμός καταργεί τελικά και τον εσωτερικό διάλογο… Μόνο η ηχώ του παραληρήματος του αντηχεί στο μυαλό και την ψυχή μας.(Είπαμε καρδιά δεν έχουμε… Την χάσαμε στην αρχή… Κάπου εκεί στον καναπέ δίπλα στο τηλεκοντρόλ)… Και επειδή στον άνθρωπο είναι αδύνατον ακόμα και στα έσχατα του να είναι μόνος, βρίσκουμε κάποιους που δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι , αρκεί να είναι εχθροί με τους εχθρούς μας και γινόμαστε ομάδα… Ομάδα καταστροφής!!!

Να θυμίσω απλά το Βιβλικό: Pride comes before a Fall!

Αντίμετρα;;;;;;

Αν πούμε ότι υπάρχει κάποια μικρή διέξοδος από αυτό τον αυτοκαταστροφικό λαβύρινθο, σίγουρα αυτή περνά από τον δρόμο της ταπεινότητας… Έστω και της επιτηδευμένης. Ακόμα και αυτή στην αρχή θα δημιουργήσει το πρόσφορο έδαφος που απαιτείται… Οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες για όλα τα καλά που μπορεί να μας έχει δώσει η ζωή και συνειδητά να αναγνωρίσουμε τον παράγοντα τύχη σε όσα ευτυχή και άξια μας έχουν τύχει στον δρόμο μας.(Στην πραγματικότητα ελάχιστα θα γίνονταν επειδή απλά είμαστε ικανοί αν δεν είχαμε και τον παράγοντα «τύχη» με το μέρος μας.-Εγώ βέβαια την τύχη την ονομάζω αλλιώς αλλά αυτό είναι θέμα άλλης ιστορίας-)

Απολύτως απαραίτητο στοιχείο για την όποια ανάσχεση του απανθρωπισμού μας, είναι να αρχίσουμε να είμαστε απόλυτα, ολοκληρωτικά , χωρίς κανένα δισταγμό ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Από κάθε είδους ψέμα που μπορεί να λέμε καθημερινά, αυτά που λέμε σε εμάς είναι τα πιο θανάσιμα… Πως θα βρούμε τα κενά μέσα μας, όταν  απλά τα γεμίζουμε με όλο και περισσότερα πράγματα που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κρύβουν τις τρύπες από τα ίδια μας τα μάτια;;; Πόσα ψέματα ακόμα και μπροστά στον ίδιο μας το καθρέφτη; Πόσα και τι να αγοράσουμε πια για να ναρκωθούμε κι άλλο από τον ναρκισσισμό μας;

Τα κενά μας θα γεμίσουν μόνο από το μέσα μας που θα γιγαντώνεται. Και αυτό θα γίνει μόνο αν βγούμε έξω από το εγωιστικό κουκούλι μας, έξω από την ζώνη αδιαφορίας μας και αρχίσουμε να έχουμε μια ανώτερη αποστολή. Μια αποστολή και ένα σκοπό ζωής έξω από εμάς. Και τι πιο ευγενικό από το να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε και να υπηρετούμε τους άλλους; Τι πιο ευγενές και ανώτερο από το να ξαναγίνουμε άνθρωποι για τον άνθρωπο;

Από την άλλη τι ξέρω και εγώ;

Νομίζω ότι γερνάω… Είμαι μάλλον παλιά ψυχή. Λατρεύω την γνήσια καλοσύνη. Λατρεύω τη συμπόνια. Λατρεύω την λογοτεχνία και την ποίηση. Λατρεύω τη σύνδεση ψυχής. Λατρεύω τα παλιά βιβλία. Λατρεύω τις βαθιές συζητήσεις. Λατρεύω το βάθος και την ουσία. Μα πάνω από όλα, λατρεύω την ωμότητα της Αλήθειας.

Tip:……”Υπάρχει μια εξαιρετικά ισχυρή δύναμη για την  οποία, μέχρι στιγμής, η Επιστήμη δεν έχει βρει επίσημη εξήγηση.

Είναι μια δύναμη που περιβάλει και κυβερνά όλους τους άλλους, και φαίνεται να είναι ακόμη πίσω από οποιοδήποτε φαινόμενο λειτουργεί στο σύμπαν. Και  αυτή η δύναμη δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί από εμάς. Αυτή η καθολική δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.”

“Όταν μάθουμε να δίνουμε και να λαμβάνουμε αυτή την παγκόσμια ενέργεια, θα έχουμε επιβεβαιώσει ότι η αγάπη κατακτά τα πάντα, ότι είναι σε θέση να υπερβεί τα πάντα και οτιδήποτε, επειδή η αγάπη είναι η πεμπτουσία της ζωής.”

“Η αγάπη είναι φως, φωτίζει εκείνους που την δίνουν και την λαμβάνουν.”

“Η αγάπη είναι βαρύτητα, γιατί κάνει κάποιους ανθρώπους να αισθάνονται ότι έλκονται από τους άλλους.”

“Η αγάπη είναι δύναμη, γιατί πολλαπλασιάζει το καλύτερο που έχουμε.”

“Η αγάπη ξεδιπλώνεται και αποκαλύπτει.”

 “Η αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη που υπάρχει, γιατί δεν έχει όρια.” –

Άλμπερτ Αϊνστάιν

Καληνυχτα!!!

Nightcallers.gr