Ανθρωποταξιδέματα!

Υπάρχουν ταξίδια που γίνονται από μέρος σε μέρος, όπου περιπλανιέσαι για να δεις και να μάθεις.

Υπάρχουν ταξίδια που δίνονται μέσα στο χρόνο όπου γυρίζεις πίσω για να μάθεις ή τρέχεις μπροστά για να προβλέψεις.

Υπάρχουν ταξίδια φαντασίας όπου σκηνοθετείς όσα θα επιθυμούσες και όσα ελπίζεις.

Υπάρχουν και τα ταξίδια που κάνεις όταν συναντιέσαι με ανθρώπους και μοιράζεσαι τις εμπειρίες και τις σκέψεις τους.Όταν συνδέεσαι και νιώθεις αυτά που ένιωσαν.
Και έτσι γίνεσαι ένας «ανθρωποταξιδευτής».Και είναι απο αυτά που σε πλουτίζουν, σε “μεγαλώνουν” και σε κάνουν πιο ανθρώπινο.

Μια από τις ιστορίες-ταξίδια που με άλλαξαν….

Η Αθηνά, μια δυναμική και φιλόδοξη γυναίκα 35 χρονών, περίμενε με ανυπομονησία τον ερχομό του πρώτου της παιδιού. Εκείνη και ο αγαπημένος της σύζυγος, ο Παύλος, είχαν χαρεί πολύ όταν ανακάλυψαν τα νέα. Ωστόσο, η μοίρα είχε επιφυλάξει μια διαφορετική πορεία για την Αθηνά.

Κατά τη διάρκεια ενός προγεννητικού ελέγχου ρουτίνας, ο γιατρός της Αθηνάς ανακάλυψε έναν όγκο στο στήθος της. Ο φόβος και η αβεβαιότητα κατέκλυσαν την καρδιά της, καθώς διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Η είδηση ήταν καταστροφική, ειδικά καθώς κυοφορούσε μέσα της μια νέα ζωή.

Η Αθηνά βρέθηκε αντιμέτωπη με μια αγωνιώδη απόφαση. Έπρεπε να επιλέξει μεταξύ της άμεσης θεραπείας, η οποία θα μπορούσε να βλάψει το αγέννητο παιδί της, ή της καθυστέρησης της θεραπείας μέχρι μετά τον τοκετό. Μετά από προσεκτική σκέψη,συζήτηση με τους δικούς της, τους ιατρούς της αλλά και μετά από πολύ προσευχή αποφάσισε να δώσει προτεραιότητα στην ευημερία του παιδιού της και να καθυστερήσει τη θεραπεία μέχρι να γεννηθεί το μωρό.

Η εγκυμοσύνη της Αθηνάς επισκιάστηκε από τη συνεχή ανησυχία για την υγεία της. Πέρασε μήνες συναισθηματικής αναταραχής,αγωνιάς και αβεβαιότητας αναζητώντας υποστήριξη από την οικογένειά της, τους φίλους της και μια ομάδα υποστήριξης που την συγκροτούσαν οι υπεύθυνοι ιατροί της αλλά και κοπέλες που ήδη είχαν νοσήσει και είχαν κερδίσει την μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Η ενθάρρυνση και η ενσυναίσθησή τους έγιναν η δύναμή της κατά τη διάρκεια των δύσκολων στιγμών.
Στιγμών που έκαναν τον χρόνο βαρύ, τα λεπτά ώρες και τους μήνες χρόνια…

Έφτασε τελικά η μέρα που η Αθηνά γέννησε ένα υγιές κοριτσάκι, τη Λίλιαν. Η χαρά που ένιωσε την πρώτη στιγμή που κράτησε την κόρη της στην αγκαλιά της επισκίασε τον πόνο και την θλίψη που την είχαν ταλαιπωρήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η μητρική αγάπη της Αθηνάς, η γενναιότητα και το κουράγιο της να αγωνιστεί για την οικογένειά της, τροφοδότησαν την αποφασιστικότητά της να ξεπεράσει τις προκλήσεις που βρίσκονταν μπροστά της.

