Περί φόβου…οι απόψεις σας part II
Από την στιγμή που κάνατε τον κόπο να στείλετε έστω και λίγο αργοπορημένα , με τυχαία επιλογή παραθέτω και πάλι αντιπροσωπευτικά τα παρακάτω:(συγνώμη για όσους δεν βλέπουν τις σκέψεις τους δημοσιευμένες…Ελπίζω να κατανοείται την στενότητα του χώρου… 🙏)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Λιγο καθυστερημενα, αλλα δεν καταφερα να βρω χρονο να γραψω και εγω τις δικες μου φοβιες….ωστοσο θα ηθελα να τοποθετηθω..
Λοιπον, ενα απο τα πρωτα συναισθηματα τις υπαρξης μας ειναι και ο φοβος.
Σιγουρα ολοι εχουμε κοινες φοβιες μεταξυ μας αλλα και πιο προσωπικες…
Θυμαμαι, οταν ημουν μικρη φοβομουν τοσο πολυ τη νυχτα, το σκοταδι που οταν πηγαιναμε για υπνο, ΠΟΤΕ δεν κοιμομουν στο δωματιο μου, παντα ξυπναγα και πηγαινα και “χωνομουν” αναμεσα στα αδερφια μου στο δωματιο τους.
Τωρα, πλεον την αναζητω την ησυχια της νυχτας…
Πανω απο ολα,
ΦΟΒΑΜΑΙ,ΤΡΕΜΩ μην παθουν κατι τα παιδια μου.
Φοβαμαι το θανατο
Φοβαμαι την αρρωστεια
Φοβαμαι την απωλεια αγαπημενων μου προσωπων
Φοβαμαι μην χασω το μυαλο μου μεγαλωνοντας…
Φοβαμαι τα γηρατεια…
Φοβαμαι το ρισκο…
Φοβαμαι το μελλον…
Φοβαμαι να κανω λαθος…
Φοβαμαι να μιλησω… (καποιες φορες)
Φοβαμαι το αγνωστο…
Φοβαμαι το σεισμο
Φοβαμαι τη φωτια
Φοβαμαι..
Η λιστα ειναι ατερμονη…
Στην ουσια, οι φοβιες (οχι ολες)
μας φρεναρουν απο την ιδια τη ζωη…. και δε νομιζω οτι θα αλλαξει ποτε αυτο…παντα θα μας κυριευουν καποιες απ’αυτες,απλα τις αποδεχομαστε….και προσπαθουμε να τις διαχειριστουμε οσο μπορουμε…
Υ.Γ.: να ξερεις οι πεθερες μπορουν να συμπεριληφθουν σε πολλες κατηγοριες…..
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
The scariest monsters are those who lurk within our souls (E.A.Poe)……. Αναμφίβολα η πανδημία έκανε φοβίες να αναδυθούν…Ο φόβος ένωσε πολλούς ανθρώπους δημιουργώντας στο πι κ φιμια κοινότητα εμφοβων ανθρώπων.Νιωσαμε μια παράδοξη τάξη του φόβου να μας προστατεύει.Νιωσαμε ότι έτσι εξοβελιζουμε την απειλή.Ο συλλογικός φόβος καθησυχάζει.Αδεια ράφια, βουνά από χαρτί τουαλέτας, πιθάρια με απολυμαντικά…..Και η επιδημία του φόβου συναγωνίζεται την επιδημία του ίδιου του ιού…..Το πρώτο θύμα ο ίδιος ο εμφοβος…..
Κάπως έτσι σκιαγραφείται ο άνθρωπος που φοβούμενος το καθετί νιώθει τη ζωή του να εκτροχιάζεται,ο ίδιος να μικραίνει και η άβυσσος να στέκεται εκεί…. δωρικά κ αδυσώπητα….
Τι να πρωτοσκεφτει;;;Τα όσα τον κάνουν να παραλύει εκείνη τη στιγμή (φόβος της στιγμής) ή όσα κάνουν τις προβολές τους σε συνειδητό ή υποσυνείδητο κ αφορούν επικείμενες καταστάσεις (φόβος του μέλλοντος);;;
Αν σε όλο αυτό προσθέσουμε την έμφυτη ροπή του ατόμου να προεπιλεγει την ταλαιπωρία από την θετική σκέψη και διάθεση…. τότε η εξίσωση δυσκολεύει….. Τότε χάνει τον ύπνο του,το γέλιο,την ανεμελιά,το βλέμμα του…..
Ο εξορθολογισμός του φόβου και η εκτόνωση των μπουκωμενων συναισθημάτων (έντονο γέλιο, φωνές δάκρυα….)και οι αποδράσεις στη φύση είναι ενδεδειγμένες ενέργειες….Ο εμφοβος όμως τις ακούει τις λίγες φορές που νιώθει κάπως καλύτερα…. Ή τις αντιλαμβάνεται ως λύσεις….εν ευθέτω χρόνω, οπότε έχει διαβεί το ποτάμι των κρίσεων άγχους, πανικού …. όχι βέβαια…..αβροχοις ποσιν….
“Τίποτα δεν είναι πιο συμπαγές από την λεπίδα ενός μαχαιριού που διαχωρίζει την ευτυχία από την μελαγχολία”Β.Γουλφ….
Και τώρα….η δική μου καταγραφή….
Αιφνίδιος θάνατος
Άνοια
Αν δίνω όλες τις σωστές συμβουλές στα παιδιά μου ορίζοντας έτσι ένα μεγάλο κομμάτι της διαπαιδαγώγησης τους
Η απάθεια (από την αγάπη…. μέχρι το μίσος… υπάρχουν διαβαθμίσεις… αλλά η απάθεια….;)
Η αλλαγή (είμαι αρκετά άτολμη…..)
Ο συνωστισμός (φρικαρω….)
Άνθρωποι που έχουν χάσει τη δύναμη του βλέμματος
Το ύψος
Οι αράχνες
Τα τρωκτικά! κυριολεκτικά κ μεταφορικά)
Ο σεισμός…….
Αυτά νομίζω…. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Καληνύχτα.
