Ο Μαΐστρος και οι Τέσσερις σύζυγοι.

Η θάλασσα πάντα ήταν το αγαπημένο μου καταφύγιο. Και για μένα θάλασσα και σανίδα πάνε μαζί… Όταν έχει μπουνάτσα είναι θάλασσα σανίδα και κουπί… όταν φυσήξει είναι θάλασσα σανίδα και πανί… Αλλά πάντα θάλασσα….

Το τελευταίο χρόνο , η τάση για απομόνωση που έχω βρήκε πολύ εύφορο έδαφος για να αναπτυχθεί, λόγω των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης… Όποτε λοιπόν το επέτρεπαν και το επιτρέπουν οι συνθήκες, έψαχνα την κατάλληλη παραλία με τον λιγότερο κόσμο. Αν δεν μπορούσα να βρω κάποια περιοχή που με βόλευε, μελετούσα τον καιρό μέσα στην μέρα ώστε να συνδυάσω την παρουσία λιγότερου κόσμου στην παραλία με τις πιο κατάλληλες συνθήκες για το χόμπι μου.

Έτσι λοιπόν, αυτές τις μέρες που έχουν αρχίσει οι καλοκαιρινοί βοριάδες, βρέθηκα με την σανίδα μου στην αμμουδιά, περιμένοντας το συνηθισμένο βραδινό καταλάγιασμα του ανέμου , ώστε να μπορέσω να μπω…

Η παραλία ,λόγω του αέρα ήταν σχετικά άδεια και ήσυχη… Ένα ζευγάρι πάσχιζε με τις ρακέτες σε μια γωνία, μια κοπέλα έκανε μοναχική ηλιοθεραπεία, διαβάζοντας το βιβλίο της και μια παρέα από ηλικιωμένες κυρίες είχαν «αγκυροβολήσει» στα ρηχά , παίζοντας με τα κύματα και συζητώντας για τα νέα της ημέρας τους…

Καθισμένος στην σανίδα μου, αποκομμένος και αδειάζοντας το μυαλό μου από τις έννοιες της καθημερινότητας, μελετούσα την κατεύθυνση των κυμάτων και σχεδίαζα το πώς θα πλοηγηθώ μέσα στον μικρό κόλπο με τον βορειοδυτικό προσανατολισμό που ανοιγόταν μπροστά μου… Ο κολπίσκος όχι μόνο ήταν ανοιχτός στον Μαΐστρο, αλλά λόγο της διαμόρφωσης της ακτογραμμής δημιουργούσε και πολύ έντονο αντιμάμαλο , που δυσκόλευε αρκετά το μπες και βγες…

«Ανακατωσούρα σήμερα ε;» άκουσα μια φωνή πίσω μου… «Για να δούμε πως θα μπούμε..»

Γύρισα και  αντίκρισα ένα κύριο γύρω στα 60-65, με μια όμορφη σανίδα από bamboo, ζωγραφισμένη με Πολυνησιακά σχέδια..Σε αντίθεση με την πολυεστερική δική μου, που ήταν στενή και σχετικά μακριά, η σανίδα του κυρίου, ήταν πιο κοντή και φαρδιά… Ίσως λίγο πιο αργό σκάφος αλλά σαφώς σχεδιασμός με μεγαλύτερη σταθερότητα…

«Καλησπέρα κ Κώστα» τον χαιρέτησα… «Πως και κατεβήκατε σήμερα; Δεν είναι και οι ιδανικότερες συνθήκες, ειδικά για κάποιον που τα χρόνια του είναι σχεδόν όσο και η χοληστερίνη του!» …Μου άρεσε πολύ να τον τσιγκλάω , αν και κατά βάθος θαύμαζα το πείσμα και τον ενθουσιασμό του… Και φυσικά ευχόμουν να χω τα κουράγια του στην ηλικία αυτή να παλεύω με τα κύματα… Ο κ Κώστας είχε μια πολύ ιδιαίτερη τεχνική να κάνει κουπί πάνω στην σανίδα, που όμως με τα χρόνια την είχε εξελίξει όμορφα και γι αυτόν λειτουργούσε εξαιρετικά αποτελεσματικά , η αλήθεια είναι, ανεξάρτητα από τον καιρό που είχε να αντιμετωπίσει….

