Περί κολάσεως…
Δειγματολειπτικά μερικές από τις απόψεις σας…..
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Όταν πρωτοδιάβασα την νέα σου ανάρτηση, χαμογέλασα. Σε φαντάστηκα να διαβάζεις τις απαντήσεις όλων μας, ίσως πίνοντας ένα ποτήρι κρύο κρασί, και να γελάς. Είμαι σίγουρη ότι πολλές από τις απαντήσεις μας θα περικλείουν κοινά στοιχεία, όπως για παράδειγμα «Στην κόλαση, στο πυρ το εξώτερο και ακόμα πάρα πέρα, αξίζει να καεί η ΠΕΘΕΡΑ μου, ο/η ΠΡΩΗΝ μου, το ΑΦΕΝΤΙΚΟ μου, ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ από κάτω, ο ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ μου, ή ακόμα και η κολλητή μου που είναι ρηχός άνθρωπος μεν, αλλά τυχαίνει να ζυγίζει δέκα κιλά λιγότερο από εμένα, να έχει πιο ωραίο γκόμενο και να βγάζει πιο πολλά λεφτά… Ακόμα χειρότερα, ο γκόμενός της να βγάζει πολλά λεφτά και αυτή να μη χρειάζεται να κάνει τίποτα…»
Έτσι αυτά σκεπτόμενη αρχικά, χαμογέλασα. Μετά όμως, όταν αποφάσισα στα πλαίσια αστεϊσμού να σου γράψω, άρχισα να βαραίνω. Εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου, καθώς έβαλα την τηλεόραση στο αθόρυβο… Δεν άντεχα να ακούω για όλα αυτά τα βάσανα που βαραίνουν την πλάση, ή μάλλον για να τοποθετηθώ καλύτερα, δεν άντεχα στην ιδέα ύπαρξης των ανθρώπων που προκαλούν τα βάσανα αυτά…
Θυμήθηκα όλες αυτές τις δύσμοιρες γυναίκες που δολοφονήθηκαν, όλα τα ζώα που κακοποιήθηκαν, όλα τα παιδιά που ξεσπιτώθηκαν και όλους αυτούς που στο όνομα τις εξουσίας κατακρεούργησαν μανάδες, πατεράδες, κόρες και γιούς. Η καρδιά μου σφίχτηκε αναλογιζόμενη τα δάση, τις περιουσίες και τα ζωντανά πλάσματα που κάηκαν, όταν σκέφτηκα όλους τους ανθρώπους που τα δύο τελευταία χρόνια από τον ιό αυτόν έσβησαν αβοήθητοι και μόνοι, και αηδίασα κυριολεκτικά όταν αναλογίστηκα όλους αυτούςπου μετέτρεψαν όλο αυτό σε μέσο πολιτικής ανάδειξης και αντιπολίτευσης, απαξιώνοντας όλους όσους έφυγαν, λησμονώντας τους και μετατρέποντάς τους σε απλούς αριθμούς. Όλους αυτούς που στην προσπάθειά τους για κοινωνική ανάδειξη και περισσότερο χρήμα, καπηλεύονται όλον αυτών τον πόνο…
Ο Δάντης (Ο Ιταλού ποιητής ΔάντηςΑλιγκέρι, που έγραψε την Θεία Κωμωδία και όχι ο δικός μας Χρήστος Δάντης 😊 ) στο έργο του η κόλαση του Δάντη, θεωρεί πως η λογική είναι η ιδιότητα του ανθρώπου που τον κάνει να πλησιάζει προς το θεϊκό. Η κατάχρηση αυτής της ιδιότητας, μέσω της αλαζονείας ή της ζηλοφθονίας, φθείρει την ψυχή στον μέγιστο βαθμό. Ακολουθούν οι καταχρήσεις που έχουν να κάνουν με τα πάθη του ανθρώπου, δηλαδή η οργή (υπερβολικό πάθος) και η οκνηρία (έλλειψη πάθους). Στο τέλος βρίσκεται η κατάχρηση των φυσικών αναγκών, σύμφωνα με τις οποίες παρομοιαζόμαστε με ζώα, συγκεκριμένα η απληστία, η λαιμαργία και η λαγνεία.Όσοι υποκύπτουν λοιπόν στα αμαρτήματα αυτά, αξίζουν δικαιωματικά μια θέση στην κόλαση…
Αυτά τα έλεγε λοιπόν ο Δάντης και οι άλλοι στοχαστές. Εμένα βέβαια ποσώς με απασχολεί αν κάποιος γουστάρει να τρώει πίτσες και πιτόγυρα, ξαπλωμένος στον καναπέ του, βλέπονταςPornhub, δίχως να ενοχλεί επί της ουσίας κανένα.
