Get out of the box…
Ζούμε σε μια κουλτούρα οργής… Μια κακιά στιγμή μπορεί να είναι αρκετή, ώστε να αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε ότι οι εχθροί βρίσκονται ξαφνικά παντού γύρω μας. Ενώ ξεκινήσαμε να έχουμε μια διαφωνία με κάποιον στην δουλεία, το τέλος της ημέρας μας βρίσκει να είμαστε σε εχθροπραξίες με τους πάντες γύρω μας. Μέσα σε μια καταιγίδα αρνητικών συναισθημάτων. Αβοήθητοι και οργισμένοι…
..Η ανθρώπινη ικανότητα να δημιουργεί αυταπάτες είναι θεαματική. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δικαιώσει τους εαυτού μας για συμπεριφορές άσχημες, δικαιολογώντας τες ως απολύτως αναγκαίες στο μυαλό μας;
…Μας αρέσει να φτιάχνουμε κουτάκια και μέσα στα όρια τους να βολεύουμε και να τακτοποιούμε τις αδυναμίες μας. Θα ξεχωρίσω τρείς κατασκευές…
-Το κουτί «Είμαι καλύτερος από εσένα…». Το χτίζουμε με το να λέμε στους εαυτού μας πόσο ιδιαίτεροι είμαστε, πόσο προικισμένοι κα πόσο ταλαντούχοι σε σχέση με όλους τους άλλους. Συνεπώς όλοι οι άλλοι είναι λιγότερο σημαντικοί, πιο μικροί , ασήμαντοι.
-Το κουτί «Είμαι θύμα των πάντων»… Θεωρούμε ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι ανώτεροι και προνομιούχοι, και ο κόσμος είναι ένα μέρος άδικο και κακό. Και αφού τα βλέπουμε όλα τόσο μαύρα, στρεφόμαστε εναντίον των πάντων.
-Το κουτί «Μου αξίζει το καλύτερο»… Και επειδή δεν το έχω, εναντιώνομαι σε όλους όσους μου το στερούν, θεωρώντας το περιβάλλον στο οποίο ζω και κινούμαι εξαιρετικά εχθρικό.
Το να κτίζουμε το κουτί μας, όχι μόνο δικαιολογεί άσχημες συμπεριφορές. Μας εμποδίζει να δούμε οτιδήποτε άλλο πέρα από την δική μας οπτική.
Και εκεί ακριβώς βρίσκετε και η λύση του γρίφου… Πρέπει να δούμε την κατάσταση με τα μάτια του άλλου. Ένα βήμα έξω από κουτί μας, τις περισσότερες φορές αρκεί για να κάνει την διαφορά.
Στο τέλος τέλος, το που θα καταλήξουμε εξαρτάται από το πώς τοποθετούμαστε απέναντι στις καταστάσεις. Εξαρτάται από το που πραγματικά ακουμπά η καρδιά μας, στον πόλεμο ή την ειρήνη…
Αυτοί είναι άλλωστε και οι δύο τρόποι να δεις τους άλλους γύρω σου: Είτε με καρδία πολέμου είτε με καρδιά ειρήνης.
Έχοντας καρδιά πολέμου, έχει ως αποτέλεσμα να θεωρείς όσους χρειάζονται βοήθεια ως κατώτερους ή ακόμα και ως αντικείμενα παρά ως ανθρώπινες υπάρξεις, κάτι που οδηγεί με βεβαιότητα στην διαιώνιση των συγκρούσεων.
Η εσωτερική σου φωνή, υπακούοντας σε στρεβλωμένα αρχέτυπα του παρελθόντος, σου υπαγορεύει να μην απλώσεις χέρι βοηθείας στον αδύνατο ή σε αυτόν με τον οποίο έρχεσαι σε κόντρα. Γεμάτοι οργή, του στερούμε την ατομικότητα και τις ιδιαίτερες ανάγκες του και τον εντάσσουμε σε μια ευρύτεροι ομάδα , που ουσιαστικά μας εναντιώνεται και μας καταδυναστεύει.
Η καρδιά του πολέμου καταπνίγει το αίσθημα συμπόνιας και την τάση για αλληλοβοήθεια. Είμαστε μόνιμα σε μια κατάσταση κόκκινου συναγερμού. Και αυτή ακριβώς η κατάσταση είναι η μήτρα που γεννά και τρέφει την απόσταση, το μίσος και την σύγκρουση.