 Με χτύπησε φιλικά στην πλάτη και κάθισε δίπλα μου… «Δεν βλέπω τα μπρατσάκια σου γατάκι …» είπε χαμογελώντας και άφησε το βλέμμα του να χαθεί στον ορίζοντα …

«Πολλές σπιλιάδες έχει… Όντως δεν με βλέπω να μπαίνω σήμερα…» παρατήρησε..

«Αρκεί που ήρθες κ. Κώστα…»

«Να ακουμπάει η σανίδα την ακροθαλασσιά μικρέ… Μερικές φορές και αυτό είναι αρκετό…

Θα σου πω μια ιστορία γατάκι .Μέχρι να πέσει λίγο ο αέρας θα στην έχω τελειώσει… Λοιπόν άκου…

Μια φορά ήταν ένας λαμπρός Βασιλιάς …Ο Βασιλιάς αυτός είχε τέσσερις γυναίκες. Κάποια στιγμή ο Βασιλιάς αρρώστησε και τελικά κατέληξε στο νεκρικό του κρεβάτι περιμένοντας το μοιραίο.

Ο Βασιλιάς φοβόταν πολύ. Κυρίως ότι θα βρεθεί στην «Άλλη» Ζωή μονάχος. Έτσι ζήτησε από την Τέταρτη γυναίκα του , την οποία αγαπούσε πιο πολύ και της αγόραζε συνέχεια κοσμήματα και χρυσά και τα πιο πολυτελή ρούχα, να πεθάνει μαζί του. Να τον συνοδεύσει στην μεταθανάτια ζωή. Η Τέταρτη γυναίκα απάντησε ¨Λυπάμαι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό¨ και έφυγε μακριά.

Ο Βασιλιάς αγαπούσε επίσης και την Τρίτη γυναίκα του, για την οποία ήταν πολύ περήφανος και πάντοτε την επιδείκνυε στα γειτονικά βασίλεια. Την κάλεσε λοιπόν και της ζήτησε : ¨θα με συνοδεύσεις στην επόμενη ζωή;¨… Η Τρίτη γυναίκα απάντησε ¨Αγαπώ την ζωή μου πάρα πολύ …Λυπάμαι δεν μπορώ να έρθω μαζί σου… Και όταν πεθάνεις, εγώ θα ξαναπαντρευτώ.¨

Η Δεύτερη γυναίκα του ήταν πάντα στο πλάι του στις πιο δύσκολές ώρες του, και έτσι την ρώτησε  αν θα πήγαινε μαζί του στην μεταθανάτια ζωή… Και η Δεύτερη γυναίκα του απαντάει ¨Συγνώμη δεν θα μπορέσω να είμαι πλάι σου αυτή την φορά… Μα αυτό που μπορώ να κάνω είναι να κανονίσω μια λαμπρή κηδεία και να φροντίσω για όλο το τυπικό που αρμόζει σε έναν Βασιλιά…¨

Και τότε ξαφνικά μια φωνή ακούστηκε ¨Θα φύγω μαζί σου  και θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας… Και στον θάνατο και ακόμα πιο πέρα..¨ Η πρώτη του γυναίκα στεκόταν μπροστά του απλώνοντας το χέρι της στο δικό του.

Μα αυτή ήταν η γυναίκα που εκείνος είχε φροντίσει το λιγότερο. Ένιωσε ντροπιασμένος και μονολόγησε ¨Λυπάμαι, θα έπρεπε να σε  είχα νοιαστεί περισσότερο και να σου είχα δώσει περισσότερη προσοχή και στοργή  όσο ζούσα..¨

Το δίδαγμα αυτής της ιστορίας λοιπόν γατάκι είναι ότι όλοι έχουμε τέσσερις συζύγους. Η  Τέταρτη σύζυγος είναι το σώμα μας. Μας αρέσει να το διακοσμούμε με όμορφα κοσμήματα και κομψά ρούχα, μα στο τέλος δεν μπορεί να μας ακολουθήσει στην μεταθάνατο ζωή.

