Η Χώρα των Μπονγκ (part III)
-Ο Πιου φεύγει μακριά από τα αγόρια που τον κυνηγάνε και βρίσκει καταφύγιο στην τάξη του. Αλαφιασμένος μπαίνει και κάθεται στη θέση του ,στο τελευταίο θρανίο μόνος του όπως κάθε μέρα. Το μώβ δέρμα του έχει κατακόκκινες πιτσιλιές από τις ποδοπατημένες φράουλες.
Ο Φεν και ο Χόγκ, οι συμμαθητές του που κάθονται στο διπλανό θρανίο, τον κοιτούν με συμπόνια γιατί καταλαβαίνουν τι έχει μόλις γίνει. Μετά κοιτούν ο ένας τον άλλον και μιλάνε με τα μάτια. Θυμούνται και οι δύο την εποχή που ήταν μικρά παιδάκια και οι τρεις τους , ναι και ο Πιου μαζί, ήταν αχώριστοι. Τότε που το μωβ χρώμα του φίλου τους δεν τους ενοχλούσε. Τότε που και οι τρεις περνούσαν ώρες ολόκληρες μαζί κάνοντας ότι πιο τρελό μπορείς να φανταστείς.
-Νομίζω πως πρέπει να φύγει ο Πίου από αυτήν την χώρα..αυτοί δεν πρόκειται να αλλάξουν και δεν θα ήθελα να γίνει ο Πίου ένα πληγωμένο, μνησίκακο ανθρωπάκι..εκτός αν θες να τον κάνεις εκδικητή Ninja.
Να ταξιδέψει σε άλλες χώρες για να γίνει ευτυχισμένος..
Βέβαια μπορεί αφού ολοκληρώσει το ταξίδι του να εξακολουθήσει να είναι μόνος..
Θα έχει γίνει όμως πιο δυνατός και θα έχει αποκτήσει πολλές εμπειρίες
Να φύγει λοιπόν από το σχολείο…
-Κατά την γνώμη μου ο Πίου πρέπει να μείνει να παλέψει δηλαδή η Α επιλογή.
Όσες φάει και όσες ρίξει, θα ήταν δε σωστό κατά την γνώμη μου αν έβρισκε ένα μυτερό μολύβι στην σχολική του κασετίνα να το κάρφωνε στο μάγουλο κάποιου παιδιού. Έτσι αυτόματα , ο Πιου θα δημιουργούσε ένα Status quo το οποίο θα έλεγε ότι εγώ δεν είμαι για πολλά πολλά.. Άσε που δεν θα φαίνονταν και οι μελανιές θα σταματούσε το μπουλινγκ στο πρόσωπο του και όσο για τις φράουλες, την επόμενη μέρα να έπαιρνε στο σχολείο να φάει μωβ βατόμουρα και ακόμα και αν δεν του άρεσαν να δείχνει ότι τα απολαμβάνει. Ο Πίου θα πρέπει δε, να επενδύσει στον εαυτό του ώστε να καλύψει την σωματική του δυσμορφία με άλλα προτερήματα. Αν θυμάσαι τον Στήφεν Χόκινς που ήταν πανέξυπνος, σχεδόν σαν τον Αϊνστάιν και εμφανισιακά ήταν σαν ανάποδο γαμώτο. Έπειτα κάποιοι στίχοι των manowar (που θα πρέπει να αρχίσει να ακούει ο Πιου) λένε :
Stand and fight
Live by your heart
Always one more try
I’m not afraid to die
Stand and fight
Say what you feel
Born with a heart of steel
Συνοψίζοντας , ο Πιου μέχρι να μάθει να αγαπήσει την διαφορετικότητά του και να την αποδεχτεί σαν προτέρημα (πχ σε ένα αγώνα ποδοσφαίρου μπορεί να είναι ο διαιτητής…..) δεν θα πρέπει να επιτρέψει να γίνεται μπουλινγκ εις βάρος του με κανένα τρόπο.
