Συνέχισε να σηκώνεις δυο δάκτυλα…
-Τι έχεις μικρέ; Βάσανα η ψυχή ;
-Νοιώθω ότι κανείς δεν αντιλαμβάνεται ποιος είμαι και τι προσπαθώ να κάνω… Νομίζω ότι δεν έχει πολύ νόημα πια… Δεν ανήκω εδώ…
-Κατάλαβα…
Θαρρώ πως έχω μια ιστορία κατάλληλη για την περίσταση…
Ένας γιος πηγαίνει στον πατέρα του και τον ρωτά: «Πατέρα, ποία είναι η αξία της ζωής μου;»
Ο πατέρας, του δίνει μια πέτρα και του λέει: «Γιέ μου, αν θες να ξέρεις την αξία της ζωής σου, πάρε την πέτρα και πήγαινε στην αγορά. Αν κάποιος σε ρωτήσει για την τιμή της, μη πεις λέξη. Απλά σήκωσε δύο δάκτυλα.»
Το αγόρι κάνει ότι ακριβώς του είπε ο πατέρας του και κατευθύνθηκε στην αγορά. Καθώς περιπλανιόταν μια ηλικιωμένη κυρία τον πλησιάζει και τον ρωτάει: «Ποσά θες για αυτή την πέτρα;»
Το αγόρι δεν ξεστομίζει λέξη, απλά σηκώνει τα δυο του δάκτυλα.
Η γυναίκα λέει τότε : 2 ευρώ! Θα την πάρω!
Το αγόρι έκπληκτο, τρέχει πίσω στον πατέρα του.
Ο πατέρας του ατάραχος, του απαντά: «Θέλω τώρα να πας στο μουσείο. Αν κάποιος σε ρωτήσει για την τιμή της, μη πεις λέξη. Απλά σήκωσε δύο δάκτυλα.»
Ο γιος παίρνει την πέτρα και καταλήγει στο μουσείο. Μετά από σχεδόν είκοσι λεπτά, ένας μεσήλικας άντρας ντυμένος με ένα γκρι κουστούμι, πλησιάζει το αγόρι…«Πόσα χρήματα θέλετε για αυτή την πέτρα;»
Το αγόρι δεν ξεστομίζει λέξη, απλά σηκώνει τα δυο του δάκτυλα.
Ο άντρας απαντά : «200 ευρώ! Θα την πάρω.»
Το αγόρι έκπληκτο, τρέχει πίσω στον πατέρα του. «Πατέρα, πατέρα, ένας άντρας στο μουσείο ήταν διατεθειμένος να δώσει 200 ευρώ για να αποκτήσει την πέτρα!»
Ο πατέρας χαμογελώντας, απαντάει: «Εντάξει αγόρι μου. Το τελευταίο μέρος που θέλω να πας , είναι το μεγάλο χρυσοχοείο που είναι στο κέντρο της πόλης. Μπες μέσα με την πέτρα, κι αν κάποιος σε ρωτήσει για την τιμή που την πουλάς, μη πεις λέξη. Απλά σήκωσε δύο δάκτυλα.»
Το αγόρι έφυγε τρέχοντας για το κέντρο της πόλης και αφού εντόπισε το χρυσοχοείο, μπήκε μέσα με την πέτρα στα χέρια. Ένας ηλικιωμένος κύριος καθόταν στην υποδοχή. Μόλις αντίκρισε την πέτρα, σηκώθηκε όρθιος και σχεδόν χοροπηδώντας άρχισε να φωνάζει: «Θεέ μου, έχεις την πέτρα που ζητούσα σε όλη μου τη ζωή. Ποσά θες για αυτή την πέτρα;»
Το αγόρι δεν ξεστομίζει λέξη, απλά σηκώνει τα δυο του δάκτυλα.
Ο ηλικιωμένος άντρας απαντάει : « 200.000ευρώ! Θα την πάρω!»
Το αγόρι δεν μπορούσε να το πιστέψει, και σχεδόν κλαίγοντας από χαρά επέστρεψε στον πατέρα του, κραυγάζοντας την προσφορά του ηλικιωμένου άντρα για την πέτρα.
Ο πατέρας, με το ίδιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του, απαντά: «Βλέπεις γιέ μου, τώρα ίσως μπορείς να καταλάβεις την αξία της ζωής σου. Η ζωή και το τι τελικά παίρνει κάποιος από αυτή , η αξία της, έχει άμεση σχέση με το που και πως τοποθετείς τον εαυτό σου. Εσύ θα αποφασίσεις αν θα είσαι μια πέτρα 2 ευρώ στην αγορά, ή ένας πολύτιμος λίθος 200.000 ευρώ στο πιο μεγάλο μαγαζί πολύτιμών λίθων.
Υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε και για αυτούς είσαι τα πάντα. Και υπάρχουν άλλοι που απλά θα σε χρησιμοποιήσουν σαν εμπορεύσιμο αγαθό, και για αυτούς δεν θα αξίζεις τίποτα.
Είναι σε εσένα λοιπόν, γιέ μου, να αποφασίσεις την αξία που θα έχει η ζωή σου.»
-Κατάλαβες μικρέ;
-Κατάλαβα Δάσκαλε. Ευχαριστώ.
-Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Μην λες λόγια αχρείαστα. Απλά συνέχισε να σηκώνεις δυο δάκτυλα… Και ξεχώρισε τις στιγμές που πρέπει απλά να σηκώσεις ένα… Το μεσαίο…😀😀😎😎😎
Tip:Καμία από τις ουλές που χαράζουν την καρδιά, δεν προέρχεται από εχθρούς. Όλες έχουν γίνει από ανθρώπους που σε αγαπούν.
Καληνύχτα!