Μια καρδία πολέμου χρειάζεται εχθρούς να δικαιολογούν τις ανησυχίες της. Χρειάζεται αντιπάλους και κακομεταχείριση περισσότερο από ότι χρειάζεται ειρήνη
Από την άλλη , μια καρδιά γεμάτη ειρήνη, θα ενισχύσει το αίσθημα συμπόνιας ακόμα και στην μέση της σύγκρουσης, και θα μας οδηγήσει να βλέπουμε τον διπλανό μας ως άτομο με τις ιδιαιτερότητες και τις μοναδικές του ανάγκες, φορτωμένο με τους φόβους και τις επιθυμίες του.
Και στον πινγκ πονγκ των ανθρώπινων σχέσεων , η επιλογή σας αυτή το πιθανότερο να οδηγήσει και τον άλλο μέλος της σύγκρουσης σε αντίστοιχη συμπεριφορά.
Διαιωνίζουμε τις προστριβές, όταν αρνούμαστε να δούμε την οπτική των άλλων. Και αυτό έχει ως συνέπεια , να βρισκόμαστε συνέχεια στον κυκλώνα συγκρούσεων και άσχημων συμπεριφορών, παρότι είναι ξεκάθαρο μέσα μας ότι δεν τις επιδοκιμάζουμε. Και αυτό συμβαίνει όταν έχουμε καρδιά σκοτεινή , που μας κάνει να βλέπουμε όλους γύρω μας ως εχθρούς. Τριγυρίζουμε,έχοντας την αίσθηση ότι ο καθένας προσπαθεί να μας κάνει κακό, να μας εξαπατήσει και να μας κάνει λιγότερους.
Και το χειρότερο είναι ότι με αυτό τον τρόπο λειτουργούμε ως μαγνήτης για ανθρώπους παρόμοιας νοοτροπίας. Ως μαγνήτης για περισσότερες διαμάχες και προστριβές. Και ο κυριότερος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι όταν αρνούμαστε την πιθανότητα ο απέναντι να έχει μια τελείως διαφορετική αλλά εξίσου σημαντικής βαρύτητας άποψη.
Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, ο άνθρωπος που είναι απέναντι μας έχει έναν καλό λόγο να σκέφτεται ή να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Ακούστε τον. Προσπαθήστε να τον καταλάβετε. Να θυμάστε ότι δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα τους βοηθήσουν να αναπροσδιορίσουν τις προτεραιότητες τους και ίσως να αλλάξουν μόνοι τους. Δεν είναι πάντα θέμα το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Τις περισσότερες φορές είναι θέμα κατανόησης. Να βρεις εσύ και να βρει και ο άλλος τι χρειάζεστε για να είστε καλύτερα.
Το σίγουρο είναι πως αν η ζωή μας χρειάζεται μια αλλαγή, το πρώτο βήμα είναι να βγούμε έξω από το κουτί μας.
Πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε την κατάσταση της καρδιάς μας και το πως βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Και στο τέλος και πιο σημαντικά το πώς βλέπουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρέπει να πούμε τέλος στην μαυρίλα τον θάνατο που υπάρχει ολόγυρα μας.
Το μονοπάτι για την ειρήνη είναι να ξεπεράσουμε τις δικαιολογίες που κατασκευάζουμε για την φτωχή μας συμπεριφορά και να δούμε τους άλλους ως ξεχωριστές ανθρώπινες υπάρξεις.
Μην μισείτε όσο και να σας έχουν αδικήσει. Ζήστε ταπεινά όσο πλούσιοι κι αν έχετε γίνει. Σκεφτείτε θετικά, όσο δύσκολη και αν έχει γίνει η ζωή. Δώστε περισσότερα ακόμα κι αν σας έχουν δώσει λίγα. Συγχωρέστε τους πάντες ιδίως τον εαυτό σας. Μην σταματάτε να προσεύχεστε για το καλό όλων. Γίνετε οι ήρωες… Ησυχάστε… Μακάρι όλοι να βρείτε αυτό που γυρεύετε εκεί έξω.
Βγείτε έξω από το κουτί σας…
Tip 1: Ειρωνικά, όταν κάνετε ειρήνη με το γεγονός ότι ο σκοπός της ζωής δεν είναι η ευτυχία, αλλά μάλλον η εμπειρία και η ανάπτυξη, η ευτυχία έρχεται ως φυσικό υποπροϊόν. Όταν δεν το αναζητάτε ως στόχο, θα βρει το δρόμο του προς εσάς.
Τip 2: I don’t care much for things I can’t take with me after I die. Give me love. Moments. Purpose. Things that’ll settle in the soul. (A.Lucas)
Καληνύχτα!
