Περί Ίασης…-Part II-
H ικανότητα να θεραπεύεις τις πληγές σου, να είσαι παρόν και να μην είσαι επικριτικός, έχει ως προϋπόθεση την βαθύτερη ικανότητα να εμπιστεύεσαι. Να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, να εμπιστεύεσαι όσους είναι γύρω σου, να εμπιστεύεσαι τον Κόσμο.
Μεταφέρουμε μέσα μας μεγάλα θεραπευτικά αποθέματα, ανεξάρτητα από τις απόπειρες που έχουν κάνει να μας κακοποιήσουν, να μας τσακίσουν και να μας κρατήσουν γονατισμένους. Μια μεγάλη δυνατή θερμή Καρδιά κρύβεται στον καθένα από εμάς, έτοιμη να ανακουφίσει κάθε πληγή, όσο βαθειά και να είναι. Και αυτή την Καρδιά πρέπει να αφυπνίσουμε.
Αυτή η Καρδιά δεν κρύβεται μόνο μέσα μας, αλλά φιλοξενείται απλόχερα γύρω μας, έχοντας τους σπόρους και την ομορφιά της σε αναπάντεχες και πολυάριθμες μορφές… Μια από τις πιο συγκλονιστικές προσφορές που έχω συναντήσει, ήταν στις αρχές του 2000 μετά από τον πόλεμο στο Κόσσοβο και την αντίστοιχη προσφυγική κρίση που είχε προκύψει, όταν μετά από έκκληση μιας Ιατρικής Ανθρωπιστικής εθελοντικής ομάδας που ήμουν μέλος, συγκεντρώθηκε το ποσό των 65,25 ευρώ… Το πόσο αυτό, είχαν καταφέρει να το συγκεντρώσουν οι άστεγοι της ευρύτερης περιοχής των Αμπελόκηπων, και το πρόσφεραν απλόχερα για τα παιδιά του πολέμου εκείνης της εποχής! …Τα πιο μεγάλα μαθήματα μέσα από τις πιο σκληρές στιγμές μας… Στις πιο σκληρές μας στιγμές μερικές φορές τα πιο πολύτιμα δώρα!
…Με το να βρούμε το θάρρος, το κουράγιο και την δύναμη να διαχειριστούμε τις μεγαλύτερες προκλήσεις αλλά και τα πιο οδυνηρά χτυπήματα, με σοφία και με σύνεση να διαβούμε μέσα από την φωτιά που ορθώνουν μπροστά μας, καταλήγουμε να συνδεθούμε με μια ανεξάντλητη πηγή ζωής και αγάπης, μια πηγή ενέργειας που δείχνει ασταμάτητη.
…Αναμφισβήτητα υπάρχει μια σπίθα μέσα στην ανθρωπιά μας, που δεν σβήνει ποτέ, απέθαντη, που λαχταρά να φροντίσει τον πληγωμένο, μάχεται να προστατεύσει τον αδύναμο, να προστατεύσει το περιβάλλον, να θεραπεύσει γενναιόδωρα ότι υποφέρει. Ο δρόμος της συνειδητής φροντίδας και προσοχής, προϋποθέτει μια αλλαγή από τον συνηθισμένο τρόπο με τον οποίο στεκόμαστε απέναντι στις δυσκολίες. Μια αλλαγή μακριά από την λογική της ταχείας a la cart αντιμετώπισης των συμπτωμάτων των θυμάτων. Μια στροφή και μια αποδοχή των βαθύτερων στοιχείων που συρράφουν τις πληγές μας και μας κρατούν ολόκληρους. Μια στροφή από τον μικρό εγώ μας, το σώμα του φόβου και της αγωνίας στον ευρύτερο εαυτό μας, στο σώμα της ελπίδας , της ένωσης και της αγάπης.
Όλα είναι ένα. Και όλα συνδέονται μεταξύ τους.
…Φανταστείτε την δύναμη που δίνει ζωή στα πάντα γύρω μας, από τους μικρότερους οργανισμούς μέχρι τις πιο μεγάλες δυνάμεις του σύμπαντος. Νιώστε την . Αφουγκραστείτε την. Ψηλαφείτε την. Γίνεται ένα μαζί της. Υπάρχει και μέσα μας. Είναι η ίδια δύναμη που δίνει ζωή και σε εμάς. Εμπιστευτείτε την. Θα σας οδηγήσει σε μια πραγματικότητα χωρίς χρονικά όρια.
…Καθώς μεγαλώνουμε, αναγνωρίζουμε στον καθρέφτη μας, άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγαλύτερα σημάδια φθοράς. Το αξιοσημείωτο είναι πως δεν αισθανόμαστε απαραίτητα έτσι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι μόνο το σώμα που γερνά. Το μέσα μας όμως αναγνωρίζει ότι αυτό που είμαστε ξεπερνά τα όρια της σάρκας μας. Η ψυχή, η καρδιά και το πνεύμα μας υπάρχουν έξω από τα όρια του χρόνου. Και τι μεγάλο και ασήκωτο παράδοξο είναι αυτό! Δεν είμαστε η σάρκα, παρόλα αυτά, το σώμα μας είναι ο θησαυρός μας! Όχι αυτό το μικρό σάρκινο ένδυμα που κουβαλάμε, όχι το σώμα του φόβου. Αλλά τα άλλα, τα μεγάλα που κουβαλάμε μέσα μας.
…Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το ταξίδι της ίασης δεν αποσκοπεί πάντα στο να γίνουν καλύτεροι. Μερικές φορές έχει να κάνει με το να προσγειωθούμε στην παρούσα στιγμή, να αποδεχτούμε τις συγκεκριμένες συνθήκες που μας περιβάλλουν. Άλλες φορές έχει να κάνει με την επούλωση της ψυχής και του πνεύματος. Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας την δύναμη να θεραπευτούμε. Αρκεί να βρούμε την Ησυχία και τον Χρόνο, ώστε να ανακαλύψουμε ποια διάσταση αυτή της δύναμης είναι αυτή με την οποία έχουμε προικιστεί.
Δεν είμαστε η αρρώστια μας. Δεν είμαστε η πληγή μας. Αυτό που είμαστε είναι ένα άφθαρτο πνεύμα. Μπορεί να κουβαλάμε τα τραύματα στο σώμα μας για πολύ καιρό. Αλλά δεν πρέπει να μας καθορίζουν.
…Είμαστε πάνω από τα βάσανα μας. Πρέπει να εμπιστευτούμε την ζωογόνο θεραπευτική δύναμη που υπάρχει μέσα μας. Να σκάψουμε μέσα μας. Να την αναδείξουμε και να την ανασύρουμε. Αυτή την ψυχή. Αυτό το πνεύμα. Αυτή την καρδιά και αυτή την πίστη. Αυτή την ενέργεια που διατρέχει κάθε κύτταρο μας. Όλα αυτά που μας κάνουν αυτό που πραγματικά είμαστε. Πλάσματα χωρίς περιορισμούς . Πέρα από όρια χρόνου και τόπου. Πέρα από αυτά που μας πληγώνουν και μας μικραίνουν. Κατ’ εικόνα και ομοίωση…
Tip: You will never be free until you free yourself from the prison of your own false thoughts. P. Arnold
To be continued…
Καληνύχτα!
