Λίγη αστερόσκονη κανείς;

…Θέλω να αγοράσω ένα σκάφος… Μεγάλο σχετικά… Να με χωράει… Και να με ταξιδεύει…

Παλιό σκαρί… Να έχει δοκιμαστεί και να έχει αντέξει. Και να το χαϊδεύω και να το φροντίζω… Και να το κάνω καινούργιο… Να αντέξει άλλο τόσο… Και να μένω εκεί… Χρόνο πολύ …Και να πάω παντού..Η να μην πάω πουθενά…. Και το σκάφος αυτό θέλω να το ονομάσω Αστερόσκονη…

Άλλωστε δεν είναι ουτοπία να κοιτάς προς τον ορίζοντα και να θες να φτάσεις εκεί.… είναι αυτό που σε κάνει να κοπιάζεις!

…Ο κόσμος μας δημιουργήθηκε στην καρδιά ενός άστρου. Ενός σούπερ νόβα που σε μια τεράστια έκρηξη του γέμισε από άκρο σε άκρο τον γαλαξία με αστερόσκονη.  Αστερόσκονη η οποία με την σειρά της δημιούργησε την γη μας, όλες τις μορφές ζωής, κάθε φυτό, ζώο, ωκεανό και στεριά, κάθε άνθρωπο.

Είτε το ονομάζουμε αυτό Θεό, υπέρτατη δύναμη, Αλλάχ, Βούδα ή όπως αλλιώς επιλέξει ο καθένας από εμάς να το αποκαλέσει, ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο… Είμαστε αστερόσκονη οι οποίοι αναπνέουμε αστερόσκονη, η καρδιά μας είναι αστερόσκονη η οποία πάλλεται γεμάτη  αστερόσκονη, τα αυτιά μας είναι αστερόσκονη που αφουγκράζοντε αστερόσκονη, το μυαλό μας είναι αστερόσκονη το οποίο σκέφτεται αστερόσκονη… Κάθε κύτταρο του σώματος μας είναι αστερόσκονη!

Δεν είμαστε κομμάτι του σύμπαντος. Το σύμπαν είναι μέσα μας! Ολόκληρο το σύμπαν αναπαύεται μέσα στο σώμα μας, σε κάθε ένα από τα τρισεκατομμύρια κύτταρα που έχουμε μέσα μας.

Μια αστείρευτη ενέργεια, μια παγκόσμια συνείδηση, φωλιάζει μέσα στην σάρκα μας για ένα συγκεκριμένο χρόνο ζωής

…Και αποστολή μας είναι αυτή την αθάνατη, αστείρευτη ενέργεια της αιώνιας και άφθαρτης αστερόσκονης που θεμελιώνει την ουσία μας, να την εκφράσουμε ως αγάπη, παρηγοριά, σύνδεση, ως ευτυχία, ως πράξεις συμπαράστασης και λόγια υποστήριξης.

Είμαστε Ειρήνη που κυματίζει την Ειρήνη, σε κάθε στιγμή.

…Είναι αυτή η αστερόσκονη που σε κάθε παλμό και σε κάθε ανάσα μας συνδέει με τον αέρα, με το νερό, με τη φύση, με τη γη, με κάθε ένα ξεχωριστό πλάσμα πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Όλοι είμαστε κομμάτια από την ίδια ουσία… Αυτή την Αστερόσκονη…

Τα όνειρα μας, και οι λύπες μας, οι αναμνήσεις και τα ανταμώματα μας, όλα είναι αστερόσκονη.

Και οποίος σύντομος δρόμος για να εναρμονιστούμε με την ουσία μας αυτή, είναι να μπορέσουμε να κάνουμε Ειρήνη με αυτό το κομμάτι που είναι πιο κοντά σε εμάς…

Με τον εαυτό μας…

Όχι με το είδωλο που έχουμε στο μυαλό μας..Με το άλλο …Αυτό εκεί που μας κοιτά από απεναντι!

Με το είδωλο μας στον καθρέφτη…

…Έρχονται στιγμές που  παίρνεις αυτό που θες στην μάχη για τον εαυτό σου. Στιγμές που ο κόσμος σε κάνει βασιλιά για μια μέρα! Αυτές είναι οι στιγμές που πρέπει να  πηγαίνεις στον καθρέφτη  σου και να  κοιτάς επίμονα  τον εαυτό σου.

Και απλά εκείνες τις στιγμές είναι που πρέπει να ησυχάσεις… Και να αφουγκραστείς… Και να προσέξεις τι έχει να σου πει ο άντρας που βλέπεις.