Από τα βάθη της ψυχής μου όμως, εύχομαι να υπάρχει όντως η Κόλαση, και να καούν σε αυτήν όλοι οι δολοφόνοι, οι βιαστές, οι παιδεραστές, οι κακοποιητές ανθρώπων και ζώων, οι κτηνοβάτες και ανώμαλοι, οι κλέφτες και καταχραστές, οι εμπρηστές, οι έμποροι σαρκός, ναρκωτικών και όπλων. Όλοι όσοι ποδοπατούν και καπηλεύονται τις ζωές και τις αθώες ψυχές ανυπεράσπιστων πλασμάτων. ( Με μεγάλη χαρά θα προσθέσω σε αυτή την λίστα ανθρώπων, και έναν συγκεκριμένο καθηγητή μου, πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια… 😊 )
Και η ειρωνεία είναι, πως είναι αμέτρητες οι φορές, που ερχόμενη σε επαφή με τέτοια θεάματα, πάντοτε από απόσταση, ευχήθηκα να μπορούσα να κάνω σε όλους αυτούς, το δεκαπλάσιο κακό από ότι οι ίδιοι προκάλεσαν, και ας μου εξασφαλίσει αυτό, το δικό μου εισιτήριοπρος την κόλαση…
Οπότε για να συμπληρώσω την λίστα των 13 μου, θα σου γράψω:
- Ο καθηγητής μου…
- Δολοφόνοι
- Βιαστές
- Παιδεραστές
- Κτηνοβάτες και ανώμαλοι
- Εμπρηστές
- Έμποροι σαρκός,
- ναρκωτικών
- και όπλων
- Κλέφτες
- Καταχραστές
- Κακοποιητές ανθρώπων και ζώων
- Και από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα θα επιλέξω τους άπληστους.
Η λίστα μου θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη τώρα που το σκέφτομαι, αλλά θα μείνω εκεί…
Καλό βράδυ να έχουμε.
Υ.Γ.It’s nice to have you back…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
1)Οι παιδεραστές (μπορώ να γράφω τρεις μέρες για ποιό λόγο)
2)Ο γείτονάς μου(έδεσε ενα σκοινί στο λαιμό ενός ποντικιού και το κρέμασε στο μπαλκόνι του για πέντε ημερες)
3)Οι δολοφόνοι καλών ανθρώπων
4)Οι δολοφόνοι ανυπερασπιστων ζώων
5)Αυτοί που καταστρέφουν ηθελημένα τη ζωή του άλλου (γιατί μια ζωή την έχουμε)
6)Οι εμπρηστές( γιατί δολοφονούν ανθρώπους, ζώα και φύση μαζί)
7)Οι ουδετεροι σε όλα( αυτοι που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και όλα στη μιζερη ζωή τους)
8)Οι κολλημένοι(Δεν τους αντέχω!! Με φέρνουν στα άκρα! )
9)Οι (πολύ) κουτσομπόληδες. (Ολοι σχολιάζουμε αλλά ορισμένοι εχουν περάσει σε πολύ άρρωστο επίπεδο)
10)Οι τοξικοί άνθρωποι(Γιατί τρελαίνονται να σε τρελαίνουν)
11)Ένα όνομα( Ε μην θέλετε να τα ξερετε όλα πιά!)
12)Οι Ταλιμπάν.(Γιατί κάνουν όοοολα τα παραπάνω με μεγάλη επιτυχία! Στο καζάνι!!!)
