Σκέψεις όχι τόσο σκόρπιες…
Η ετερογονία των σκοπών υποδηλώνει τις απροσδόκητες εξελίξεις στην πορεία μιας ιδέας ή μιας πολιτικής. Η εκκίνηση πρακτικά δεν προδικάζει πάντα το αποτέλεσμα. Το αμυντικό δόγμα ενός προληπτικού πολέμου, εξελίσσεται σε μια μαζική σφαγή αμάχων. Περήφανοι στρατιώτες ειδικών δυνάμεων, αρχικά με περίσσια μεγαλοψυχίας, βγάζουν εκτός δρόμου τα οχήματα τους για να μην κτυπήσουν τον γέροντα που στέκεται στην μέση του δρόμου για να τους εμποδίσει, και καταλήγουν μετά από μόλις τρεις μέρες μαχών να κάνουν πλιάτσικό σε ΑΤΜ και ψιλικατζίδικα σαν να ήταν κοινά πρεζάκια και να πυροβολούν νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς.
Πόσο αλλάζουν τα πράγματα όταν η πραγματικότητα δεν είναι ενισχυτική της ευχής που πρωτοδημιουργήθηκε μέσα μας.
Και ναι, τα μεγέθη έχουν το βάρος τους. Αλλά έλα που οι άνθρωποι αντιστέκονται. Και ναι, η ισχύς και τα νούμερα τρομάζουν. Συμπιέζουν. Τόσο πολύ που πια δεν πάει άλλο. Και τότε Ξυπνάει το θηρίο μέσα σε αυτόν που δεν έχει να πάει πιο κάτω. Και τότε Ξυπνάει ο ήρωας, που η πίεση της φασιστικής μπότας τον έκανε να θυμηθεί πως η διάρκεια της ζωής του είναι πεπερασμένη… Και αποφασίζει να της δώσει ένα τέλος που αξίζει σε ένα Αθάνατο.
Ο μόνος τρόπος να ζεις και να πεθαίνεις σαν άνθρωπος είναι να υπηρετείς ένα υψηλότερο ιδανικό… Ο αληθινά ελεύθερος είναι αυτός που αντιλαμβάνεται τα όρια του, έχει αυτοσυνείδηση. Και αν δεν επιλέξει να φερθεί σαν ήρωας, σαν βάρος που περιφέρεται σε αυτόν αλλά και τον άλλο κόσμο θα λογαριάζεται , χωρίς να διαφέρει σε τίποτα από τον αντίπαλό που τόσο άδικα επιτίθεται…
Αλλά και τα πιόνια του αντίπαλου κάπως περίεργα φέρονται… Μερικά από αυτά διαμαρτύρονται ακόμα και μέσα στο σπίτι του θηρίου, μη λογαριάζοντας την τιμωρία που μοιράζεται απλόχερα και αδιάκριτα.(Ειπώθηκε πως όταν μαθεύτηκε ότι η Ρωσία αποπέμφθηκε από το συμβούλιο ασφάλειας, εκπρόσωπος της απάντησε ότι είναι ευκαιρία να επανέλθει η θανατική ποινή!!!) .Παραιτούνται, επικρίνουν, διαδηλώνουν, λιποταχτούν. Κόντρα σε όλα τα δεδομένα…
Είναι και από την απέναντι όχθοι, άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ξαναπιάσει όπλα στα χέρια τους, να μάχονται σαν σκυλιά στα οδοφράγματα. Άντρες να διώχνουν τα γυναικόπαιδα και να μείνουν πίσω να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι τα ιερά εδάφη. Μετανάστες γυρίζουν πίσω, για να πεθάνουν στην μάχη… Κόντρα σε όλα τα δεδομένα…
Είναι η λογική της θέλησης που στο τέλος καθορίζει τη τελική κίνηση… Και δεν αναφέρομαι στην θέληση ως ευχή, αλλά στην θέληση ως απόφαση και ως προστακτική. Είναι αυτή η θέληση που γεννιέται μέσα στον πυρήνα μας, όταν οι καταστάσεις σκουπίσουν την βρωμιά της σκουριάς από πάνω μας. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί αίμα και πόνος για να αναδυθεί. Το σίγουρο είναι όμως ότι θα αναγεννηθεί σαν φοίνικας αυτή η θέληση μέσα σε όλους. Και αυτή η θέληση έχει μια φυσική ροπή. Και αυτή η ροπή πάντα οδηγεί στο καλό και την ειρήνη. Και γεννιέται η αντίσταση από το πουθενά και παντού. Γι αυτό και η ζωή των βίαιων και απόλυτων καθεστώτων είναι περιορισμένη. Δυστυχώς σημαδεμένη με τα πιο μελανά χρώματα της ιστορίας …
Οι δούλοι της ευημερίας και της εξουσίας δεν τα παρατάνε εύκολα… Θα γραπωθούν από την καρέκλα τους και θα εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια που θα τους δοθούν… Αδιανόητο να υπάρχουν άνθρωποι που να δικαιώνουν το αίμα και τον θάνατο, νομίζοντας ότι είναι στο απυρόβλητο και να θεωρούν ότι στο τέλος της διαδρομής δεν θα πληρωθούν με το ίδιο νόμισμα… Και οι άγγελοι σπαθιά κραδαίνουν, όχι μόνο κρίνους.
Υ.Γ : Το αΐ γαμ@θει@@ επιτέλους απόκτησε την ηρωική υπόσταση που του αρμόζει… Από τα ψευτονταΐλίκια του δρόμου, στο μέτωπο της μάχης και στα στόματα γενναίων…
Υ.Γ2: Το πολιτικό μέρος της ιστορίας αδιάφορο. Κάθε κίνηση πια ,από την γενιά την δική μας, οφείλει να αξιολογείται ως κίνηση πολιτισμού και ανθρωπιάς. Αυτό οφείλει να είναι το μόνο κριτήριο. Τα υπόλοιπα δεν είναι ούτε καν προς συζήτηση.
Καληνύχτα!