Γιατί δεν είναι ο πατέρας ή η μητέρα σου, ή  η σύζυγος σου, των οποίων είναι η κρίση πρέπει να βαραίνει πάνω σου.

Η  άποψη  που  πραγματικά πρέπει να  μέτρα για τη ζωή σου, είναι η γνώμη του άντρα που σε κοιτάει στα μάτια μέσα από τον καθρέφτη.

Αυτός είναι ο  μόνος σύντροφος που πρέπει να ευχαριστήσεις… Άσε τους υπόλοιπους… Μακάρι να ακολουθήσουν.

Αλλά αυτός  ο  τύπος στον καθρέφτη είναι ο μόνος που σίγουρα και  ξεκάθαρα θα συμπορεύεται μαζί σου  μέχρι το τέλος.

Μπορεί να ξεγελάς όλο τον κόσμο στο μονοπάτι των χρόνων σου…

Να σε χειροκροτούν  παντού από όπου περνάς…

Αλλά η τελική σου ανταμοιβή θα είναι μια ραγισμένη καρδιά και πολλά δάκρυα,

Αν συνεχίζεις να κοροϊδεύεις τον άντρα στο γυαλί…(The man in the glass-Winbrow)

Αν δεν μπορείς να τον κοιτάς στα μάτια… Λυπάμαι έχασες…

Αν δεν μπορέσεις να βρεις την αλήθεια σου…

Αν δεν μπορέσεις να ησυχάσεις και να βρεις στην σιωπή την δύναμη και τις  απαντήσεις σου…

Αν δεν μπορέσεις να ψηλαφίσεις τα πιο βαθειά κομμάτια της ύπαρξης σου…

Αν δεν βρεις την αστερόσκονη μέσα σου….

…Απλά θα εξακολουθείς να ψάχνεις να βρεις όλο και περισσότερα λαμπάκια για να στολίσεις το μπαλκόνι σου… μπας και το σπίτι σου γίνει λίγο πιο φωτεινό και στο εσωτερικό του…Μπας και λιγοστευσουν οι σκιές μέσα του.

… Η ακεραιότητα μας στηρίζεται στην ανθρωπιά μας και όχι στην ηθική μας. Ηθικά ακέραιοι άνθρωποι κάνουν τα χειρότερα πράγματα γύρω μας. Τύποι οι οποίοι κρατούν την Βίβλο της ηθικής ψηλά και την προσκυνούν μεγαλόφωνα, κάνουν απάνθρωπα πράγματα. Κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν, στέλνουν ψυχές στην κόλαση…

Πρέπει να κάνουμε κάτι! Τώρα! Να εμπιστευτούμε το μέσα μας.Αν δεν αφήσουμε την ανθρωπιά μας να κοιμηθεί, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς περιορισμούς στα όρια του εαυτού μας. Μπορεί να μην μπορούμε να γκρεμίσουμε τα εθνικά σύνορα, αλλά μπορούμε να καταργήσουμε τον ρατσισμό , την διάκριση των φύλων, την καταπίεση και την εκμετάλλευση  του αδύνατου, την ασυδοσία και την εκπόρνευση σωμάτων και ψυχών.

Αν απλά κάνουμε αυτό το βήμα , αν καταργήσουμε τους φράκτες που έχουμε στο μυαλό μας, αν τελικά  αποδεχτούμε την αστερόσκονη που μας ενώνει με κάθε τι γύρω μας, τα πάντα  ίσως θα γίνουν λίγο  καλύτερα… Τα πάντα σίγουρα θα γίνουν πιο ανθρώπινα.

Όσο αρνούμαστε την πραγματική μας φύση, ξένοι προς τα εμάς θα είμαστε, και ξένοι προς όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας…

Στα επόμενα που έρχονται  η μόνη επιλογή που έχει μείνει να κάνουμε είναι η ανθρωπιά…

Όλα τα υπόλοιπα ηθικά κριτήρια δείχνουν χρεοκοπημένα…

Στην ζωή μας έχουμε πάντα την μια και μοναδική επιλογή …

Να ζήσουμε ένα δράμα ή να γίνουμε κομμάτι ενός μικρού θαύματος…

Αυτή την φορά ας επιλέξουμε το θαύμα.

Ας επιλέξουμε την αστερόσκονη…

… Άλλωστε δεν είναι ουτοπία να κοιτάς προς τον ορίζοντα και να θες να φτάσεις εκεί.… είναι αυτό που σε κάνει να κοπιάζεις!

Στο τέλος τέλος, η ζωή γίνεται κατανοητή μόνο όταν κοιτάς πίσω … Αλλά την ζωή την ζεις μόνο πηγαίνοντας μπροστά…

Καληνύχτα !

Nightcallers.gr