Περί ηθικής…

Που βρίσκεται η ηθική στο να ζεις με ένα άνθρωπο που δεν αγαπάς;
Που βρίσκεται η ηθική στο να κοιμάσαι με έναν άνθρωπο που δεν αγαπάς;
Που βρίσκεται η ηθική στο να ζεις με ζωή που απεχθάνεσαι;
Που βρίσκεται η ηθική σε μια κοινωνία που όλα τα παραπάνω τα δέχεται και τα επιβραβεύει;
Δεν υπάρχει ουσιαστική ηθική σε αυτά που περιγράφεις…
Υπάρχει μόνο η «ηθική», που επιτρέπεται, επιβραβεύεται αλλά κ διδάσκεται από την κοινωνία. Η «ηθική» στο όνομα της οποίας μοιράζονται ρόλοι τους οποίους καλούμαστε να παίξουμε. Βαφτίζουμε το βόλεμα ηθική κ την ασφάλεια της βιτρίνας ευτυχία κ ζούμε στον αυτόματο, χάνοντας στην πραγματικότητα τον εαυτό μας, ή μάλλον ζούμε χωρίς να την ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε ποτέ…
Η πραγματική ηθική θα ήταν η ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια κ σεβασμός απέναντι στον εαυτό μας, αλλά κ στον άνθρωπο που κοιμάται δίπλα μας.
Ουσιαστική σχέση, «γεμάτη» ζωή, ή ξεβόλεμα κ αλλαγή σε οτιδήποτε δεν μας εκφράζει πια… Αντέχουμε να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας;;;
Καλό βράδυ!!