– Ο Πίου φεύγει μακριά από τα αγόρια που τον κυνηγάνε και αποφασίζει να φύγει από το σχολείο
-Είναι καιρός να αντισταθεί …για πόσο ακόμη θα κάνει το σάκο του μποξ; Τι τους έχει φταίξει επιτέλους;; Για ποιο λόγο να μην μπορεί να φάει και αυτός με την ησυχία του τις φραουλίτσες που κερνάει η κα.Λι; Ίσως μέσα από αυτή τη μάχη καταφέρει να τους δείξει την κατάφορη αδικία, ότι δεν διαφέρει από αυτούς, ότι κι αυτός ματώνει τελικά…
-Είναι τρεις και κρατάνε ξύλα, η μάχη είναι άνιση ας κρυφτεί στην τάξη προς το παρόν…
Μερικές ,από τις πιο αντιπροσωπευτικές απόψεις σας…
Μοιρασμένο το κοινό αυτή την φορά. Σεβαστές όλες οι απόψεις… Οφείλω ωστόσο να σημειώσω ότι αρκετοί στην θεωρητική μας προσέγγιση έχουμε την τάση να εξιδανικεύομε τους ήρωες μας και να τους κάνουμε άτρωτους, δυνατούς , με ανοχή και αντοχή απέναντι σε κάθε είδους βία είτε αυτή είναι σωματική είτε είναι λεκτική είτε ψυχολογική…
‘Όπως και να χει λόγω της σχετικής ισοψηφίας, άφησα την τύχη περισσότερο και λιγότερο την διάθεση μου να οδηγήσει την ιστορία…
Πάμε λοιπόν:
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
….Ο Πίου ακούμπησε την τσάντα του κάτω και αποκαμωμένος από την δύσκολη ανηφόρα κάθισε πάνω στον μεγάλο βράχο που ορθωνόταν στην άκρη της πλαγιάς. Μόλις είχε επιλέξει να αποφύγει για ακόμα μια φορά μια μάχη που δεν πρόκειται να κέρδιζε. Δεν είχε κανένα νόημα γι αυτόν να παλέψει για ένα καλαθάκι από λιωμένες φράουλες… Και μάλιστα με τρεις. Από την άλλη, δεν άντεχε να αντικρύσει τα βλέμματα των συμμαθητών του, που θα τον έβλεπαν ακόμα μια φορά να ντροπιάζετε… Οπότε η καλύτερη λύση για τώρα ήταν η φυγή..Από όλους και από όλα…
Πάντα τις σκοτεινές του ώρες, είχε επιλέξει σαν προσωπικό του καταφύγιο τα μεγάλα βράχια που ορθώνονταν στο λόφο πάνω από την πόλη. Του άρεσαν τα μεγάλα γκρίζα βράχια… Τα προτιμούσε από την θάλασσα. Οι πέτρες δεν έχουν αντανακλάσεις .Δεν καθρεφτίζουν τον χρώμα του, σε αντίθεση με το νερό. Ένιωθε αόρατος εκεί.
Σε μια από τις συνηθισμένες αποδράσεις του εκεί, είχε συναντήσει τον κ. Τζο. Ο κ. Τζο ίσως ήταν ο μόνος σε όλη την χώρα των Μπόνγκ, εκτός της οικογένειας του, με τον οποίο ο Πίου καθόταν δίπλα δίπλα και μπορούσε να μιλήσει. Να μοιραστεί τις σκέψεις και τις ανησυχίες του.
Ο κ.Τζο ζούσε μόνος του σε μια καλύβα έξω από την πόλη. Είχε λίγα ζώα και ένα μικρό μποστάνι που τον τροφοδοτούσαν με τα βασικά, αν και ο κ Τζο στηριζόταν για την επιβίωση του κυρίως στην βοήθεια όλων των υπόλοιπων. Ο κ. Τζο ήταν ένας κόκκινος Μπονγκ. Ένας εκ γενετής τυφλός, κόκκινος Μπονγκ. Ένας Μπονγκ με την δική του διαφορετικότητα. Ένας Μπονγκ που ωστόσο δεν απειλούσε κανένα.
Ο κ. Τζο άφησε το μπαστούνι στο πλάι και κάθισε δίπλα στον Πίου. Σχεδόν τον περίμενε.