13)Εγώ. (“For some reason i can’ t explaìn, i know Saint Peter won”t call my name”)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Οι πιστοί που πριν προλάβουν να βγουν από την εκκλησία ξεχνούν το κήρυγμα που άκουσαν
Οι κληρικοί που σπέρνουν την διχόνοια , το μίσος, κατακρίνουν τα λάθη και ξεχνούν την
συγχωρεση κα την αγάπη
Οι γιατροί που καταπατούν τον όρκο τους για τα χρήματα..
Οι πολιτικοί που δολοπλοκούν για να διατηρήσουν την καρέκλα τους..
Αυτός που χρησιμοποιεί την θέση ισχύος που εχει για να επιβληθεί σε αδύναμους …
Αυτός που σκοτώνει έναν άνθρωπο, ένα ζώο, την φύση..
Αυτός που κακοποιεί ένα παιδί..είτε ψυχικά είτε σωματικά..
Αυτός που προσπαθεί να διαβάλει τους άλλους προκειμένου να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό
του..
Αυτός που διακηρύσσει πως αγαπάει ενώ στην πραγματικότητα θέλει να ελέγξει..
Αυτός που λέει ψέμματα στους άλλους για δικό του όφελος και εξαπατά..
Αυτός που υποτιμά του άλλους και συμπεριφέρεται με υπεροψία..
Αυτός που αδιαφορεί για το κοινό καλό..
Αυτός που ..δεν μου ερχεται αλλο..
Το παρακάτω ίσως είναι ψιλοάσχετο..αλλά μου ηρθε…
Ποιοι από εμάς τελικά θα είναι άξιοι να πάνε στον παράδεισο και ποιοι θα καταλήξουν στην κόλαση την ώρα της κρίσεως??
Εκτός από τις προφανείς απαντήσεις με τις οποίες μπορούμε ευκολα να αφορίσουμε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, ρεαλιστικά μιλώντας οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τις σκοτεινές πλευρές μας..και αναφερομαι σε αυτά τα καθημερινά μικρότερα ή μεγαλύτερα που μπορεί ενδεχομένως να μην στοιχειοθετούν το εγκλημα αλλά με βάση τους τρεχοντες κανόνες αποκλίνουν από το σωστό…ακόμη και αν προσπαθήσουμε πολύ να μοιάσουμε με την ιδανική εικόνα που εχουμε πλάσει για τον εαυτό μας πολλές φορές αποτυγχάνουμε..και ποιος δεν θα ήθελε να είναι τέλειος συντροφος γονέας, γιος, συνεργάτης, επαγγελματίας..και νομίζω πως πολλοί από εμάς πραγματικά το παλεύουμε..φτάνει όμως καποια φορά η στιγμή που κοιτώντας πίσω στην πορεία μας στον χρόνο συνειδητοποιούμε πως απλά κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν..είτε διότι εμείς δεν είμαστε ικανοί να τα πραγματοποιήσουμε είτε διότι οι συνθήκες απλά δεν το επιτρέπουν..και σε αντίθεση με την δικτατορία της ευτυχίας, της επιτυχίας της τελειότητας που μας επιβάλλεται και της ψευδαίσθησης πως ναι όλα γινονται αρκεί να το θες πολύ (κοέλιο μας κατεστρεψες) πολλές φορές είμαστε ανεπαρκείς στο να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες ( τις δικές μας και των αλλων) και να βαδίσουμε στον σωστό δρόμο.
Μήπως όμως αντι να μαστιγώνουμε τον εαυτό μας και να τον βλεπουμε αφ υψηλου΄ίσως το πιο συνετό θα ήταν να προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε μαζί του?..να αναγνωρίσουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας και να προσπαθήσουμε να πορευτούμε με αυτά..άλλωστε σε ποιον τελικα λογοδοτούμε??Σε μια κοινωνία βαθιά υποκριτική που κουνάει το δάκτυλο επικριτικά ενώ προσπαθέι να κρύψει τις πομπές της κάτω από το χαλί? Σε μία ανώτερη δύναμη η οποία ωστόσο μας επλασε ατελεις ανθρώπους και μας άφησε να τα βγάλουμε πέρα μονοι μας? Στους κοντινούς μας ανθρώπους που ενότε μας καταλαβαίνουν και μας αποδέχονται εφόσον εκπληρώνουμε τις προσδοκίες τους?Στα παιδιά μας? Μπορεί να τα λατρεύουμε αλλά κάποια στιγμή θα γίνουν και αυτά ενήλικες..θα διαγράψουν τις δικές τους πορείες, θα κάνουν πιθανότατα τα δικά τους λάθη και κάποτε θα συνειδητοποιήσουν πως τελείοτητα και αλάνθαστο απλά δεν υπάρχουν..
