Περί ομορφιάς Part III

Ομορφιά…

Η ομορφιά γενικά είναι το χαρακτηριστικό ενός ατόμου, ενός τόπου, ενός αντικειμένου ή μιας ιδέας που προσφέρει μια αέναη εμπειρία απόλαυσης, ευχαρίστησης, νοήματος και ικανοποίησης. (Βικιπαίδεια)

Η ομορφιά φαίνεται να σχετίζεται με μια ιδιαίτερη  εμπειρία θετικότητας. Θετικότητα  που  συντελεί  έτσι σε κάποιο βαθμό, στην προσωπική εξέλιξη και ολοκλήρωση του θεατή, προσδίδοντας ένα ιδιαίτερο νόημα στην  ύπαρξη του.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αντιλήψεις της ομορφιάς καθορίζονται εξελικτικά, ότι τα πράγματα, οι όψεις των ανθρώπων και τα τοπία που θεωρούνται όμορφα, βρίσκονται συνήθως σε καταστάσεις που πιθανόν να  δίνουν αυξημένη επιβίωση των γονιδίων του ανθρώπου που αντιλαμβάνεται την ομορφιά.⁽ Βικιπαίδεια)

….Πολύ τεχνοκρατική θεώρηση της ομορφιάς…

Δεν θα πάρω… τουλάχιστον όχι έτσι διατυπωμένη….

Ας δούμε κάτι  άλλο…

«Σε αυτά τα λόγια ο Δον Κιχώτης  έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό και είπε:….. Τα προτερήματα της είναι προτερήματα πριγκηπέσας, αφού είναι η βασίλισσα μου και η δέσποινα μου: η ομορφιά της είναι υπεράνθρωπη, γιατί σε αυτή γίνονται αληθινά όλα τα αδύνατα και τα  χιμαιρικά χαρίσματα που αποδίδουν στις καλές τους οι ποιητές. Γιατί τα μαλλιά της είναι χρυσάφι ,το μέτωπο της ηλύσια πεδία, τα φρύδια της ουράνιο τόξο, τα μάτια της ήλιοι, τα μάγουλα της τριαντάφυλλα, τα χείλη της κοράλλια, μαργαριτάρια τα δόντια της, αλαβάστρινος ο λαιμός της, μαρμαρένια τα στήθη της, φιλντισένια τα χέρια της και η ασπράδα της χιόνι…» (ΜΙγκελ ντε Θερβάντες)

Κάπως έτσι μου πάει καλύτερα…

Και θα προσθέσω και αυτό ….

«Εξύμνησα τον κόσμο λέγοντας πως είναι όμορφος κι έλεγα στους ύμνους μου: όμορφος ουρανός, όμορφη γη, όμορφη θάλασσα, όμορφα ποτάμια, όμορφα μέρη, όμορφα δέντρα και κήποι. Όμορφοι ναοί, σπίτια και στρατιές.

Με λίγα λόγια αυτή η χαριτωμένη και ιερή ομορφιά προσδίδει στο καθετί τον υπέρτατο διάκοσμο. Και μπορεί να πει κανείς πως το καλό και το ωραίο με κάποιον τρόπο είναι το ίδιο πράγμα, κυρίως σε ότι αφορά τα ανθρώπινα σώματα. Η Ομορφιά τους νομίζω  πως εξαρτάται από την Ομορφιά της  ψυχής η οποία  καθώς μετέχει στην πραγματική θεϊκή Oμορφιά φωτίζει και ομορφαίνει ότι αγγίζει και κυρίως όταν το σώμα στο οποίο κατοικεί δεν είναι φτιαγμένο από ευτελές υλικό …Όμως η Ομορφιά είναι το  πραγματικό τρόπαιο της νίκης της ψυχής, όταν μαζί με την θεϊκή αρετή κυριαρχούν στην φύση της ύλης και με το φως της κατατροπώνει το σκοτάδι..» (Μ.Καστιλίονε)

Η ομορφιά είναι μαγεία…. Όλα αυτά που αναφέρατε ως τα πιο όμορφα πράγματα που έχετε δει, όλα έχουν κάτι μαγικό… Είναι σαν να σταματάνε τον χρόνο. Να τον παγώνουν και να σε παγιδεύουν στην στιγμή που μοιάζει αιώνας. Είναι πράγματα που στιγμιαία σου κόβουν την ανάσα, αδειάζουν το μυαλό σου από κάθε άλλη σκέψη και το καθηλώνουν πάνω τους.

 Τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή μας, σπρώχνουν  όλα τα υπόλοιπα μακριά και κατακλύζουν το είναι μας.

Μας κάνουν καλύτερους , μας γεμίζουν με ενέργεια και μας δημιουργούν ένα αίσθημα ανάτασης πέρα από τα ανθρώπινα. Σαν να μας πάνε πιο κοντά στον Θεό. Γι αυτό και ίσως τα αγιοποιούμε.

Η ομορφιά αφήνει αποτύπωμα. Μάλλον θα ήταν πιο σωστό, αν έλεγα ότι αφήνει πληγές. Ιδίως όταν την χάνουμε… Πληγές οι οποίες συνήθως είναι τόσο πιο βαθιές , όσο πιο μεγάλη ήταν η επίδραση της δεδομένης  Ομορφιάς μέσα μας. Πληγές που μας αλλάζουν. Αν καταφέρουμε να τις επουλώσουμε γινόμαστε πιο δυνατοί. Αν όχι, η απουσία της μπορεί να μας μισερεύσει.

«..εκείνο είναι ομορφότερο ότι ποθεί κανείς….

..ο όμορφος είναι όμορφος όσο κοντά σου είναι…» Σαπφώ

Κάτι παίρνει από την ψυχή μας όταν χάνεται. Γιατί στην ψυχή μας απευθύνεται.

Την Ομορφιά για να την αντιληφθείς γύρω σου, πρέπει να την έχεις μέσα σου. Να την ψάχνεις. Να την ποτίσεις να βλαστήσει.. Και όταν ανθίσει, να την περιποιέσαι και να την φροντίζεις. Και έπειτα και τα άσχημα, όμορφα θα τα κάνεις. Και το απόλυτα όμορφο που θα συναντήσεις στον δρόμο σου , θα βρει σε σένα την στέγη που αναζητά για να κατοικήσει.

Παραφράζοντας το γνωστό ινδιάνικο παραμύθι θα έλεγα , ότι μέσα μας ζουν δύο λύκοι… Ένας όμορφος λευκός και ένας μαύρος και άσχημος. Και οι δυο είναι το ίδιο δυνατοί και επηρεάζουν εξίσου τον τρόπο που ζούμε και αλληλεπιδρούμε με τους γύρω μας. Στο χέρι του καθενός μας είναι  να ταΐσουμε τον κατάλληλο λύκο.

Όσοι καταφέρνουν και ταΐζουν τον λευκό, θα ανοίξουν την πόρτα στην Ομορφιά να γεμίσει την ψύχη τους και στην συνέχεια να αναδειχτεί στην εμφάνιση τους. Όσοι  δώσουν χώρο στον μαύρο λύκο, θα μαυρίσουν την ψυχή τους, θα δείχνουν άσχημοι και θα αρνούνται να δουν τα ωραία γύρω τους. Πέρα από την ατομική ευθύνη, το ποιος από τους δύο λύκους θα κυριαρχήσει εξαρτάται και  από την μορφή της διαπαιδαγώγησης, τις συνεχείς παροτρύνσεις των οικείων, τα δώρα, την φτώχεια, την ελπίδα , τις απάτες και τους φόβους που συναντάμε στην πορεία μας και μας σημαδεύουν.

Υπό αυτή την έννοια, κάποιος που είναι πραγματικά όμορφος  στα μέσα του, θα αναγνωρίσει την ομορφιά όπου κι αν την ψάξει. Και νομίζω ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα βρει ασχήμια γύρω του. Και κανένας δεν θα τον βλέπει δύσμορφο. Θα καταφέρει να αγαπήσει και να γίνεται αποδεκτός γιατί θα ακτινοβολεί θετικότητα και λάμψη.

Η Ομορφιά είναι αλήθεια. Και η αλήθεια  Ομορφιά. Βρίσκοντας και καλλιεργώντας την αλήθεια σου, ανακαλύπτεις και αναδεικνύεις την Ομορφιά σου.

Γεννιόμαστε αληθινοί και άρα όμορφοι. Στην πορεία στρεβλώνουμε. Το να μείνουμε γνήσιοι θα μας κάνει να μείνουμε και ωραίοι. Γιατί ο αληθινός άνθρωπος θα νιώσει την ανάγκη να φροντίσει την ψυχή και το σώμα του, να τα καλλιεργήσει παράλληλα και επιτρέψει στον Λευκό λύκο να φυλάξει τα μέσα του.

