Που πας ρε καραμήτρο!!!

Συνήθως δεν μου αρέσει να σχολιάζω την επικαιρότητα τουλάχιστον με την έννοια της πολίτικης τοποθέτησης.

Ωστόσο μου είναι πολύ δύσκολο να μην σχολιάσω αυτό που έγινε ιδίως στην  Αττική αυτές τις ημέρες.

Ένα χρόνο πριν, μια παρόμοια κακοκαιρία, αν δεν κάνω λάθος η περίφημη  Μήδεια,  είχε πάλι δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής και της Εύβοιας. Αν δεν κάνω λάθος ήταν 15 Φεβρουαρίου όταν μια πολύ έντονη χιονοθύελλα είχε κλείσει την εθνική οδό και είχε κατακλίσει με χιόνι όλα τα βόρεια προάστια. Με βρήκε αποκλεισμένο σε ένα ξενοδοχείο των βόρειων προαστίων όπου αναγκάστηκα να διανυχτερεύσω δυο μέρες καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα μετακίνησης με κανένα μέσο. Αυτοκίνητα θαμμένα στο χιόνι, πεσμένα  δέντρα, διακοπές ρεύματος, ταλαιπωρία απίστευτη  σε κάθε επίπεδο.

Ένα χρόνο μετά , ακριβώς οι ίδιες συνθήκες δημιούργησαν τα ίδια ίσως και περισσότερα προβλήματα ακριβώς στους ίδιους ανθρώπους και στις ίδιες περιοχές.

Και κάποια χρόνια πιο παλιά να θυμηθώ το μπλοκάρισμα ανθρώπων και αυτοκινήτων στην Αθηνών- Πατρών για 10 ώρες και πάει λέγοντας…

Άρα;

Μηδενικές ελπίδες …Προφανώς πάντα έχουμε τους κυβερνώντες που μας αξίζουν. Άλλοι είναι λίγο καλύτεροι , άλλοι είναι λίγο χειρότεροι αλλά για να δανειστώ και μια έκφραση, όλοι δείχνουν  να μας κάνουν πατητές και να υποβιβάζουν την ποιότητα της ζωής μας.

Το θέμα μου είναι τι γίνεται με εμάς… 

Μερικές χαζοερωτήσεις που μπορούν να ξεκινήσουν χαζοσυζητήσεις :

Έχεις ακούσει ποτέ την ύπαρξη των χειμερινών ελαστικών;

Έχεις οδηγήσει ποτέ με χιόνι ή πάγο; Ξέρεις πως συμπεριφέρεται το αυτοκίνητο σου σε τέτοιες συνθήκες;

Στα 78 σου χρόνια πόσα μηνύματα 112 χρειάζεσαι για να περιορίσεις τις μετακινήσεις σου στις απολύτως αναγκαίες;

5000 άτομα  είχαν την ανάγκη μετακίνησης 12πμ-4μμ  την Δευτέρα;

Η πρόγνωση των μετεωρολόγων  αφορά ποιους ; Τους ιθύνοντες μόνο; Εμάς όχι;

Είσαι τόσο Ελληναράς που εσύ δεν καταλαβαίνεις από τίποτα;  Όλα αυτά είναι για τους άλλους , που δεν ξέρουν και δεν μπορούν;

Εσύ με το τρελό τζιπ, με τα γ@μ@τ@ λάστιχα και τις απίστευτες ικανότητες κατάλαβες ότι τον δρόμο τον μοιράζεσαι, οπότε αν δεν μπορεί ο μπροστινός και δεν μπορεί και αυτός που είναι στο πλάι σου, τότε δεν μπορείς και εσύ;;

Ναι οκ στην Γερμανία οι δρόμοι δεν κλείνουν ποτέ, αλλά αυτοί οι βλάκες έχουν υποχρεωτική την χρήση χειμερινών ελαστικών  από τον Νοέμβριο;

