Είστε πολεμιστές, το θυμάστε;
Για μένα το γράψιμο είναι μια μορφή φυγής. Φυγής από την καθημερινότητα και την τριβή που αυτή μπορεί να φέρει στον καθένα μας. Το γράψιμο είναι μια όμορφη παρένθεση … Το γράψιμο ήταν πάντα ένα όμορφο καταφύγιο. Για να γράψω όμως πρέπει να απομονωθώ. Και καμία φορά η απομόνωση σε αποκόβει από την πραγματικότητα και σε τραβάει μέσα στο δικό σου φανταστικό κόσμο.
Σε όλο αυτό το διάστημα που απείχα από το να γράψω, πήρα λίγο χρόνο να παρατηρήσω… Βρήκα λίγα παραπάνω δευτερόλεπτα για να ξαναδώ .
Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή είναι ο Θόρυβος… Θόρυβος στο γύρω περιβάλλον μας, θόρυβος στις κουβέντες δυο ανθρώπων , θόρυβος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης , θόρυβος ακόμα και μέσα στο μυαλό και τις καρδιές μας…
Το επόμενο που αναλήφθηκα είναι ότι τα διαστήματα αυτοσυγκέντρωσης μας έχουν μειωθεί. Όπου κάποτε οι άνθρωποι μπορούσαν να κάθονται για ώρες βυθισμένοι σε ένα καλό βιβλίο ή μια εκτεταμένη συζήτηση, τώρα οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν να έχουν διάσπαση προσοχή , μετακινώντας συνεχώς την συγκέντρωση τους από Α στο Β και έπειτα στο Γ.
Επιπλέον φαίνεται να υπάρχει ελάχιστος έως καθόλου ποιοτικός έλεγχος για τα πράγματα που αφήνουμε να εισέρχονται μέσα στο πεδίο της ζωής μας… Φαίνεται ότι το πιο εκκωφαντικό , το πιο εξωφρενικό και επιφανειακό παίρνει όλη την προσοχή μας.
Φαίνεται όλο και πιο έντονα ότι τείνουμε να γίνουμε πιο πολύ από ποτέ πιο ναρκισσιστές και ανασφαλείς…. ή ήμασταν πάντα έτσι;
Αυτό όμως που με πικραίνει πιο πολύ από όλα ότι βλέπουμε πολλούς ανθρώπους τώρα να έχουν εγκαταλείψει κάθε έννοια τιμής και ακεραιότητας.

Υπήρχαν πρότυπα συμπεριφοράς και κοινωνικής επαφής, που εμείς πιο πολύ από άλλους σαν Έλληνες οφείλαμε να φυλάμε, τα οποία δείχνουν πιο εκφυλισμένα από ποτέ… Η τιμή και η ακεραιότητα φαίνεται να είναι σε δεύτερη και τρίτη μοίρα …
Στο μυαλό μου πάντα είχα την αίσθηση ότι είμαστε ένα λαός πολεμικός… Οκ ναι, και φορείς απίστευτου πολιτισμού… Αλλά ένας λαός με ιδεώδη που τιμούσαν την ανδρεία και την αξιοπρέπεια… Ένας πολιτισμός βασισμένος στο αίσθημα τιμής /ντροπής. Υπήρχαν ορισμένα πράγματα που απλά δεν θα έκανες ποτέ.
Τι έγινε με την ιδέα της ντροπής σήμερα;
Η ντροπή έχει παρακαμφθεί από την προσπάθεια για προσοχή, και αυτό που προκαλεί την προσοχή είναι το δράμα, οι διαμάχες και η μικροπρέπεια. Οι άνθρωποι σήμερα φαίνεται να είναι περισσότερο ξεδιάντροποι από ποτέ. Και δεν μου φαίνεται ότι υπάρχει τελειωμός σε αυτή την κατηφόρα..
.
Οι άνθρωποι έχουν γίνει αρνητές του να έχουν μια ζωή που να την ¨εξερευνούν”, να την συνειδητοποιούν. Με κάποιο τρόπο, σε αυτή την εποχή της πληροφορίας και των τεχνολογικών εξελίξεων, φαίνεται να έλκονται περισσότερο από ποτέ από επιφανειακή ψυχαγωγία και μια επαίσχυντη συμπεριφορά.
Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα για να επανέλθουμε σε μια πιο συνειδητοποιημένη ζωή και στην επιδίωξη του βάθους, πέρα από την επιφανειακότατα και την παροδικότητα; Πως μπορούμε να ξαναγίνουμε η κοινωνία πολεμιστών που ήμασταν;
Νομίζω ότι απλά αρκεί να θυμηθούμε… Τις ιστορίες των παλιών… Τα παραμύθια και τους μύθους που από ότι φαίνεται έχουμε ακόμα ανάγκη… Την πίστη που ο καθένας ακολουθεί και διδάσκεται:
-Ανώτερο όλων των αγαθών να υπηρετείς τους άλλους…
–Η Ακεραιότητα είναι η εξουσία κάποιου πάνω στον ίδιο του τον εαυτό να αποφασίζει για μια πορεία συμπεριφοράς σύμφωνα με τη λογική και τις ηθικές του αξίες, χωρίς να αμφιταλαντεύεται
-Το θάρρος αξίζει να καταμετράται στις αρετές μόνο αν ασκείται για την προάσπιση της Δικαιοσύνης και του αδυνάτου. Το θάρρος έχει νόημα όταν κάνει το σωστό…
-Η αγάπη, η μεγαλοψυχία, η στοργή για τους άλλους, η συμπάθεια και ο οίκτος, είναι χαρακτηριστικά της καλοσύνης, το υψηλότερο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ψυχής.
-Η ευγένεια πρέπει να είναι η έκφραση ενός καλοπροαίρετου σεβασμού για τα συναισθήματα των άλλων. Είναι κακή αρετή αν υποκινείται μόνο από το φόβο της αυτοπροβολής και όταν λειτουργεί ως προσωπείο της κολακείας. Στην υψηλότερη μορφή της η ευγένεια προσεγγίζει την αγάπη.
-Η ειλικρίνεια και τιμιότητα…
Ο Δάσκαλος μου, έλεγε ότι οι άνθρωποι πρέπει να μνησικακούν τα χρήματα, γιατί τα πλούτη εμποδίζουν τη σοφία. Πέθανε πάμφτωχος…. Μερικοί άνθρωποι θα κάνουν τα πάντα για προσοχή και χρήματα. Μείνετε μακριά από τέτοιες συμπεριφορές… Μας τυφλώνουν και μας κάνουν ανόητους.
–Τιμή : Η αίσθηση της τιμής, μια ζωντανή συνείδηση προσωπικής αξιοπρέπειας και αξίας, χαρακτηριστικό κάθε πολεμιστή την καθημερινότητας.
–Πίστη
Η αφοσίωση σε έναν ανώτερο ιδεώδες, σε ένα σύντροφο, στο κοινό καλό ….Η πίστη σε κάτι πιο πάνω από εμάς…
–Ο χαρακτήρας και ο αυτοέλεγχος
Πρέπει να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με ένα απόλυτο ηθικό πρότυπο, ένα που να υπερβαίνει ακόμα και αυτή τη λογική. Αυτό που είναι σωστό είναι σωστό, και αυτό που είναι κακό είναι λάθος. Η διαφορά μεταξύ καλού και κακού και μεταξύ σωστού και λάθους πρέπει πια να είναι δεδομένη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι επιχειρήματα που υπόκεινται σε συζήτηση. Και ένας άνθρωπος ταγμένος σε έναν ανώτερο σκοπό, πρέπει να γνωρίζει τη διαφορά. Άλλωστε έχουμε και την είναι υποχρέωση να διδάσκουμε στα παιδιά μας του ηθικά πρότυπα μέσω του μοντέλου της συμπεριφοράς μας .
Κάντε το σωστό!

Από όλα τα παραπάνω η πιο σημαντική αρετή και ποιότητα που έχουμε να θυμηθούμε είναι “ο Χαρακτήρας και ο Αυτοέλεγχος”. Αυτή η ποιότητα αν κυριαρχηθεί, μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας.
Γνωρίζοντας τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, και ζώντας με υψηλά ηθικά πρότυπα, θα επιτρέψει να προστατευτείτε από κακές αποφάσεις και να οδηγηθείτε σε μια καλύτερη ζωή.
Υιοθετώντας την βούληση για ισχυρό χαρακτήρα και αυτοέλεγχο σημαίνει να ζείτε μια συνειδητή ζωή, όπου έχετε σκεφτεί βαθιά τι είδους άτομο θέλετε να είστε και τι είδους συνεισφορά θέλετε να έχετε στην κοινωνία.
