Ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίων όλων.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, απομονωμένο μονό για τον εαυτό του….
Κάθε άνθρωπος είναι κομμάτι μιας ηπείρου, μέρος της στεριάς… Κι αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβόλο χώμα ,η Ευρώπη γίνεται μικρότερη .Όπως κι αν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι η ένα σπίτι φίλων σου η το δικό σου…
Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου με λιγοστεύει κ έμενα τον ίδιο… γιατί είμαι κομμάτι του είδους, είμαι ένα με την ανθρωπότητα.
Γι αυτό ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα.
Χτυπάει για σένα!
John Done1572-1631
Κάθε φορά που διαβάζω κάτι …μεγάλο, έχω μέσα μου μια αίσθηση ανακούφισης, ένα ξαλάφρωμα σαν ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου κ νοιώθω σαν κάποιος να ακούμπησε αυτή την χορδή της ψυχής μου που ήταν ξεκούρδιστη. Και την ξυπνάει κ την κάνει να πάλλεται ξανά. Σαν να έπρεπε να θυμηθώ κάτι που μόνιμα μου διέφευγε κ δεν έβρισκα τα λόγια να το ξεστομίσω. Σαν να ήξερα ότι κάπου μέσα μου υπάρχει κ αυτό το κομμάτι του πάζλ, κρυμμένο, σκεπασμένο μέσα στο σωρό. Σαν το γνώριζα από μικρός αλλά το είχα πια ξεχάσει…. Φαίνεται ότι.. τα μεγάλα είναι κομμάτια του όλου…. κ αυτό το όλο μάλλον είναι κρυμμένο στις ψυχές μας, γι αυτό μας φαίνεται τόσο οικείο κ το αγκαλιάζουμε εύκολα κ άμεσα.
Τι καλύτερη απάντηση στο σήμερα αυτά τα λόγια… Μετά από 2 μήνες απομόνωσης ,βλέπω ανθρώπους να κομπάζουν , να επαίρονται ,να γυρίζουν να δαγκώσουν τα χέρια που τους βοήθησαν… Να προσπαθήσουν να σβήσουν αξίες καινούργιες που αναδείχτηκαν ,να χλευάσουν όσους ακόμα φοβούνται ,να ακυρώσουν επιστημονικές προσπάθειες με λαϊκίστικα εφευρήματα των τοίχων του FB ,ακόμα κ να γυρίσουν την πλάτη τους κ να ατιμώσουν κ τις ψυχές αυτών που δεν τα κατάφεραν…
Γιατί αυτοί ξέρουν… Καλύτερα… γιατί αυτοί διάβασαν κάτι καινούργιο …γιατί αυτοί είναι πιο έξυπνοι κ δεν τσιμπάνε …Γιατί αυτοί δεν παθαίνουν τίποτα κ ξέρουν πως τα φέρετρα είχαν κούκλες… Κ αυτοί που πέθαναν ήταν γέροι..που ούτως η άλλως θα έφευγαν…. γιατί αυτούς δεν θα τους πιάσει μαλακές το σύστημα… Ούτε θα κάνουν εμβόλιο με τσιπάκι… θα αρκεστούν να ενημερώνουν το σύστημα από τους πολλαπλούς λογαριασμούς που έχουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Γιατί αυτοί είναι νησιά… Απομονωμένα… Αυτάρκη… Μια ήπειρος μόνοι τους.
Κι όταν χτυπάει η καμπάνα ,ξέρουν…. Είναι πάντα για τους άλλους.
Κι όταν το αύριο ξεκινήσει χωρίς κάποιον που αγαπάνε, που δεν θα είναι εκεί να τον βλέπουν… Όταν θα αντικρύσουν τον ήλιο με δάκρυα στα μάτια για την απώλεια που δεν πρόλαβαν να αποχαιρετήσουν όπως έγινε σε τόσους άλλους θα καταλάβουν…. Ο θάνατος ,ειδικά με τέτοιο τρόπο , κάθε ανθρώπου μας κάνει όλους λιγότερους…
Κ τελικά η καμπάνα χτυπάει κ για σένα….
ΜΑΡΕΣΕΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ.ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΤΩ.ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΚΕΣ ,ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ,ΤΟΥΣ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΛΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΟΞΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΤΟΥΝ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΨΗΛΑ Κ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Κ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ!ΙΣΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ!ΑΛΛΑ ΜΑΡΕΣΕΙ ΗΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ.!
….And they 'll tell you black is really white
the moon is just the sun at night..
…for every moment of truth,there is confusion in life…
….fool, fool!
Look for the answer!!!(Black Sabbath)
1. Βλάκας: μέλος μια ισχυρής κ μεγάλης φυλής, της οποίας η επίδραση στα ανθρώπινα πράγματα ήταν ανέκαθεν ισχυρή κ καθοριστική….(Α.Μπιρς)
2. Διπλά στον βλάκα τριγυρνάει κ ο απατεώνας. (Μπαλζακ)
Ένα λάθος που επαναλαμβάνετε περισσότερο από μια φορά είναι απόφαση…
Και το ότι μας αναγκάζουν να βουτάμε στο βούρκο , δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε στα άστρα…
Είναι αποτύπωμα μεγάλης γενναιότητας, πρώτα να σηκώσεις το κεφάλι κ μετά να απλώσεις το χέρι για να βοηθήσεις κ τον άλλο να σηκωθεί..
Κ ίσως με αυτό τον τρόπο σταματήσουν να γίνονται οι άνθρωποι κακοί….να αρχίσουμε να πιστεύουμε ο ένας στον άλλο…κ ο δρόμος να γίνει συμπόρευση…
"…..εκείνοι που μας χαμογέλασαν βούλιαξαν μες στα πιο βαθιά πηγάδια…
κ μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνηθήκαμε να τους υποταχθούμε.
Εκείνοι που μας παιδεύουν, βαραίνουν πιο πολύ…."( Ν.Χριστιανόπουλος.)
The world is fuull of kings and queens who blind your eyes and steal your dreems,it is heaven and hell
Βλέποντας την ανεύθυνη και ανάλαφρη συμπεριφορά των περισσοτέρων σε μια τόσο σοβαρή κατάσταση και τόσο κρίσιμη στιγμή για όλους καταλήγουμε πως δύο πράγματα είναι άπειρα λοιπόν ..το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία και για το πρώτο δεν είμαστε και σίγουροι…
Μαίρη Μαυρενα( ψέματα ..Άλμπερτ Αϊνστάιν) τόσο επίκαιρο πάντα!
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
[Από τη Συλλογή Του κόσμου (1978)]
"Θα σου πω πια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο…
Εκείνη που τη νοιώθεις μέσα στο πλήθος….
Γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου, δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου…
Απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει…" (Γιάννης Ρίτσος)