Η Τρίτη  σύζυγος αντιπροσωπεύει τα περιουσιακά μας στοιχεία. Ξοδεύουμε τόσο χρόνο και χρήμα για να συγκεντρώσουμε υλικά αγαθά, μα στο τέλος, τίποτα από αυτά δεν θα μας ακολουθήσει. Θα μοιραστούν και θα δοθούν σε άλλους ανθρώπους, όπως ακριβώς είπε η Τρίτη γυναίκα ότι πρόκειται να ξανά παντρευτεί.

Η Δεύτερη σύζυγος είναι η οικογένεια και οι φίλοι μας. Τους εμπιστευόμαστε. Είναι πάντα εκεί όποτε τους χρειαστούμε, στις ώρες της μεγάλης μας ανάγκης. Μα το πιο μακρύ κομμάτι του δρόμου που μπορούν να βαδίσουν μαζί μας είναι μέχρι την αποχαιρετιστήρια ακολουθία…

Η Πρώτη σύζυγος… Η Πρώτη σύζυγος είναι η ψυχή μας… Συνήθως αμελούμε να την φροντίσουμε και την αφήνουμε στην τύχη της… Παρ’ ότι τελικά είναι το μόνο που θα μας ακολουθήσει στην επόμενη Ζωή..

Να νοιάζεσαι για το σώμα σου, κράτα το γερό και υγιές. Απόλαυσε τα αποκτήματα σου και την άνεση που σου παρέχουν . Γλέντα και μοιράσου τον χρόνο σου με τους φίλους και την οικογένεια σου. Δέξου την αγάπη και την θαλπωρή που σου παρέχουν.

Μα μην ξεχνάς την Ψυχή σου… Να την τρέφεις, πάρε χρόνο να μένεις μόνος σου, πάρε χρόνο να ησυχάζεις και να προσεύχεσαι… Να την γιγαντώνεις την ψυχή σου με κάθε τρόπο..

Κατάλαβες τώρα γιατί ένας άνθρωπος που τα χρονιά του  είναι πιο πολλά από την χοληστερίνη του, είναι με την σανίδα του στην παραλία μια μέρα που έχει 5 Μποφόρ;»

Κούνησα το κεφάλι χαμογελώντας…

Σηκώθηκα, τίναξα την άμμο από το μαγιό , πήρα  την σανίδα μου και το κουπί στο χέρι… « Που πας γατάκι ; Η θάλασσα δεν έχει καλμάρει ακόμα!»

«Όλα για την Πρώτη σύζυγο κ. Κώστα… Για να χω κάτι να πάρω και εγώ μαζί μου» του χαμογέλασα, κλείνοντας του το μάτι καθώς έριχνα την σανίδα μου στο νερό…

….Ποτέ δεν αντιμετώπισα κάτι πιο δύσκολο από την ίδια μου την ψυχή. Πιστεύω ότι δεν μιλάει με λόγια καμίας ανθρώπινης γλώσσας. Επικοινωνεί μαζί μας μέσω συμβόλων, μεταφορών, οραμάτων, της ποίησης, των βαθιών αισθημάτων και την καθημερινή μαγεία.  Η ψυχή μας είναι η ιερή ουσία μέσα μας, ο βαθύτερος σκοπός μας, η δύναμη οδηγός που κατευθύνει την ζωή μας…

 …..Και όταν ησυχάσεις το μυαλό, η ψυχή θα σου μιλήσει… (Buddha)…Και αν μερικές φορές μπροστά σας απλώνεται σκοτεινό πέπλο, να θυμάστε ότι όταν έχεις λατρέψει και στοχεύσει τα αστέρια, δεν είναι δυνατόν να σε φοβίσει η νύχτα…

Make your soul happy!!!

Καληνύχτα!

nightcallers.gr