Θέλετε να περάσετε τις μέρες σας κάνοντας βίντεο με γάτες στο YouTube που θα ξεχαστούν γρήγορα ή θέλετε να λύσετε πραγματικά προβλήματα και να βοηθήσετε στη βελτίωση της ζωής των άλλων;
Υπάρχει μόνο ένας κανόνας συμπεριφοράς για έναν άντρα, να κάνει το σωστό. (Archer G. Jones )
Το κόστος μπορεί να είναι δυσβάστακτο σε ότι αφορά στα χρήματα, στους φίλους, στην επιρροή, στην εργασία, σε μια παρατεταμένη και οδυνηρή θυσία, αλλά το κέρδος σας θα είναι πολλαπλάσιο σε ότι αφορά την ακεραιότητα , τον ανδρισμού σας, την τιμήν σας, την δύναμη του χαρακτήρα. Και σε ένα πρότυπο συμπεριφοράς που θα ταξιδεύει πέρα από τον χρόνο…. στο άπειρο.
Γιατί θεωρώ ότι πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, η μήτρα που γεννά τους ήρωες βασίζεται στον παραπάνω κανόνα… Κάντε το σωστό!!!
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια επαφής με τον κόσμο , είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι όλοι μας γνωρίζουμε αυτό που πρέπει να γίνει… Δύναμη ψυχής χρειάζεται για να το κάνουμε και πράξη …
Πέρα από την προσωπική μας ζωή, υπάρχουν πολλές προκλήσεις στον ορίζοντα για την κοινωνία.
Αν εμείς ως άτομα και ως κοινωνία είναι να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, θα χρειαστούμε να θυμηθούμε τον ευγενή αγωνιστή μέσα μας… και πιο πολύ από όλα την αρετή του χαρακτήρα και του αυτοελέγχου. Μάθετε να αγκαλιάζετε αυτή την ποιότητα και μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή σας, και ίσως να βοηθήσετε στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας, επίσης.
Και να θυμάστε ότι ο αγώνας και οι κατακτήσεις που επιτυγχάνετε κάθε στιγμή , σε κάθε επόμενο βήμα σας, σε κάθε σταγόνα ιδρώτα και σε κάθε δάκρυ, θα γίνει ο οδηγός επιβίωση για κάποιους από την γενιά που ακολουθεί….
Φτιάξτε τον μύθο σας όμορφο….
Καληνύχτα!
Όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα…ο κόσμος που ζούμε…ο κόσμος που θα αφήσουμε..όλα..αρκεί ο καθένας μας να βρει τη στιγμούλα του..εκείνη, που θα αποφασίσει να κυριαρχήσει στα πάθη του..να είναι επιλογή του, να σταθεί πιο ψηλά από αυτά και να υπάρξει επιτέλους ένας ελεύθερος άνθρωπος…
Εξαιρετικό κείμενο, μπράβο σου!!!
Υπέροχο κείμενο… Ακεραιότητα, πίστη, ευγένεια, σεβασμός, ήθος, θάρρος να πράττουμε το σωστό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και με οποιοδήποτε κόστος. Να φωνάζουμε και να αντιδρούμε σε κάθε αδικία που βλέπουμε και να μην σιωπούμε «για να μην μπλέξουμε». Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο αν εφαρμόζουμε αυτές τις αρχές στη ζωή μας, αν τις μεταδώσουμε στα παιδιά μας, αν γίνουμε το φωτεινό παράδειγμα στους ανθρώπους γύρω μας… Ναι, είμαστε πολεμιστές, και αυτό είναι δύσκολο και απαιτεί υπομονή, επιμονή και θυσίες, αξίζει όμως να πολεμάμε για τα ιδανικά μας. Το να ζούμε είναι κάτι πολύ περισσότερο από το απλά να υπάρχουμε…
Έχω μπλεχτεί , τελικά αυτοέλεγχος ή πάθος ; Ή όλα υπό προϋποθέσεις;
Έτσι όπως θέτεις το ερώτημα, θα απαντούσα όλα υπό προϋποθέσεις… Πάθος για ζωή, για να διεκδικούμε τα θέλω μας και να υπερασπιζόμαστε τα ιδανικά μας…
Αυτοέλεγχος με την έννοια της πειθαρχίας γιατί πολλές φορές το να μένεις πιστός στα ιδανικά σου είναι ο δύσκολος δρόμος…
Για μένα, δεν θα μπορούσε να είναι μόνο το ένα από τα δυο.
Με μόνο πάθος θα ήμασταν έρμαια της κάθε επιθυμίας μας, ενώ μόνο αυτοέλεγχος ίσως έκρυβε κ κάποια δειλία…