Μπορείς να τα καταφέρεις και εσύ…

Εδώ και τρία χρόνια, ετοιμάζουμε  ένα βιβλίο το οποίο ουσιαστικά είναι μια συλλογή από τις ιστορίες γυναικών που νόσησαν με καρκίνου του μαστού και καταθέτουν την εμπειρία που βίωσαν  στην μάχη τους με αυτή την ασθένεια…

Πραγματικά χρειάστηκε πολλά ψυχικά αποθέματα εκ μέρους τους για να αποτυπώσουν τα συναισθήματα και την αγωνία που ένιωσαν σε όλη την πορεία του δικό τους Γολγοθά.

Αρκετά επίπονη ήταν και για εμάς τόσο η συλλογή και η επιμέλεια των κειμένων όσο και η διαδικασία της ηχογράφησης και απομαγνητοφώνησης  των συνεντεύξεων, καθώς  δεθήκαμε με διαφορετικό τρόπο, με δεσμούς αγωνίας και πόνου με όλες αυτές τις γυναίκες που δέχθηκαν να μοιραστούν την ιστορία τους…

Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να γίνει ένας μικρός οδηγός, ένα φαναράκι ελπίδας… Να περάσει ένα μαχητικό μήνυμα αισιοδοξίας, να δείξει το μονοπάτι το οποίο περπάτησαν οι άνθρωποι αυτοί , πως μπόρεσαν να αναδειχθούν νικητές και  στο τέλος να παρακινήσει σε δράσεις που μπορεί να είναι σωτήριες, για όλους όσους ακολουθούν.

Τα κείμενα παρατίθενται ουσιαστικά αυτούσια όπως παραδόθηκαν από τις κυρίες που μας τίμησαν με την συμμετοχή τους σε αυτή την προσπάθεια…

Μερικά αποσπάσματα από τα κεφάλαια του βιβλίου:

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«……Επέστρεψα  λοιπόν  στον ακτινολόγο μου, ο οποίος επέμενε να μην επαναπαυτώ κ να κάνω οπωσδήποτε μαγνητική μαστού. Και φυσικά επιβεβαιώθηκε.

Τα αποτελέσματα μου τα έφερε courier  στο σπίτι κ ήμουν μόνη .Όταν διάβασα την γνωμάτευση, ασχέτως αν το διαισθανόμουν ,πάγωσα!  Για μια ώρα περίπου δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ ούτε να κουνηθώ. Είχα παγώσει.!

Μετά μπήκα στο internet . Άρχισα να διαβάζω κ να πανικοβάλλομαι κ άλλο.

Θύμωσα! Σκέφτηκα γιατί σε εμένα ; Έως τότε άκουγα για γυναίκες γύρω μου, αλλά δεν είχε περάσει  ποτέ από το μυαλό μου η ιδέα, ότι μπορούσα εγώ να είμαι μια από αυτές!

Μετά πάλι  είπα «γιατί όχι κ σε εμένα  ; Ποια είμαι εγώ; Σε τι διαφέρω;» κ με την ιδέα αυτή προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ,ότι όπως κ σε τόσες άλλες περιπτώσεις ,που έχουν εξελιχθεί  καλά ,έτσι κ σε εμένα…. Θα πάνε όλα καλά η τουλάχιστον  εγώ  θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου.»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«……….-Οι θεραπείες που έκανες σε επηρέασαν καθόλου;

Όχι! Πήγαινα κ ερχόμουν ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος. Οι θεραπείες δεν με επηρέασαν, αλλά ειδικά τον πρώτο καιρό, το γεγονός σαν γεγονός με επηρέασε. Κλείστηκα στον εαυτό μου , δεν μιλούσα ,δεν αναλωνόμουν σε ανούσια πράγματα. Είχα μπεί στον χορό κ χόρευα.

Μετά βεβαία πέρασε  στην αντίπερα όχθη .Μιλούσα γι αυτό παντού κ ανοιχτά ! Ήθελα να παρακινήσω όσες περισσότερες γυναίκες μπορούσα να εξεταστούν.