Αρκετοί δεν τα καταφέρνουν να υπηρετήσουν αυτό τον δυαδισμό. Έτσι γίνονται σαν βιβλία υπέροχα δεμένα, με άθλιο περιεχόμενο. Σαν πνεύμα δαιμονικό κλεισμένο στο παράδεισο μια υπέροχης θνητής σάρκας…

Ο Πλάτωνας υποστηρίζει πως η όραση είναι η πιο δυνατή από τις αισθήσεις που έρχονται μέσα από το σώμα μας. Και ευτυχώς με αυτή δεν βλέπει κανείς την φρονιμάδα. Θα προκαλούσε φοβερούς έρωτες αν αυτή  γινόταν ορατή. Όπως και τα περισσότερα από  αυτά που είναι αξιαγάπητα, μένουν κρυμμένα από τα μάτια. Μόνο στην ομορφιά έλαχε η μοίρα να είναι κάτι κατάφωτο και παναγάπητο.

Έτσι λοιπόν μόλις αντικρύσουμε κάποιο θεόμορφο πρόσωπο, που είναι πολύ καλή μίμηση της ατόφιας Ομορφιάς ή  καμιά τέτοιου είδους  ιδέα, μας πιάνει δέος, σαν μπροστά σε Θεό που σεβόμαστε  έτοιμοι να κάνουμε κάθε λογής θυσίες.

Και επειδή την θεϊκή ουσία την αναγνωρίζουμε σε κάθε τι που αντιλαμβανόμαστε ως όμορφο γύρω μας, έχουμε επιλέξει να απεικονίσουμε και όμορφο τον Θεό μας. Άλλωστε τον κόσμο τον αντιλαμβανόμαστε κυρίαρχα με την όραση. Και επειδή εξελικτικά  το πνεύμα μας δεν έχει ωριμάσει αρκετά, χρειαζόμαστε να βλέπουμε αυτό που πιστεύουμε. Χρειαζόμαστε ένα σύμβολο. Κάτι που να μπορούμε να το αγγίζουμε , να το φιλάμε, να το σκουπίζουμε με τα δάκρυα μας και να αφήνουμε πάνω του τα τάματα μας… Δεν ξέρω αν θα προσκυνούσαμε έναν άσχημο Χριστό… Αλλά είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα πήγαινε σε μια εκκλησία που είναι κενή , με κατάλευκους άδειους τείχους.

Δεν έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε τον Θεό με τις άλλες αισθήσεις. Δεν τον νιώθουμε γύρω μας. Ή τουλάχιστον όχι τόσο, όσο να μην χρειαζόμαστε τις εικόνες  για να λειτουργούν ως πυξίδα… Και όσο χρειαζόμαστε την εικόνα για να λειτουργήσουμε, αυτή η εικόνα οφείλει να είναι ωραία και θελκτική.

Κι αν δεν μπορούμε να βρούμε τον Θεό χωρίς τα μάτια μας, θα  βρούμε τους ανθρώπους;

…Πέφτεις, σηκώνεσαι, κάνεις λάθη, ζεις, μαθαίνεις. Είσαι άνθρωπος, όχι τέλειος. Έχεις πληγωθεί, αλλά είσαι ζωντανός. Σκεφτείτε πόσο πολύτιμο προνόμιο είναι να είσαι ζωντανός – να αναπνέεις, να σκέφτεσαι, να απολαμβάνεις και να κυνηγάς τα πράγματα που αγαπάς. Μερικές φορές υπάρχει θλίψη στο ταξίδι μας, αλλά υπάρχει επίσης πολλή ομορφιά. Πρέπει να συνεχίσουμε να βάζουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο ακόμα και όταν πονάμε, να συνεχίζουμε να βαδίζουμε, να πιστεύουμε στο  πραγματικά όμορφο , γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μας περιμένει ακριβώς πίσω από τη  επόμενη στροφή. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι!

Να εκπαιδεύσετε το μυαλό και την καρδιά σας για να δείτε το καλό σε όλα. Πάντα υπάρχει κάτι  όμορφο για το οποίο πρέπει να είστε ευγνώμονες.

Και να θυμάστε: Όταν ψάχνεις  την ομορφιά στον εαυτό σου, ανακαλύπτεις την ομορφιά στους άλλους. Και  στο τέλος κάνεις όλο τον κόσμο γύρω σου  πιο όμορφο. Και ποιος ξέρει; Ίσως αυτός να είναι και  ο τρόπος να φτιάξεις τον δικό σου, πανέμορφο παράδεισο.

Καληνύχτα!

Nightcallers.gr