Οι αντρικοί κύκλοι…και η μοναξιά!

Τον τελευταίο καιρό, καθώς ο κύκλος των ανθρώπων που διαβάζουν τα posts  και το κοινό του nightcallers.gr αυξάνει συνεχώς, αντανακλαστικά γράφω όλο και λιγότερο. Για την ακρίβεια προσπαθώ να γράφω πιο προσεκτικά, καθώς από τα μηνύματα που λαμβάνω, αντιλαμβάνομαι ότι όλο και περισσότεροι αναζητούν απαντήσεις, καθοδήγηση και πολλές φορές υποστήριξη…

Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα να χάνω λίγο τον  δημιουργικό αυθορμητισμό μου και να προσπαθώ να διπλοφιλτράρω τα όσα έχω να πω…

Ας είναι… Κάποια στιγμή θα έρθουν και οι καινούργιες ισορροπίες…

Πάμε λοιπόν…

Από τις αγαπημένες ώρες της ημέρας είναι λίγο πριν το σούρουπο. Το φως χαϊδεύει τα πάντα πιο γλύκα, συνήθως ο αέρας πέφτει και τις πιο «άγριες» μέρες και όλη η φύση δείχνει να ρίχνει ρυθμούς και να ετοιμάζεται για την νύχτα που ακολουθεί.

Είναι η ώρα που στις πιο πολλές περιοχές θα βρείτε ανθρώπους στο δρόμο να περπατάνε. Συνήθως μικρές παρέες , ζευγάρια , άνθρωποι με τα κατοικίδια τους… Γενικά χαρούμενες εικόνες που γεμίζουν ζωή το κάθε τοπίο.

Μέσα σε αυτό το χαρούμενο σύνολο, τα μάτια μου κατά καιρούς ξεχωρίζουν φιγούρες, οι οποίες έχουν παρέα την θλίψη, τα βήματα τους  σέρνονται βαριά και το βλέμμα τους μοιάζει χαμένο και απλανές.

Συνήθως πρόκειται για άντρες ηλικίας άνω των 70 ετών, οι οποίοι μόνοι πια στη ζωή, γυροφέρνουν άσκοπα,  παρατηρoύν  τους άλλους παλεύοντας να γεμίσουν με κάποιο νόημα την άδεια καθημερινότητα τους.

Είναι άνθρωποι  οι οποίοι είναι πια μόνοι. Χάνοντας τους συντρόφους τους, έχασαν κάθε κίνητρο και οργάνωση στην καθημερινότητα τους,  βαριούνται, θλίβονται όλο και πιο πολύ  και το μόνο που περιμένουν  είναι τον Θάνατο, σαν λύτρωση και τελική διαφυγή.

Οι γυναίκες από την άλλη  έχουν μια μοναδική ικανότητα να δημιουργούν κάθε στιγμή ένα δεδομένο κοινωνικό δίκτυο. Το δίκτυο αυτό τις βοηθά να μοιράζονται την καθημερινότητα, να συζητάνε τα προβλήματα και τις περισσότερες φορές να τα λύνουν. Οι ώρες της μοναξιάς γεμίζουν, το πρόγραμμα της καθημερινότητας διατηρείται και έτσι η μοναχική ζωή και οι συνέπειες της φαίνονται πιο ελαφριές. Οι γυναίκες γενικά έχουν την τάση αλλά και την ικανότητα να μοιράζονται πιο εύκολα πράγματα… Και κατά επέκταση να τα κάνουν λίγο πιο εύκολα.

Με τους άντρες τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά…

Από τα χρόνια της εφηβείας τους και μετά, οι περισσότεροι  άντρες  φτιάχνουν ομάδες συνομήλικων με τους οποίους μοιράζονται δραστηριότητες , εμπειρίες και χτίζουν αναμνήσεις. Δημιουργούν ένα δίκτυο συνομήλικων συντρόφων με το οποίο μοιράζονται τα όσα κάνουν  και τα όσα θα ήθελαν να κάνουν

Τα υπόλοιπα ακλουθούν τον δρόμο της φύσης…

Το αρσενικό στην ενήλικη ζωή του, οριοθετεί την περιοχή του. Μόλις οριοθετηθεί το έδαφος, η δουλειά του αρσενικού είναι να κρατήσει άλλα αρσενικά έξω από  την περιοχή του και μακριά από το ή τα θηλυκά  που ζουν μέσα σε αυτήν.

Με άλλα λόγια  ο άντρας στην ενήλικη ζωή του αρχίζει και χάνει τους φίλους του.  Κάνει σχέση , παντρεύεται. Όλα τα φιλαράκια μπαίνουν στον ίδιο μονόδρομο και απομακρύνονται .Τώρα πια έχουν σύζυγο, παιδιά και υποχρεώσεις.

Οι κολλητοί έχουν αντικατασταθεί από τους συναδέλφους. Αλλά και αυτή η ομάδα έχει  συγκεκριμένους περιορισμούς  και η διάρκεια της είναι πεπερασμένη. Σπάνια θεμελιώνεται σε ουσιαστικές και ειλικρινείς σχέσεις και σπάνια καλύπτει την πραγματική ανάγκη για επικοινωνία.

