Τι είναι αυτό που μου κάνει το ταξίδι;;;
Τι είναι αυτό που με πιάνει με το ταξίδεμα… Δεν με αφήνει να ησυχάσω… Την βλέπω να είναι στην άκρη στο γκαράζ και νομίζω ότι μου κρατάει μούτρα..Και κάθε φορά που την πλησιάζω είναι σαν να ακούω το παρακαλετό της…. Ασυναίσθητα την ακουμπάω, σχεδόν την χαϊδεύω σαν να θέλω να την παρηγορήσω…
Τις προάλλες την φόρτωσα με τις τσάντες και κάναμε μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο… 20 λεπτά βόλτα που μου φάνηκαν σαν να έχω πάει στο Nord Cap…
Κάθομαι να ησυχάσω και σκέφτομαι δρόμους… Ακούω μουσική και φτιάχνω διαδρομές… Ανθρώπους και τοπία, μυρωδιές και ήχους καινούργιους… Τον αέρα στα μαλλιά, τα παιχνιδίσματα με τον ήλιο στις ορεινές διαδρομές, την πρωινή ομίχλη, τα σουβενίρ και τα μαγνητάκια…
Με τρελαίνει το ταξίδεμα γιατί μου υπενθυμίζει να εμπιστεύομαι απόλυτα τις αισθήσεις μου. Με κάνει να προσέχω πράγματα που αγνοώ επιδεκτικά όταν χάνομαι στον τυφώνα της καθημερινότητας. Με καθαρίζει. Από τα περιττά…. Πράγματα και ανθρώπους… Μόνο ότι χρειάζομαι μαζί μου… Ότι έχω ανάγκη…
Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι ενώ είσαι στον δρόμο και τρέχεις και οι ώρες κυλάνε, παραδόξως ο χρόνος δείχνει στιγμές στιγμές να σταματά. Και το δευτερόλεπτο παγώνει. Και έτσι οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις…
Θέλω να ταξιδεύω γιατί θέλω να φτιάχνω αναμνήσεις… Θέλω να ταξιδεύω γιατί με κάνει να νιώθω ζωντανός…
Και όταν δεν μπορείς να φύγεις κάπου έξω, γύρνα προς τα μέσα… Πιο δύσκολο αυτό το ταξίδι… Πιο απαιτητικό… Αλλά με πολλαπλάσια οφέλη…
To be continued….
Καληνύχτα!
