Η αλήθεια δεν αντέχει την καθυστέρηση…
O Δάσκαλος μου έλεγε ότι η ευτυχία είναι σαν το σαπούνι… Όσο προσπαθούμε να την αρπάξουμε τόσο ξεγλιστράει… Και τα χειρότερα μπορεί να σου τύχουν, όταν σκύψεις να την πιάσεις….😎😎😎
… Ζούμε σε μια εποχή αλλαγών, όπου ο καθένας εστιάζει μανιωδώς, μέσα κυρίως από την αποφυγή του πόνου, στην απόκτηση της ευτυχίας. Η ευτυχία που στα μάτια των πιο πολλών θα έρθει μέσα από την επίτευξη μιας καλύτερης ζωής.
Καταλαβαίνω ωστόσο ότι αργά η γρήγορα ανακαλύπτουμε, ότι η ευτυχία ή τουλάχιστον το κυνήγι αυτής, όχι μόνο δεν είναι το παν, αλλά μπορεί να γίνει η αιτία για να καταλήξουμε τελικά στην άλλη πλευρά της όχθης.
Και αυτό συμβαίνει κυρίως, όταν κατά την διάρκεια αυτού του μανιακού κυνηγιού, ποδοπατούμε τους γύρω μας, ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε και σε ποιους χρωστάμε, ισοπεδώνουμε σχέσεις αίματος ή σχέσεις ζωής. Η «ευτυχία» μας με κάθε αντίτιμο, ακόμα και εις βάρος των άλλων, δυστυχώς είναι η μήτρα που επιτρέπει την ανάδυση κατά την διάρκεια της πορείας αυτής, των πιο σκοτεινών εκδοχών μας και των πιο σκοτεινών συναισθημάτων μας.
Βιβλία γράφονται από εδώ και κάτω…
Αλλά σήμερα θα μείνω μόνο σε ένα ψήγμα αυτής της ιστορίας…
…Αυτός ο τρόπος επιδίωξης της ευτυχίας είναι εγγενώς εγωκεντρικός, και αυτή η μυωπική εστίαση στα δικά μας θέλω, αποσπά τελικά την προσοχή μας από τους ανθρώπους γύρω μας και από τις δικές τους ανάγκες. Και αυτό , με τη σειρά του, θα στοιχειώσει, θα κυριεύσει και στο τέλος θα μαραζώσει τις σχέσεις μας μαζί τους.
Όσο περισσότερο συνεχίζεται αυτό, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι η απόλυτη μοναξιά και η καθολική εχθρότητα ! Στην πραγματικότητα, από τόσους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, νομίζω ότι όσοι είναι αφιερωμένοι σε τέτοιου είδους αναζήτηση, αισθάνονται πιο μόνοι από όλους. Μοναχικούς -ευτυχισμένους μου αρέσει να τους αποκαλώ!
..Το να προσπαθούμε να είμαστε ‘ευτυχισμένοι’ με οποίο κόστος, με μαθηματική ακρίβεια θα μας κάνει δυστυχισμένους πάρα πολύ σύντομα…
…Ακόμα και στις πιο φωτεινές επιδιώξεις μας, υπάρχουν σκοτεινές στιγμές. Στιγμές οι οποίες κρύβονται μπροστά στην λάμψη ενός θεωρητικά ευγενικού σκοπού. Της ευτυχίας μας. Της δικής μας ζωής!
O μόνος τρόπος ωστόσο να κατακτήσεις το οτιδήποτε, είναι αρχικά να το αναγνωρίσεις, να το δεις μπροστά σου και το μετρήσεις…
Ότι αρνήσε ή αγνοείς, τείνεις να το καθυστερείς…Και να μένει πάντα ξένο.
Ωστόσο, ότι αποδέχεσαι και αντιμετωπίζεις, στο τέλος το κατακτάς.
