Μια ακόμα απλή ιστορία.

Ας πάμε σε μια σχολική τάξη σήμερα…

Ο δάσκαλος αφού καλημερίζει τα παιδία, τους δίνει από ένα μπαλάκι του τένις. Τους ζητά να γράψουν το όνομα τους πάνω στο μπαλάκι που τους δόθηκε και περνώντας από κάθε θρανίο συγκέντρωσε όλα τα μπαλάκια σε ένα κουβά.

Στην συνέχεια βγήκε στον διάδρομο με τα παιδία να τον ακολουθούν με περιέργεια. Σκόρπισε τα μπαλάκια στο διάδρομο και έδωσε εντολή στους μαθητές του να προσπαθήσουν να βρουν ο καθένας το μπαλάκι που αντιστοιχούσε στο όνομα του.

Ένα λεπτό αργότερα, ελάχιστα παιδία είχαν καταφέρει να βρουν το μπαλάκι που αντιστοιχούσε στο όνομα τους.

Ο δάσκαλος λοιπόν τους ζήτησε να δώσουν το μπαλάκι που είχαν βρει, στον αντίστοιχο μαθητή που το όνομα ήταν γραμμένο πάνω του.

Ένα λεπτό μετά, κάθε παιδί κρατούσε στα χέρια του το μπαλάκι με το όνομα του.

Τότε ο δάσκαλος είπε στα παιδία: ¨Βλέπετε το κάθε μπαλάκι είναι σαν την ευτυχία. Πολύ δύσκολα θα την ανακαλύψουμε αν ψάχνει ο καθένας την δικιά του. Αν όμως νοιαζόμαστε ο ένας για την ευτυχία του άλλου, σύντομα θα ανακαλύψουμε και την δικιά μας.”

nightcallers.gr