Στην Βόρεια Ευρώπη για να πάρεις δίπλωμα πρέπει να οδηγήσει και σε παγωμένο δρόμο;;;; Πλάκα κάνεις τώρα;;;;

Γιατί ρε συ τα φαρμακεία των αυτοκινήτων  σε όλη την Ευρώπη έχουν και ισοθερμικές κουβέρτες υποχρεωτικά , ενώ υπάρχει ισχυρή σύσταση για να έχουν τα αυτοκίνητα έτοιμες προς χρήση αλυσίδες όλο το χρόνο;;;;

Αλλά επειδή ο κατάλογος μπορεί να είναι ατελείωτος, μια ερώτηση νομίζω ότι συνοψίζει όλα τα παραπάνω: Που πας ρε Καραμήτρο ;

…Δύο μικρές παρατηρήσεις:

Αν δεν κάνω λάθος η Αττική Οδός περνά,  σε κάποια από τα τμήματα που είχαν θέμα πολύ κοντά, σχεδόν μέσα από  κατοικημένες περιοχές… όλοι εμείς που βλέπαμε στις τηλεοράσεις από το μεσημέρι,τους εγκλωβισμένους στα αυτοκίνητα τους, γιατί δεν πήραμε δύο κουβέρτες, λίγα τρόφιμα και νερό , να κάνουμε μια μικρή πορεία στο χιόνι ενός τετάρτου και να είμαστε εκεί, να δώσουμε παρόν και να βοηθήσουμε συνανθρώπους που είχαν αρχίσει να κουράζονται και να απελπίζονται;;;;; Στα δέκα λεπτά από τις πόρτες μας;;; Στις 6 το απόγευμα;;; Δεν λέω να βγούμε στους δρόμους και να κάνουμε ταξίδι 8 ωρών μέσα στα μεσάνυχτα… Να πάρουμε λίγα ρούχα και λίγο νερό και να περπατήσουμε 1- 2χλμ για βοηθήσουμε ανθρώπους που είναι δίπλα μας ….Κάτω από τα σπίτια μας…

Αλλά όχι..Θεατές και κριτές… Το αγαπημένο μας άθλημα… Πλαδαρός λαός..Τεμπέλης… Λατρεύουμε τις χαζοκουβέντες και τους ψευτοτσαμπουκάδες… Αναλύουμε την παραμικρή λεπτομέρεια και ψάχνουμε πάντα το ψεγάδι στον άλλον… Γιατί βολεύει… Βολεύει  γιατί όταν αναλώνεσαι σε τέτοιες χαζοκουβέντες, νιώθεις ότι απαλλάσσεσαι από την ευθύνη να κάνεις οτιδήποτε… Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα δέκα λεπτά από τα σπίτια μας. Και δεν λέω να τους ανοίξουμε την πόρτα και να τους φιλοξενήσουμε… Νερό και κουβέρτες…

Γινόμαστε, όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο κυνικοί… Δεν είναι δική μας δουλεία βλέπεις να βοηθάμε τον διπλανό…  Είναι δουλεία κάποιου άλλου… Και οι κυνικοί ξέρετε δεν επιθυμούν κάποιο αποτέλεσμα. Αδιαφορούν. Απλά χρειάζονται μια δικαιολογία για να μην κάνουν τίποτα. Και ειρωνικά , ακόμα και αν κερδίσουν την προκατασκευασμένη διαφωνία τους , τελικά καταλήγουν στο στρατόπεδο των χαμένων καθώς εγκλωβίζονται στη φυλακή του ίδιου τους, του μυαλού.