«Πάλι τα ίδια μικρέ;»
«Πάλι τα ίδια» απάντησε ο Πίου…
«Κουράστηκα.. Αλλά όσο πιο πολύ πολεμάω , τόσο πιο δύσκολο είναι να με δεχτούν. Έτσι νιώθω τώρα. Είμαι ο Μωβ. Δεν έχω επιλογή. Είμαι μέσα σε όλο αυτό για να το κερδίσω, αλλά έχω κουραστεί να μου πετάνε τις πέτρες. Δεν μπορώ να σβήσω το Μωβ. Δεν υπάρχει κανένας διακόπτης που να μπορώ να γυρίσω και που θα με κάνει να ξεθωριάσω στο παρασκήνιο ώστε να μπορώ να ζήσω μια ζωή ανέγγιχτη από την επίδραση του κόσμο. Έχω εξαντληθεί . Με έχει αποστραγγίσει όλο αυτό συναισθηματικά και ψυχικά σε σημείο που να με επηρεάζει πια και σωματικά. Δεν έχω την ενέργεια να συνεχίσω ….Παρόλο που ξέρω ότι πρέπει να συνεχίσω…
Μακάρι να μπορούσα να μείνω στη φούσκα μου μέχρι να τελειώσουν όλα, αλλά δεν θα τελειώσουν ποτέ. Με κάνει να νιώθω ότι απογοητεύω την οικογένειά μου, το να είμαι κουρασμένος. Βαρέθηκα να πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, και κρυφά εύχομαι ο κόσμος να έβλεπε ότι υπάρχουν περισσότερα σε μένα από τo Mωβ χρώμα μου…
Έχω αρχίσει να αποφεύγω να βγαίνω έξω και να είμαι κοντά σε ανθρώπους. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα πλήθη, αλλά αυτό είναι διαφορετικό γιατί αποφεύγω τώρα πια ακόμα και τις σκέψεις μου…Ακόμα και εσάς κ. Τζό. Μερικές φορές προτιμώ να σας αποφύγω. Φοβάμαι μήπως ακόμα και εσείς με απορρίψετε… Αλλά το μόνο που θέλω τώρα, το μόνο που χρειάζομαι είναι ειρήνη και ελευθερία να ζήσω τη ζωή μου χωρίς το χρώμα του δέρματός μου να υπαγορεύει αν έχω το δικαίωμα αυτό.
Διαφορετικά τι ζωή να ζήσω;»
«Εγώ πάντα θα σε δέχομαι…. Άλλωστε δεν ξέρω τι σημαίνει το Μωβ που συνέχεια μου λες» απάντησε ο κ.Τζο χαμογελώντας και συνέχισε… « Ό,τι κι αν νιώθεις, τελικά θα περάσει. Δεν θα νιώθεις λυπημένος για πάντα, είμαι σίγουρος. Θα έρθει η στιγμή, που θα νιώσεις ευτυχισμένος. Δεν θα νιώθεις απομονωμένος για πάντα. Με τον καιρό, θα νιώσεις ξανά ήρεμος. Δεν χρειάζεται να πολεμάς τα συναισθήματά σου ή να νιώθεις ένοχος που τα έχεις. Απλά πρέπει, πρώτος από όλους εσύ να αποδεχτείς και να είσαι καλός με τον εαυτό σου. Σου αξίζει η αγάπη, η αποδοχή και η συμπόνια σου. Πρώτα θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι αξίζεις..και μετά τους άλλους γύρω σου..
Άφησε τον εαυτό σου να είναι υπερήφανος και όλη την πρόοδο που κάνεις. Ειδικά την πρόοδο που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει. Δεν γνωρίζεις πόσο καταπληκτικός είσαι πραγματικά. Ο τρόπος που με κάνεις να γελάω, ο τρόπος που ανεβάζεις την διάθεση μου, ο τρόπος που μοιράζεσαι την αγάπη. Το κάνεις αυτό παρόλο που αγωνίζεσαι κι εσύ τις δικές σου μάχες. Και νομίζω ότι αυτό σε κάνει τόσο όμορφο Μπονγκ.
Μην είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου. Πάρε ένα λεπτό. Κάθισε λίγο. Θαυμάστε τη ζωή σου. Τα λάθη, των άλλων αλλά και τα δικά σου, σου δίνουν σοφία. Τα βάσανα σου, θα σου χαρίσουν δύναμη. Παρ’ όλα αυτά, προχωράς μπροστά .Προσπαθείς. Να είσαι περήφανος γι’ αυτό. Συνέχισε να υπομένεις. Συνέχισε να επιμένεις.
Όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από πράγματα ,μάχες και Μπονγκ που δηλητηριάζουν την ψυχή σου, τόσο πιο υγιής θα είσαι… Ακόμα κι αν είσαι Μωβ…» βρωντοφώναξε ο κ.Τζο γελώντας δυνατά, χτυπώντας τον στην πλάτη…
«Σας ζηλεύω κ. Τζο… Μερικές φορές εύχομαι να ήμουν και εγώ τυφλός σαν και εσάς» σιγοψυθίρισε ο Πίου…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Επιλογές:
Α.Ο Πίου γυρίζει πίσω εμπνευσμένος από τα λόγια του κ.Τζο και συνεχίζει τον αγώνα του να τον δεχτούν οι υπόλοιποι.
Β.Ο Πίου αποφασίζει να ζήσει μόνος του μακριά από όλους.
Γ. Ο Πίου επιλέγει να γίνει σαν τον κ.Τζο
Δ. Οτιδήποτε άλλο που νομίζετε ότι θα μπορούσε να έχει σχέση.
Καληνύχτα!