Βολική άποψη? Ισως..Παράλληλα όμως ρεαλιστική και ειλικρινής…
Δεν ξερω τελικά αν θα καταλήξω στην κόλαση ή στον παράδεισο..και να σου πω την αληθεια..δεν με ενδιαφερει..την ωρα της κρίσεως κοιτώντας πισω θα ήθελα να ξέρω πως προσπάθησα να είμαι ευτυχισμένη να προκαλέσω όσο μικρότερο κακό μπορούσα και να κάνω και τους γυρω μου χαρούμένους..και αυτό πιστεύω πως θα μου φτάνει..
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Κολαση……
Το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο ειναι: “ουδεις αναμαρτητος”.
Αρα ,ολοι στη κολαση? Δεν ξερω…(δεν θα αναπτυχθω περισσοτερο σε αυτο)
Ωστοσο, ολα τα αμαρτηματα, παραπτωματα δεν ειναι ομοια, ισαξια.Δεν ειναι της ιδιας βαρυτητας…
Αλλα ας ελθουμε στο ζητουμενο..
Υπαρχουν κατηγοριες ανθρωπων που ειναι επικινδυνοι για την κοινωνια μας και την ανθρωποτητα που “ισως” τους αξιζει ενα εισιτηριο….για την κολαση.
Εγκληματιες, γυναικοκτονοι( που δυστυχως το τελευταιο διαστημα ακουμε πολλα..), παιδοφιλοι, βιαστες, εμποροι οπλων, εμποροι ναρκωτικων,απατεωνες, διεφθαρμενοι,κακοποιοι, ανθρωποι με αρρωστημενα μυαλα…
Και τελος για να το ελαφρυνω λιγο…κακες πεθερες, κακοι γειτονες,
κουτσομποληδες..χμμμμμ..βαζεις ιδεες….
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
1. Βασανιστές ζώων
2. Γιατροί του δημοσίου που λαδώνονται
3. Οι παιδεραστές
4. Οι βιαστές
5. Οι εμπρηστές
6. Όλοι οι Γύφτοι σαν έθνος
7. Οι πολιτικοί όλων των βαθμίδων
8. Οι γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους
9. Οι ιδιοκτήτες ζώων που τα εγκαταλείπουν
10. Οι δημόσιοι υπάλληλοι
11. Οι προδότες
12. Οι ληστές (με εξαίρεση αυτούς που κλέβουν το δημόσιο)
13. Οι απατεώνες
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Λοιπόν, στη κόλαση όλοι εκείνοι που εδώ και 18 μήνες μας έκαναν τρόφιμους μέσα σε ένα απέραντο νοσοκομειακό περιβάλλον από το οποίο αδυνατούμε να δραπετεύσουμε. Όπου και να πας η ατμόσφαιρα βρωμάει οινόπνευμα από τα αντισηπτικά και τα μαντηλάκια. Δεν μπορείς να βγεις για έναν γαμημένo ποτό χωρίς να βρεθείς αντιμέτωπος με την αποκρουστική θέα ενός αντισηπτικού στο τραπέζι το οποίο βρίσκεται εκεί για να σου υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Οι εικόνες με καρφωμένες βελόνες πάνω σε μπράτσα έγιναν πλέον διαφημιστικό υπερθέαμα, ενώ κοντεύεις να ξεχάσεις πως πραγματικά είναι οι άνθρωποι πίσω από τη μάσκα.
