Το Θηρίο…
«Μου είπαν να είμαι ταπεινός… μου είπαν να είμαι άκακος… Ενάρετος… Να πνίξω το ανταγωνιστικό μου ένστικτο… Ότι δεν πρέπει απαραίτητα να είμαι ο πρώτος… Να μην είμαι επιθετικός… Μου είπαν να μάθω να κάθομαι στα αυγά μου και να μην ενοχλώ…Γιατί οι άλλοι πάντα ξέρουν καλύτερα…
Η απάντηση μου είναι ΟΧΙ… Λάθος… Έμαθα ότι για να με σέβεστε όλοι εσείς οι καθοδηγητές πρέπει να γίνω Θηρίο. Το απόλυτο Θηρίο. Ανήμερο αγρίμι. Σε εγρήγορση πάντα, έτοιμος να επιτεθώ… Δεν θα σε προκαλέσω, ούτε θα ψάξω τον καβγά, μήτε θα παραβιάσω τον ζωτικό σου χώρο. Δεν θα σε προσβάλλω ποτέ ούτε λεκτικά ούτε σωματικά. Δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι είμαι το κακό παιδί και το μαύρο πρόβατο.
Σημαίνει ότι δεν πρόκειται να πάρεις τίποτα από εμένα χωρίς να ματώσεις. Δεν θα σε αφήσω να μου κλέψεις πιθαμή από την ζωή μου. Θα είμαι εκεί, έτοιμος. Θα σε περιμένω. Σημαίνει ότι συντηρώ την φωτιά μέσα μου, η οποία κραυγάζει ότι δεν θα υποχωρήσω αν δεν νικήσω. Θα δώσω την μάχη μου, θα χρησιμοποιήσω κάθε όπλο που έχω στην διάθεση μου να συντρίψω τον εχθρό μου. Σημαίνει ότι είμαι ένα πνεύμα ασταμάτητο, πολεμικό.
Σημαίνει ότι καίγομαι από την επιθυμά να επιτύχω στην αποστολή μου. Σημαίνει ότι είμαι η θέληση. Σημαίνει ότι είμαι η δύναμη… Και αυτή η δύναμη είναι η ίδια μου η ψυχή… Γιατί έχω γίνει ένα Θηρίο… Όσο με σέβεσαι εγώ θα την ελέγχω αυτή την ορμή… Να με σέβεσαι …και εγώ θα είμαι πάντα εδώ.»
Φίλε τα θυμάσαι τα λόγια αυτά ; Θυμάσαι ποιος μας τα έμαθε; Θυμάσαι που μας είπε να τα κρατήσουμε για τις ώρες τις δύσκολες;
….Και που είσαι…. Φωναχτά και δυνατά μπροστά στον καθρέφτη να τα λες, να τα ακούσεις μέχρι μέσα. Στο μεδούλι. Πάρε το απόφαση ότι το να τα παρατήσεις δεν είναι επιλογή.
Ξέρεις γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι βαριούνται να σηκωθούν το πρωί από το κρεβάτι τους;
Γιατί μπορούν να προβλέψουν το συναίσθημα από οτιδήποτε θα τους συμβεί μέσα στην μέρα. Το σώμα τους επαναπαύεται στα συνηθισμένα, λέγοντας « Άλλη μια μέρα από τα ίδια!» Θυμάσαι ωστόσο όταν ήμασταν παιδία και επρόκειτο να πάμε εκδρομή την επόμενη μέρα; Ξυπνούσαμε και ήμασταν έτοιμοι πριν ακόμα το ξυπνητήρι. Ξέρεις γιατί; Γιατί ήμασταν σίγουροι ότι κάτι αναπάντεχο θα συμβεί.
Έτσι πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας. Περιμένοντας το αναπάντεχο. Πρέπει εμείς να γίνουμε το αναπάντεχο!
….Δυο πολύ καλοί φίλοι ο Α και ο Β περπατούν στην έρημο. Καθώς ο χρόνος περνούσε, άρχισαν να λογομαχούν. Σύντομα τα πνεύματα οξύνθηκαν τόσο πολύ, με αποτέλεσμα ο Α να γυρίσει και να χαστουκίσει τον Β στο πρόσωπο. Ο Β δεν είπε τίποτα. Απλά γονάτισε, πήρε ένα κλαδί και έγραψε στην άμμο: «Σήμερα ο φίλος μου με χαστούκισε στο πρόσωπο.»
Οι δύο τους συνέχισαν να περπατούν, ως ότου έφτασαν σε μια όαση. Ιδρωμένοι και ταλαιπωρημένοι από την ζέστη, αποφάσισαν να κολυμπήσουν σε μια μικρή λίμνη που βρισκόταν στο κέντρο της όασης. Ο Β ξαφνικά άρχισε να πνίγεται. Ο Α χωρίς κανένα δισταγμό, βούτηξε στο νερό για να τον σώσει.
Αυτή την φορά ο Β στάθηκε μπροστά από έναν μεγάλο βράχο και έγραψε με μεγάλα γράμματα: «Σήμερα ο καλύτερος φίλος μου, έσωσε την ζωή μου.»
Μπερδεμένος ο Α τον ρώτησε: «Γιατί γράφεις αυτά στον Βράχο και τα άλλα τα έγραψες στην Άμμο;». Και ο Β απαντά: «Όταν κάποιος κάνει κάτι για να σας βλάψει, γράφτε τα στην Άμμο και άφήστε τους ανέμους της συγχώρεσης να τα πάρουν μακριά όπως μακριά παρασύρονται οι κόκκοι της άμμου. Και όταν είστε ευγνώμονες απέναντι σε κάποιον που μας ευεργέτησε, κρατήστε τα ανεξίτηλα, ώστε να τα θυμάστε για πάντα.»
Στην ζωή μας υπάρχουν οι εύκολες και οι δύσκολες στιγμές. Όλοι έχουμε το μερίδιο μας και στην ανηφόρα και στην κατηφόρα. Ένα από τα κλειδιά της ευτυχίας ωστόσο είναι πάντα να θυμόμαστε και να κρατάμε ζωντανή την ανάμνηση του Καλού και να ξεχνάμε και να αφήνουμε να σβήνουν οι αναμνήσεις του κακού από την καρδία μας.
Γίνε το Θηρίο. Έλεγξε το αλλά κράτησε το σε εγρήγορση. Πάλεψε. Οφείλεις να ζήσεις μια ζωή δυνατή, αυθεντική, γενναία χωρίς να νοιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς σε κανένα άλλον παρά στον εαυτό σου.Γίνε το αναπάντεχο.
Καληνύχτα!