Κάποιο στίγμα ο σύζυγος μου ειπώ :Σταμάτα πια να το λες παντού. Δεν χρειάζεται να το ξέρουν όλοι…

Εγώ όμως το ξόρκιζα .Έτσι ένοιωθα.»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«…..είμαι σοβαρά!

Εγώ τον επολέμησα γιατί είχα ψυχή και ήθελα να ζήσω ακόμα πιο πολύ!

Άρχισα και τον πάλευα με νύχια και φτερά και κάποια χρόνια έχασα, δίχως να δω χαρά!

Εγώ τον επολέμησα με λύσσα και θυμό, και έτσι εγώ τον έκλεισα στο κύτταρο που ήτανε νεκρό!»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«Δεν θυμάμαι πως έφυγα από τον γιατρό, θυμάμαι όμως την ψυχή μου πληγωμένη και την λογική μου να μη θέλει να συνεργαστεί. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει και τα μάτια μου με έτσουζαν από το κλάμα. Η μια ώρα που μεσολάβησε ώσπου να φτάσω σπίτι μου ήταν ατελείωτη και βασανιστή. Ακόμα και τότε ευχόμουν οι εκτιμήσεις και των δύο γιατρών μου, να ήταν λάθος… Και ο πόνος μου βουβός όταν αντίκρισα τους δικούς μου… Ήθελα να φωνάξω, να τρέξω, να το βάλω στα πόδια, να κρυφτώ… με όσο κουράγιο μου είχε απομείνει, προσπάθησα να αναλύσω ξανά μια προς μία, όλες τις λέξεις που μου είχαν πει οι γιατροί και αυτό που ηχούσε έντονα στα αφτιά μου ήταν το “γρήγορα”!

Προσπάθησα να κοιμηθώ και να ηρεμήσω λίγο, μα στάθηκε αδύνατον… Πήγα στο δωμάτιο του γιού μου και τον κοίταξα… «Που είσαι μανούλα μου;» με ρώτησε… Και τι να πω εγώ σε ένα αυτιστικό παιδί, που με κοιτούσε και κρεμόταν από τα χείλη μου; Έφυγα από το δωμάτιο, προσπαθώντας να κρύψω την θλίψη μου…»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«…..Οι μέρες πριν το χειρουργείο ήταν οι χειρότερες της ζωής μου. Βασανιζόμουν… Υπέφερα… Πάλευα! Από την μία λύγιζα  και κατέρρεα και από την άλλη έλεγα ότι πρέπει να παλέψω… ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ!

Συνειδητοποίησα το πόσο υπέροχη ήταν η καθημερινότητα που είχα ως τότε και δεν ήθελα να χάσω στιγμή από την οικογένεια μου… Η ζωή είναι τόσο όμορφη …!Πίστεψα δυνατά και προσευχήθηκα από τα βάθη της ψυχής μου… Και τότε αποφάσισα πως δεν θα τον αφήσω να με νικήσει.»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

«….ΣΟΚ – ΤΡΟΜΟΣ – ΑΠΟΓΝΩΣΗ – ΚΕΝΟ!

Το μυαλό μου βυθίστηκε στην εκκωφαντική σιωπή του ΤΙΠΟΤΑ και η ψυχή μου γονάτισε, κραυγάζοντας…

Ένιωθα χαμένη. Είχα «μετακομίσει» χωρίς να το θέλω, στην κακή πολιτεία του καρκίνου…

Τις ημέρες που μεσολάβησαν, μέχρι να πάρω τα αποτελέσματα της βιοψίας μου, που θα έδειχναν τον ακριβή τύπο του καρκίνου που είχα, ΘΥΜΑΜΑΙ ότι πολλές φορές έκλεινα τα μάτια μου, και αποζητούσα το μακρινό χθες. Τότε που ήμουν καλά, εγώ και η τέλεια ρουτίνα μου.»

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Το βιβλίο ελπίζουμε ότι θα είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει μετά τις 15/8…

Καλή νύχτα!

Nightcallers.gr