Στην κόλαση όλοι εκείνοι που μας έκαναν να ξεχάσουμε πως είναι η πραγματική ζωή, οι στόχοι και τα όνειρά που κάναμε. Ξεχάσαμε τι σημαίνει χαλάρωση, διασκέδαση, ξεγνοιασιά και ηρεμία. Εκείνο που προέχει πλέον είναι να διατηρούμε το 1.5 μέτρο απόσταση μην τυχόν και κολλήσουμε τίποτα και στερηθούμε τις υπόλοιπες μέρες που μας απομένουν στο κελί μας. Κοιμόμαστε και δεν ξέρουμε εάν το πρωί που θα ξυπνήσουμε θα μας έχουν επιβάλλει περισσότερα μέτρα. Εάν θα μας επιτρέπουν ακόμα να βγούμε μια βόλτα στο ”προαύλιο του νοσοκομείου”.
Στην κόλαση όλοι εκείνοι που μας έκαναν να ζούμε με τον φόβο της τιμωρίας να εξοικειωθούμε με την ιδέα των στερήσεων, να τρέμουμε στην ιδέα των απαγορεύσεων και να Αποδεχθούμε τη θέση μας ως ψυχιατρικοί ασθενείς.
Στην κόλαση όλοι αυτοί που έκαψαν αλλά και όλοι αυτοί που επέτρεψαν τον εμπρησμό της χώρας, καταστρέφοντας το οικοσύστημα, καταστρέφοντας την φυσική ομορφιά , καταστρέφοντας τις εργασίες και τις περιουσίες όλων των πυρόπληκτων στον βωμό της πράσινης ανάπτυξης, των αιολικών πάρκων και των ”κατάλληλων δέντρων” .
Στην κόλαση όλοι οι νεοταξίτες, αυτοί που βιάζουν σώματα και ψυχές, αυτοί που διχάζουν, οι αχάριστοι, οι παιδεραστές , οι βασανιστές των ζώων,
Στην κόλαση επίσης όλοι εκείνοι που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, πλουτίζουν και συντηρούν αυτές τις καταστάσεις, επίσης όλοι οι οι επαγγελματίες πολιτικοί.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΚΟΛΑΣΗ;
Καταρχάς καλησπέρα και ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο που θα αφιερώσεις να διαβάσεις τις σκέψεις μου καθώς και για την αφορμή που μου δίνεις να τις μοιραστώ κάνοντας κάτι που αγαπώ (αναφέρομαι στο γράψιμο αλλά και στο να μοιράζομαι) και που λόγω απαιτητικής καθημερινότητας δεν τα κάνω συχνά – όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που το κάνω τώρα- .
Από παιδιά μας έμαθαν δάσκαλοι και οικογένεια, μέσα από ιστορίες κ παραμύθια, πως η κόλαση είναι ένας όχι ευχάριστος προορισμός στον οποίο πάνε οι ‘κακοί’ άνθρωποι μετά το θάνατό τους, για να καούν σε αυτή και στα καζάνια της ώστε να τιμωρηθούν βιώνοντας πόνο μεγαλύτερο απ’ αυτόν που ενδεχομένως έδωσαν με τις πράξεις τους στην διάρκεια της επίγειας ζωής τους .
Η κόλαση αυτή κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. Πιστεύω στη ζωή και στο θάνατο . _ τέλος.
Αν υπάρχει κόλαση αυτή σίγουρα δεν είναι αυτό που μας έμαθαν.
Κόλαση για μένα είναι οι ενοχές, οι τύψεις, αυτό που ζεις τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι έκανες κάτι τραγικό σε κάποιο πλάσμα που αναπνέει, που έκανες κάτι ασυγχώρητο για το κοινωνικό σύνολο και για εσένα τον ίδιο ή οτιδήποτε είναι τόσο δυσάρεστο που μπορεί να σε κάνει να μη χωράς στον κόσμο αυτό.
Την κόλαση των ενοχών είθισται να τη βιώνουν οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν κάνει κάτι στ’ αλήθεια τραγικό και μάλιστα το έχουν κάνει τις περισσότερες φορές από άγνοια. Θεωρώ ότι τα τερατώδη σφάλματα γίνονται σε απόλυτη εγκεφαλική διαύγεια και η εκάστοτε κακή πράξη προκύπτει από την ποιότητα των ‘πραγμάτων’ που έχει κάποιος στο υποσυνείδητό του, δηλαδή από το πώς μεγάλωσε, τι πληροφορίες έχει αποθηκευμένες σε αυτό, πόση αγάπη πήρε ή έβλεπε/ένιωθε να μοιράζεται γύρω του, πόσα χατίρια μπορεί να του χάλασαν ή του έκαναν, πόσο εύκολα ή δύσκολα απέκτησε αυτά που έχει στη ζωή του, τι θεωρεί αναλώσιμο και τι άξιο προσοχής και άλλα άπειρα που μας καθορίζουν μεγαλώνοντας.
