Πάλι η Θάλασσα…
Μερικές φορές το μόνο που νιώθεις είναι να αποφεύγεις να ζεις..Απλά κρύβεσαι και προσδοκάς αυτό που σε βασανίζει, αυτό που σε στοιχειώνει να εξαφανιστεί το ίδιο ξαφνικά όπως εμφανίστηκε. Είναι οι ώρες που κουλουριάζεσαι σε μια γωνία και πιστεύεις με κάθε κύτταρο σου ότι τίποτα δεν περνάει από το χέρι σου…
Θα το έχετε ζήσει… Υποθέτω σε κάποιο βαθμό όλοι μας.
Για μένα, σε αυτές τις βαριές, γκρίζες και βαριές στιγμές μου, η διέξοδος μου είναι πάντα η θάλασσα… Και η σανίδα μου…
Περίεργο ε; Μα σε όλα φάρμακο αυτή η σανίδα; Σε όλα έχει απαντήσεις αυτή η θάλασσα;
Και όμως …Όταν αφεθείς μέσα της στερείσαι όλων των επιλογών που θαρρείς ότι έχεις. Όταν είσαι μέσα στην θάλασσα και ειδικά πάνω στην σανίδα, δεν μπορείς να αποφύγεις να ζήσεις. Τα πιο κρυφά και δυνατά σου ένστικτα ξυπνάνε και σε σπρώχνουν. Να κάνεις και την επόμενη κουπιά. Να μείνεις στην επιφάνεια και να ακολουθήσεις το κύμα. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι το σώμα σου σε ρωτά καν. Απλά αναλαμβάνει τα ηνία και εσύ ακολουθείς… Ζεις…
Ουσιαστικά η θάλασσα σου κάνει ένα μεγάλο δώρο. Σε κάνει υπεύθυνο. Σε σπρώχνει σε δράση, σε έναν χωροχρόνο όπου δεν υπάρχει αγωνία, φόβος ή άγχος. Γιατί απλά εκείνη την στιγμή χρειάζεσαι αποτέλεσμα. Πρέπει να πας ένα μέτρο παρακάτω. Και ο μόνος που μπορεί να το καταφέρει αυτό είσαι εσύ. Και εσύ αναλαμβάνεις την ευθύνη να το κάνεις. Έχεις το μοναδικό προνόμιο να είσαι τουλάχιστον για εκείνη την στιγμή απόλυτα κύριος του εαυτού σου και των επιλογών σου. Υπευθυνότητα λοιπόν. Μαθαίνεις με αυτό το τρόπο ότι είναι προνόμιο και όχι βάρος.
Με άλλα λόγια η θάλασσα και η σανίδα θα σε υποχρεώνει να είσαι ακέραιος. Με την έννοια του απόλυτα διάφανου και ειλικρινή απέναντι στο ίδιο σου το είναι. Δεν μπορείς να κρυφτείς. Δεν μπορείς να είσαι διπρόσωπος ή να υποκριθείς …Η θάλασσα είναι αδυσώπητη. Θα σε διδάξει. Και θα μάθεις τελικά με το εύκολο ή τον δύσκολο τρόπο, ότι ακεραιότητα και πυγμή είναι όλα αυτά που ουσιαστικά είμαστε και όχι αυτά που κάνουμε για να είμαστε.
Και τελικά η θάλασσα ( και η σανίδα ) δεν είναι ένα υδάτινο σύνορο, δεν είναι ένα γεωγραφικό στοιχείο που χωρίζει ανθρώπους, μέρη, χώρες και ηπείρους. Η θάλασσα ενώνει. Φέρνει κοντά ανθρώπους, μέρη, χώρες και ηπείρους. Και σε τελική ανάπτυξη μέσα από το όποιο νοητό παράλληλο και ισημερινό η θάλασσα σε ενώνει με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ψυχή στη ψυχή σου είναι η θάλασσα. Και ψυχή στην ψυχή σου δίνει…
Απάντηση στα αδιέξοδα λοιπόν η θάλασσα… Απάντηση και η σανίδα…Στα χαρίζει, τα παίρνεις και τα μεταφέρεις στην καθημερινότητα σου.
Τip: Όταν νιώθετε ότι τίποτα πια δεν περνάει από το χέρι σας, και η θάλασσα είναι λίγο μακριά… Προσευχηθείτε… Ησυχία και Προσευχή… Στο τέλος τέλος , όλα εκεί μέσα είναι… Και η Θάλασσα αυτό είναι …Μια μεγάλη δυνατή , ακατάπαυστη Προσευχή! Και Ησυχία!
Καληνύχτα!
