Λυπάμαι πολύ. Συγχώρησε με…
Εδώ και αρκετό καιρό απέχω. Όχι γιατί σταμάτησα να ‘χω την ανάγκη να γράφω αλλά κυρίως γιατί προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τον χαρακτήρα του Nightcallers.gr. Να αναδείξω τον ρόλο του, την μορφή και το περιεχόμενο που θα είναι πιο ωφέλιμο και χρηστικό για όλους αυτούς που το τιμούν με τον χρόνο τους.
Ταυτόχρονα, υποθέτω, προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τον δικό μου ρόλο, και να ανακαλύψω το μονοπάτι που επιθυμώ να πορευτώ σε σχέση με την δική προσωπική εξέλιξη μέσα απο το site.
Παρολαυτά…
Μετά τα τελευταία λυπηρά γεγονότα …δεν άντεξα!
Όποτε, πάμε ….
…Έλεος πάλι κάπου. Δημοσιογράφοι , πολιτικοί ,σχετικοί και άσχετοι, πρωινάδικα και βραδινά, όλοι κάτι έχουν να πουν. Φίλοι και εχθροί, γνωστοί και άγνωστοι. Όλοι ειδικοί, με το δάκτυλο προτεταμένο, πανέτοιμοι να κρίνουν , να καταδικάσουν, να κρεμάσουν και να καπηλευτούν…. Λες και τώρα ήρθαν στην Ελλάδα. Λες και αυτοί δεν ζουν εδώ και όλα τα παρατηρούν σαν θεατές από τις οθόνες του κινητού τους. Λες και όλοι είναι από κάπου αλλού, φυτεμένοι στο σήμερα.
….Να θυμίσω λίγο: Ναυάγιο Σάμινα, οι μαθητές στα Τέμπη, η φωτιά στην Αρχαία Ολυμπία και η φωτιά στο Μάτι, τα τρένα στα Τέμπη και πόσα άλλα…
Τραγικά όλα…Κοινός παρονομαστής: Άδικοι, φρικτοί θάνατοι, ακολουθούμενοι από στείρα, κακόβουλη ετεροχρονισμένη κριτική με μηδενικό αποτέλεσμα…
Και πάμε πάλι μέχρι την επόμενη φορά!
…Μην μιλάτε άλλο. Σκύψτε το κεφάλι και κάντε ησυχία. Μην μιλάτε. Ασεβή θόρυβο κάνετε. Σταματήστε να κανιβαλίζετε τους νεκρούς για να γίνεται δικαστές και να αποκομίσατε κάθε λογής οφέλη.
Κι αν πάλι νιώθετε την ανάγκη και έχετε την δύναμη να ξεστομίσετε κάτι ουσιαστικό, θα σας πρότεινα τρεις λέξεις: Λυπάμαι πολύ…Συγχώρεσε με,,,,Σε αγαπώ..,,Σε όλους αυτούς που έφυγαν . Και σε όλους αυτούς που θα φύγουν!
Γιατί είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο, ότι σε αυτό τον απίθανο τόπο που ζούμε, κάτι παρόμοιο θα επαναληφθεί.
…Το πρόβλημα είναι οτι στην ζωή μας όλοι έχουμε πια σκοπούς, στόχους. Πολιτική, επιχειρήσεις,οικονομικά, τέχνη,μουσική,εκπαίδευση,πνευματικότητα και κάθε τι άλλο σχετικό…Όλοι νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι εξαιρετικά σπουδαίο και μοναδικό.
Αλήθεια τώρα;
Στην μανία μας αυτή γινόμαστε εγωκεντρικοί και απάνθρωποι.Μακραίνουμε ο ένας από τον άλλον. Και όσο εξελίσσεται η διαδικασία γινόμαστε ξένοι και στο τέλος και εχθροί. Γινόμαστε σκιές ανθρώπων,άδειες που ζητούν να τραφούν από το δράμα, πάνω στο οποίο χιμάμε σαν κοπάδι απο πεινασμένες ύαινες.
…Για να το κάνω σύντομο, αυτό που πιστεύω ότι οφείλουμε, αντί να συγκεντρωνόμαστε αποκλειστικά στον Σκοπό, είναι να θέσουμε όλη μας την προσοχή στην Διαδικασία!
Και η Διαδικασία είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι και όλα όσα μοιραζόμαστε σε κάθε δευτερόλεπτο της τόσο εύθραυστης ζωής μας, μαζί τους. Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας μακρινός φάρος που μας προσανατολίζει , αλλά η ενέργεια που μας τροφοδοτεί καθώς και η ουσιαστική αμοιβή μας, δεν μπορεί να είναι άλλη από την αλληλεπίδραση με τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι και δίπλα μας. Η αλληλεπίδραση και η προσφορά!