Αυτό πολλές φορές αποτελεί δικαιολογία για τις όποιες πράξεις του καθενός όμως στην πραγματικότητα είναι μια πολύ φτηνή δικαιολογία για την οκνηρία των ανθρώπων να αλλάξουν από την στιγμή που αντιλαμβάνονται τι κάνουν και ποιοι είναι. Δεν έχει κανένας ευθύνη για σένα και τα έργα σου πια από την ώρα που αποκτάς ‘’ενήλικη’’ βούληση, άποψη ή πεποίθηση. Μιλάμε πάντα για τις περιπτώσεις που οι προαναφερθέντες δεν έχουν κάποια μορφή επιβεβαιωμένης σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής που ακόμα κι εκεί διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις διότι μπορείς να προλάβεις τις συνέπειες αυτών των ψυχικών/ εγκεφαλικών παθήσεων ακολουθώντας τις οδηγίες των γιατρών που υπάρχουν εκεί έξω.
Την κόλαση όπως είναι τοποθετημένη σαν κατάσταση στο δικό μου κεφάλι, θα ήθελα να τη βιώσουν όλοι εκείνοι που :
- Μισούν αυτά που δεν καταλαβαίνουν και τα ακυρώνουν
- Δεν σέβονται τη διαφορετικότητα
- Δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα
- Συμβάλλουν στη διαιώνιση παλαιολιθικών απόψεων και εμποδίζουν την εξέλιξη του πανέξυπνου ανθρωπίνου είδους μεγαλώνοντας παιδιά που θα γίνουν δυστυχώς όμοιοί τους
- Δεν κάνουν απολύτως τίποτα να δώσουν τροφή στη συναισθηματική τους νοημοσύνη
- Δεν εκτιμούν τη φύση και δεν γνωρίζουν πως τα σκουπίδια τους είναι ο ίδιος τους ο εαυτός
- Καταστρέφουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την αλυσίδα του πλανήτη
- Φέρνουν στον κόσμο παιδιά που δεν θέλουν καθώς αυτό έχει τραγικές επιπτώσεις (είναι πολύ σοβαρό και σε προκαλώ να το θίξεις σαν θέμα σε κάποιο κείμενό σου)
- Είναι υπερόπτες θεωρώντας τους άλλους κατώτερους
- Χρησιμοποιούν τη σωματική τους δύναμη για να εκφοβίσουν και για να εξοντώσουν με πρόθεση (εξαιρώ την άμυνα)
- Εκμηδενίζουν τις προσπάθειες των άλλων
- Είναι χειριστικοί αλλά το όφελός τους γίνεται η καταστροφή των άλλων(το σκέτο όφελος δε με ενοχλεί)
- Εκμεταλλεύονται τα ζώα
Η σειρά που έχω βάλει τους τύπους ανθρώπων δεν είναι ιεραρχική.
Καταλήγω λοιπόν στο ότι το ζήτημα δεν είναι ποιος θα πάει σε αυτό που λέμε κόλαση ή θα το βιώσει αλλά τι μπορεί να ΜΗΝ συμβεί αν ακολουθήσουμε με ιεραρχία ή χωρίς κάποιες οδηγίες αυτοβελτίωσης.
Η ‘καλή καρδιά’ που λέμε ξεκινά από το ‘’καλό μυαλό’’. Να φτάσουμε το νου μας εκεί που θα μπορούμε να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να είμαστε υπερήφανοι και αν έχουμε βιώσει την προσωπική μας κόλαση να μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε ώστε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Να το μάθουμε αυτό στα παιδιά μας, στα έρμα αυτά πλάσματα που μπορούν αν εμείς το θέλουμε να αλλάξουν τον μάταιο και ματωμένο αυτό κόσμο. Προλαβαίνουμε; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως έχοντας ζήσει την δική μου κόλαση κι εγώ, ελπίζω πως αν ο ίδιος ο πλανήτης αν καταφέρει να επιβιώσει, κάποια στιγμή θα κουβαλάει λίγους και καλούς.
