Ανήσυχες μεταμεσονύχτιες σκέψεις!
…Ένα από τα πιο σημαντικά εμπόδια που πρέπει να κατακτήσουμε στην ζωή μας, είναι το να συνηθίσουμε την ιδέα ότι θα πεθάνουμε μόνοι μας. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι μας περιβάλλουν και μας αγκαλιάζουν, αυτή την στιγμή θα την αντιμετωπίσουμε...
Λοιπόν ας δούμε την συνέχεια της άσκησης που σας έδωσα στην προηγούμενη μου ανάρτηση. Ας υποθέσουμε πως έχω καταλήξει στην λίστα με τις αξίες μου, με ιεραρχική σειρά. Προφανώς ανάλογα με την ηλικία , την φάση και τις εμπειρίες μας...
Υπάρχουν θάλασσες κλειστές που για κάποιο περίεργο τρόπο δεν σε τρομάζουν. Αυτές που οι απέναντι ακτές είναι ορατές και το κύμα όσο και να μανιάζει, δεν προλαβαίνει να γιγαντωθεί… Νιώθεις μια ασφάλεια, περίεργη, ακαθόριστη, σχεδόν αδικαιολόγητη. Υπάρχουν και θάλασσες ανοιχτές....
Υπάρχουν στιγμές που δεν έχεις τι να πεις οπότε σιωπή… Υπάρχουν στιγμές που είναι τόσα πολλά αυτά που νιώθεις να πεις, που ο όγκος τους τα συνθλίβει και τα μπουκώνει και τελικά πάλι σιωπή… Και άλλες στιγμές απλά η σιωπή...
Για καφέ με τον Δάσκαλο
€0,99
Tierra extraña
€3,99
ΜΗΤΕΡΑ
€3,99
Ειδήσεις