Ωστόσο υπάρχουν αρκετοί τυχεροί ενήλικες άντρες που εξακολουθούν να έχουν την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου. Χρόνου τον οποίον το γεμίζουν με συγκεκριμένες δραστηριότητες που μοιράζονται με  άντρες συνήθως παρόμοιας ηλικίας και  προτιμήσεων. Κυνήγι, ψάρεμα, φουσκωτά, μηχανές και αυτοκίνητα, άσκηση και πεζοπορία , είναι όλα δραστηριότητες που καταλήγουν σε ένα πράγμα… σε κάτι που αναπληρώνει την απώλεια των πρώτων και φαινομενικά αναντικατάστατων φίλων… Σε ένα κύκλο σοφίας!!!

Αντρικοί κύκλοι σοφίας… Τα πάντα καταλήγουν γύρω από ένα τραπέζι, μια φωτιά ή μια μπάρα ενός μπαρ, όπου με τα ποτήρια στα χέρια γίνεται το μοίρασμα των εμπειριών… Αληθινών ή φανταστικών δεν έχει σημασία… Αυτός είναι όμως ο τρόπος που τελικά δένονται οι άντρες μεταξύ τους. Κάνοντας κοινά πράγματα και λέγοντας ιστορίες γύρω από μια φωτιά με ένα ποτήρι μπύρα στα χέρια ή σε ένα μπαρ ή μια ταβέρνα.

Εντυπωσιακό είναι ότι επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτούς τους κύκλους σοφίας ακόμα και όταν δεν είναι πια στην δράση. Απλά για να μοιραστούν μια παλιά δική τους εμπειρία ή να διασκεδάσουν ακούγοντας τις περιπέτειες κάποιων άλλων .

Και το επίσης εκπληκτικό είναι ότι δεν χρειάζεται να δώσουν ραντεβού για να βρεθούν σε αυτό τον κύκλο. Δεν χρειάζονται αλλεπάλληλα τηλέφωνα , κοινωνικά δίκτυα ή πολύωρη προετοιμασία… Όποια μέρα θες, πάντα στο ορισμένο μέρος θα υπάρχει κάποιο μέλος του κύκλου να μοιραστείτε μια ιστορία και να πιείτε ένα ποτήρι μπύρα…

Με άλλα λόγια, όλες σχεδόν  οι δραστηριότητες των αντρών, Θα καταλήξουν κάποια στιγμή στην δημιουργία κάποιου κύκλου σοφίας… Κύκλου σύνδεσης και στήριξης..Κύκλου αντίδοτου στην μοναχικότητα της ζωής…

Και να  τώρα λοιπόν, ο κυρ Κώστας, να περπατάει αργά, βαριά κρατώντας σφικτά στο χέρι του το τσαντάκι  του, με τα μάτια ορθάνοιχτα αλλά και θλιμμένα, ανάμεσα στο πλήθος. Με την στρυφνότητα στο βλέμμα του να προσπαθεί να κρύψει την  αγωνία του να αναγνωρίσει κάποιον οικείο στο πλήθος… Κάποιον με τον οποίον να μπορεί να μοιραστεί κάτι…

Ο κ. Κώστας, ο κ. Νίκος, οκ. Βαγγέλης , άντρες που έχουν χάσει τον κύκλο σοφίας στον οποίο ανήκαν. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι με τον ένα ή άλλο τρόπο έφυγαν… Και ένας μόνο δεν φτάνει…

Το θέμα μας λοιπόν είναι οι μοναχικοί ηλικιωμένοι άντρες;;;;

Όχι! Το θέμα μας είναι όσοι από εμάς έχουμε μείνει έξω από ένα τέτοιο κύκλο για κάποιους ιδιαίτερους λόγους …Πρόσωπα μεμονωμένα, άτομα που νοιώθουν μόνα τους ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, την ίδια τους την εργασία, ζευγάρια που έχουν βιώσει την απομόνωση, παιδία που στερούνται τον κύκλο σοφίας ακόμα και της ίδιας τους της οικογένειας…

Και για να το κάνω και λίγο πιο εξειδικευμένο και  να προσθέσω και λίγη ίντριγκα, το θέμα μου είναι οι άνθρωποι που επιλέγουν την μοναχικότητα είτε επειδή η ζωή τους ώθησε  σε αυτό είτε από προσωπική επιλογή.

Το πιο εντυπωσιακό  είναι η αντιφατική συμπεριφορά της κοινωνίας μας , η οποία ενώ προωθεί τον ατομικισμό και την ιδιαιτερότητα, αντιμετωπίζει με φόβο και σχετική περιφρόνηση τους ανθρώπους , τα ζευγάρι ή τις μικρές ομάδες που επιλέγουν να πορευτούν σε ένα μονοπάτι μοναχικότητας…. Μακριά από κύκλους!

To be continued….

Καληνύχτα!

Nightcallers.gr