Αυτό όμως που είναι ιδιαίτερο ανησυχητικό, είναι ότι όλο και περισσότερο στην καθημερινότητα μας γεννιέται , τρέφεται, καλλιεργείται και ριζώνει μια καθολική κουλτούρα θυματοποίησης.  Μια κουλτούρα σχεδόν θεατρική , όπου ο ένας συναγωνίζεται τον άλλο για το ποιος είναι περισσότερο θιγμένος, πιο αδικημένος ,πιο πολύ θύμα… Μια κουλτούρα που απλώνεται από τη κορυφή της ηγεσίας μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Τόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω μας  παραπονιούνται για τους πολιτικούς και τα κοινωνικά προβλήματα, χωρίς να κάνουν την παραμικρή αξιολόγηση της δικής τους συμπεριφοράς.(Χαρακτηριστικό παράδειγμα, συμπαθής κύριος που έχει γίνει viral καθώς απαγγέλει μια από τις γνώστες μαντινάδες που καταλήγουν στο γ@μιές@@ Μη@@@κ@ την ώρα που κάθεται στην άκρη της χιονισμένης  αλλά ανοιχτής Εθνικής οδού , κρατώντας σαν κομπολόι κανένα δεκάλεπτο τις αλυσίδες του αυτοκίνητου του, μην ξέροντας τι να τις κάνει… ‘Η η οδηγός του αυτοκινήτου που κάθεται μέσα στο αυτοκίνητο της, στο πλάι της βατής Εθνικής, φωνάζοντας έξαλλη προς τον δημοσιογράφο γιατί δεν τις βάζει τις αλυσίδες στο αυτοκίνητο της!!!!)Οι άνθρωποι αυτοί τα παρατούν μπροστά στην πρώτη δυσκολία. Επιλέγουν να απολέσουν τον έλεγχο και να χρεώσουν τις τύχες τους πάντα σε κάτι έξω από αυτούς. Επιλέγουν απλά να είναι επιβάτες στην ζωή τους και ποτέ οι πραγματικοί οδηγοί…

Στο τέλος τέλος τα πάντα είναι και θέμα προσωπικής επιλογής… Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε αν θα είμαστε πάντα τα θύματα. Ή θα αναλάβουμε τον έλεγχο. Αλλά  ο έλεγχος απαιτεί γνώση, δράση και επιμονή. Και πάνω από όλα αίσθηση ευθύνης. Και ίσως η μόνη ελπίδα για να ξεφύγει η κοινωνία μας από τα μεγαλύτερα προβλήματα  που σταυρώνουν το κορμί της καθημερινά( είτε είναι αυτό της κλιματικής αλλαγής  είτε είναι το θέμα της πανδημίας, είτε των τροχαίων είτε της εγκληματικότητας και της ενδοοικογενειακής βίας, είτε είναι της ηθικής κατάπτωσης…) είναι να καταλάβουμε  τι σημαίνει και να  κάνουμε πράξη στην καθημερινότητα ,την ατομική μας ευθύνη. Με πράξεις  και δράσεις. Όχι με ανούσιους λεονταρισμούς και θεωρητικές αψιμαχίες.

Αυτές τις μέρες δεν απέτυχε μόνο το κράτος. Αυτές τις μέρες δεν απέτυχε μόνο η Αττική Οδός. Αυτές τις μέρες δεν απέτυχε μόνο η αστυνομία. Αυτές τις μέρες αποτύχαμε όλοι. Σαν μια ομάδα. Σαν κοινωνία… Και όχι γιατί κόλλησαν τα αυτοκίνητα στην Αττική Οδό….

Κυρίως γιατί πέθανε ένα ακόμα άστεγος από το κρύο, μέρα μεσημέρι , στο κέντρο της Θεσσαλονίκης  ..Στα δέκα μέτρα από τα σπίτια μας…

Δεν είναι οι δρόμοι μας που θέλουν φτιάξιμο… Οι άνθρωποι είμαστε το πρόβλημα…

Καληνύχτα!

Y.Γ :Ο χειμώνας δεν τέλειωσε… Θα ξαναρθούν χιόνια… Ας κλείσουν πάλι οι δρόμοι..Δεν πειράζει …Μόνο  άνθρωπος να μη πεθάνει από το κρύο πάλι…

Nightcallers.gr!!