Στο μονοπάτι αυτό λοιπόν, με προορισμό την απόλυτη «ευτυχία μας», το πιο βασικό και δύσκολο βήμα είναι η αναγνώριση και κατάκτηση της σκοτεινής μας πλευράς. Η στιγμή που αρχίζουμε και κάνουμε κακό στον δίπλα μας. Σε αυτόν που μοιράζεται την ζωή μας.
Αναγνώριση, η οποία όσο πιο γρήγορα επιτευχθεί τόσο λιγότερους ανθρώπους θα πληγώσουμε , τόσες λιγότερες στιγμές θα καταστρέψουμε, και τόσο λιγότερο μίσος θα γεννήσουμε.
Και το πιο ενδιαφέρον και συνάμα συναρπαστικό κομμάτι αυτή της ιστορίας είναι ότι ακόμα και η σκοτεινή μας πλευρά έχει κάποια δυναμική η οποία μερικές φορές ανατρέπει τα δεδομένα.
Είναι και πως θα κάτσει η κοσμική μπίλια στην ρουλέτα της ψυχής μας…
Για παράδειγμα… Όταν κάποιος πορεύεται στο παραπάνω μονοπάτι, κάποια στιγμή μπορεί να διαπιστώσει ένα μεγάλο λάθος που έχει διαπράξει εις βάρος πολύ δικών του και κατά τα άλλα αγαπημένων προσώπων…
-Ενοχή;
-Ντροπή;
Αν η μπίλια κάτσει στο τμήμα της ενοχής …
Η ενοχή παρακινεί τους ανθρώπους να αποκαταστήσουν τη ζημιά που προκάλεσαν.
Ως αποτέλεσμα, είναι πιο πιθανό να προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε και να διορθώσουμε τα προβλήματα που προκαλέσαμε, όπου και όσο είναι αυτό ήταν δυνατό.
Επιπλέον, για να έχουμε την ιδιότητα να βιώνουμε ενοχές, κάτι μέσα μας πρέπει να μας βοηθά να σεβόμαστε τα ηθικά όρια. Η ενοχή είναι ένα τρομερό βαρύ συναίσθημα. Συνοδεύεται από ένα πολύ ισχυρό κίνητρο να την αποφύγουμε και, συνεπώς, να αποφεύγουμε και τις πράξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αισθήματα ενοχής.
Η ντροπή, από την άλλη πλευρά, δεν παρέχει τα ίδια «οφέλη» με την ενοχή.
Όταν νιώθουμε ντροπή, τείνουμε να θέλουμε να κρύψουμε την πηγή της ντροπής μας. Ενώ η ενοχή, μας κάνει να θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη και να αποκαταστήσουμε τη ζημιά που κάναμε – ακόμη και όταν δεν μας κοιτάζει κανείς – η ντροπή μας κάνει να θέλουμε να κρύψουμε τα κακώς κείμενα κάτω από το χαλί, προκειμένου να διατηρήσουμε τη φήμη μας.
Όλα ωστόσο ξεκινούν από το να μπορείς να δεις… Την μεγάλη εικόνα… Μέσα σου… Να μπορείς να καταλαβαίνεις πότε είσαι φωτεινός και πότε απλώνεις μια μαύρη σκιά που πλακώνει τα πάντα…
…Ακόμα και μέσα από τα πιο αρνητικά συναισθήματα που μας κυριαρχούν, μπορεί να προκύψει καθοδήγηση, παρακίνηση, επικέντρωση στους πραγματικούς στόχους μας και αποφυγή πολλών προβλημάτων και για εμάς και για όσους ζουν κοντά μας…
Την αλήθεια να μπορείς να βρίσκεις… Την αλήθεια να αναζητάς …Χωρίς αργοπορία…
Κι άμα βρεις την αλήθεια, στην επόμενη γωνία θα σε ανταμώσει και η ευτυχία που τόσο πολύ αναζητάς!
Καληνύχτα.