Θα κλείσω με έναν αγαπημένο επίλογο από το βιβλίο του Albert Camus ‘’Ο Ξένος’’ (1942)
Κι εγώ, επίσης, ένιωσα έτοιμος να ζήσω απ’ την αρχή. Θαρρείς και τούτη η τρομερή οργή με είχε εξαγνίσει απ’ το κακό, με είχε αδειάσει από ελπίδα, μπροστά σε τούτη τη νύχτα τη φορτωμένη με σημάδια κι αστερισμούς. Άνοιγα την αγκαλιά μου για πρώτη φορά στην τρυφερή αδιαφορία του κόσμου. Έτσι καθώς τον ένιωθα τόσο όμοιό μου, τόσο αδελφικό επιτέλους, αισθάνθηκα ότι ήμουν και είμαι ακόμα ευτυχισμένος. Για να συντελεστούν όλα, για να νιώσω λιγότερο μόνος, ένα μου μένει να ευχηθώ, να ‘ρθουν πολλοί θεατές τη μέρα της εκτέλεσής μου και να με υποδεχτούν με κραυγές μίσους.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Εντάξει δεν θα μπορούσα να στείλω κανέναν άνθρωπο στην κόλαση, όμως για λίγες μέρες στη δουλειά μου θα έπαιρνα ευχαρίστως :
1. Τους ξερόλες του καναπέ
2. Τους μορφωμένους χωρίς παιδεία
3. Όσους εγκαταλείπουν ή αλυσοδένουν τα ζωάκια τους
4. Τους γονείς που δεν βάζουν ζώνη στα παιδιά όταν τα έχουν στο αυτοκίνητο και κράνος στη μηχανή
5. Τους τοξικούς
6. Αυτούς που μου μιλούν ακατάπαυστα, χωρίς να είμαστε γνωστοί ή φίλοι
7. Τους επαναστάτες χωρίς αιτία
8. Όσους επιμένουν να πετάνε σκουπίδια παντού και πάντα.
9. Όσους εκμεταλλεύονται τους άλλους για να πετύχουν οι ίδιοι
10. Τον κυρ Στέφανο γιατί το καρπούζι που αγόρασα ήταν μάπα
11. Τους αλαζόνες
12. Τους αναίσθητους και
13. Τους ηλίθιους όπως ακριβώς τους περιγράφει ο Κάρλο Τσιπόλλα.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ΩΩΩ! Απίστευτη δαπάνη χρόνου και ενέργειας η κατηγοριοποίηση του ανθρώπινου περίγυρού μας! Δεν θα έμπαινα ποτέ σε τόσο ανώφελο κόπο. Δαπανούμε τον πολύτιμο μας χρόνο τακτοποιώντας και ξεσκονίζοντας το μέσα μας. Η αρχειοθέτηση των ανθρώπων σε κατηγορίες ας γίνει από εκείνες τις “δυνάμεις” που αποδίδουν και …τις ποινές που αρμόζουν στον καθένα…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Αυτά τα λίγα σαν πρώτη δόση….
To be continued!!!
Καληνύχτα!
Όταν διάβασα το ερώτημα είχα τον εγκέφαλο σε flight mode και ο μόνος που ήθελα να πάει επειγόντως στην κόλαση ήταν αυτός που τοποθέτησε ομπρέλες στην παραλία που έφτασα μετά από 5 χιλιόμετρα χωματόδρομο και 15 λεπτά κατάβαση στο κατσάβραχο. Διαβάζω σήμερα τις απαντήσεις και με έκπληξη διαπιστώνω τα εξης: 1.κάνεις δεν αναφέρει τους συνενόχους, ολους αυτούς που σιωπούν, αδιαφορούν, κωφεύουν και αδρανουν 2. Ειμαι στη λιστα καποιου🤔 (ως κατηγορια) You had my curiosity but now you have my attention!!!