Αν το κριτήριο και η εστίαση είναι απλά στην ψυχή που είναι απέναντι μας, που μοιράζομαστε την απλή καθημερινότητα,και η κύρια επιθυμία μας είναι να είμαστε άρτιοι στο να την υπηρετήσουμε, από το δικό μας πόστο ο καθένας,σε κάθε συνάντηση και συναναστροφή τότε και μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε μια διαφορετική προοπτική. Τότε ίσως γίνουμε λίγο καλύτεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι, λίγο καλύτεροι εργολάβοι, λίγο καλύτεροι δημόσιοι υπάλληλοι , λίγο καλύτεροι ιατροί, λίγο καλύτεροι δικηγόροι…
Και καθώς πάντα θα έχουμε απέναντι μας τον τρομερό εχθρό του αστάθμητου ή την μανία της φύσης ή το ανθρώπινο λάθος, και τα δυο μας μάτια πρέπει να κοιτούν με απόλυτη συγκέντρωση την Διαδικασία, τον άνθρωπο. Δεν επιτρέπεται ούτε δευτερόλεπτο χαλάρωσης και αδράνειας. Μια μάχη στην στιγμή που ζούμε είναι η ζωή μας. Κι αν στο πεδίο της μάχης, πάρεις έστω για ένα βλεφάρισμα το βλέμμα σου από τον εχθρό, η κατάληξη θα είναι μοιραία.Ούτως ή άλλως αν έχεις μόνο το ένα μάτι εστιασμένο στην πορεία σου- στον άνθρωπο-, έχεις μόνο ένα μάτι να βρεις τον δρόμο σου.
…Οφείλουμε να παντρέψουμε την πολιτική προσέγγιση της ζωή με την πνευματική μας εξέλιξη.
Οφείλουμε να καταλάβουμε πως η εξουσία που μπορεί να συνοδεύει οποιοδήποτε θέση δεν είναι διαφθορά. Διαφθορά είναι η περιορισμένη αίσθηση ταυτότητας που έχουμε. Μια αίσθηση ταυτότητας που σκιάζεται από τους τεράστιους υπερτροφικούς εγωισμούς μας. Η δουλεία μας, τα λεφτά μας, το αυτοκίνητο μας, η οικογένεια μας…Ναι αλλά δεν είμαστε μόνο αυτά. Και το χειρότερο, επειδή ακριβώς έχουμε μια στενή προσέγγιση της πραγματικότητας, κάνουμε τα χειρότερα νομίζοντας ότι κάνουμε τα καλύτερα.
Οι μικρές -μεγάλες μας φιλοδοξίες καθορίζουν τους στόχους και την δράση μας. Αλλά αυτές οι μικρές- μεγάλες φιλοδοξίες μας είναι απλά μια μεγέθυνση των όσων λίγων ξέρουμε μια δεδομένη στιγμή. Η μεγάλη Άγνοια καθοδηγεί την ζωή μας. Η μεγάλη γνώση που μας κληρονομούν όλα τα πνευματικά και θρησκευτικά ρεύματα όλου του κόσμου, είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπηρεσία από το να το επιδιώκεις και να προσδοκάς το καλό του συνανθρώπου σου και ότι όλοι ανήκουμε σε μια παγκόσμια οικουμενική συνειδητότητα που οφείλουμε να υπηρετήσουμε. Όλοι είμαστε ένα. Και όλα είμαστε εμείς. Αστερόσκονη!
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα,πρέπει να διευρύνουμε πολύ περισσότερο την αίσθηση του ποιοι πραγματικά είμαστε και να αγκαλιάσουμε τα πάντα γύρω μας. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε στην διαφθορά. Και η διαφθορά θα οδηγήσει σε τραγωδίες…
Αφοσίωση στην Διαδικασία και όχι στον απώτερο Σκοπό. Δέσμευση στον Άνθρωπο. Δεν μπορείς να ζήσεις αύριο, αν δεν ανασάνεις σήμερα! Αν δεν πάρεις αυτή την αναπνοή, δεν θα μπορέσεις να πάρεις καμία άλλη. Αυτή νομίζω ότι είναι η Διαδικασία. Αφοσίωση στην κάθε ανάσα. Αφοσίωση σε κάθε Άνθρωπο.
Και Ησυχία…
Λυπάμαι πολύ….
Συγχώρεσε με…
Σε ευχαριστώ…
Σε αγαπώ πολύ…
(Για όλους αυτούς που έφυγαν, για όλους όσους μπορεί να φυγουν και για όσους αδικούνται με τη ελπίδα ότι ακόμα προλαβαίνουμε)
Υ.Γ
Νομίζετε ότι ο Θεός είναι ένας ηλικιωμένος τυπάκος, που κάθε πρωί με τον καφέ του, ανοίγει 8 δισεκατομμύρια mail προσευχές και κανονίζει την to do λίστα του;
Τελικά το να βάζεις ξυπνητήρι για την επόμενη μέρα είναι η πιο μεγάλη έκφραση αισιοδοξίας!
Καληνύχτα!