Και έφτασε πια η ώρα να αντιμετωπίσει την πιο μεγάλη καταιγίδα της ζωής της.

…Μετά τη γέννηση της Λίλιαν, η Αθηνά βυθίστηκε σε μια αυστηρή θεραπευτική αγωγή. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, ακολουθούμενη από χημειοθεραπεία και ακτινοβολία. Η σωματική επιβάρυνση ήταν τεράστια, αλλά το ακλόνητο πνεύμα της Αθηνάς, η ακλόνητη πίστη της και η υποστήριξη των αγαπημένων της προσώπων την κράτησαν όρθια.

Καθώς η Αθηνά αγωνιζόταν μέσα από τις εξαντλητικές θεραπείες, ανακάλυψε μια εσωτερική δύναμη που δεν ήξερε ποτέ ότι διέθετε. Ένα θηρίο τσέπης, όπως λέει και η ίδια , αναδύθηκε μέσα από αυτή την μικροσκοπική κοπέλα η οποία είχε την ψυχική ρώμη μετά από κάθε θεραπεία να χαμογελά και να επαναλαμβάνει συνεχώς το όνομα της μικρούλας που ακόμα δεν είχε κρατήσει καλά καλά στην αγκαλιά της. Η ανάγκη της να ακούσει, να ταΐσει, να μυρίσει, να νανουρίσει, έστω απλά να ακουμπήσει την νεογέννητη κόρη της, έγινα το σπαθί και η ασπίδα της σε αυτή την άνιση δοκιμασία.

Μετά από δύο χρόνια αδυσώπητης μάχης, η Αθηνά βγήκε νικήτρια. Με τον καρκίνο της σε ύφεση, επέστρεψε στο σπίτι της στην αγαπημένη της οικογένεια. Το σπίτι στολισμένο με μπαλόνια και πανό, κομφετί και λουλούδια σηματοδοτούσε ένα λαμπρό εορτασμό του θριάμβου της πάνω στις αντιξοότητες. Το ταξίδι της Αθηνάς την είχε αλλάξει, για πάντα, αφήνοντας της μια βαθιά εκτίμηση για τις μικρές μικρές αλλά πολύτιμες στιγμές της ζωής.

Καθώς η Αθηνά προσαρμοζόταν στη νέα της κανονικότητα, εκτιμούσε κάθε μέρα, εκτιμώντας τον χρόνο που περνούσε με την κόρη της και τον σύζυγό της. Οι ουλές στο σώμα της θύμιζαν τις μάχες που είχε αντιμετωπίσει, αλλά λειτουργούσαν επίσης ως σύμβολο της δύναμης και της ανθεκτικότητάς της.

Η εμπειρία αυτή, πυροδότησε μέσα της το πάθος να βοηθήσει άλλους που αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις. Έγινε υπέρμαχος της ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο, μοιράστηκε την ιστορία της σε εκδηλώσεις και υποστήριξε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το ταξίδι της Αθηνάς ενέπνευσε πολλούς, προσφέροντας ελπίδα σε όσους βρίσκονται στις πιο σκοτεινές ,ωρες τους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Αθηνά συνέχισε να ευημερεί και να αγκαλιάζει κάθε μέρα με ευγνωμοσύνη. Η Λιλιάν εξελίχθηκε σε ένα έξυπνο και ζωηρό παιδί, μια συνεχής υπενθύμιση του πολύτιμου δώρου της μητρότητας για το οποίο είχε αγωνιστεί τόσο έντονα.

Μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές της, η Αθηνά ανακάλυψε έναν καινούργιο σκοπό. Ακολούθησε μια καριέρα στη συμβουλευτική, ειδικευόμενη στη βοήθεια των επιζώντων του καρκίνου του μαστού και των οικογενειών τους για την αντιμετώπιση των συναισθηματικών προκλήσεων που συνοδεύουν το ταξίδι αυτό.

Το σπίτι της έγινε ένα καταφύγιο, γεμάτο αγάπη, γέλιο και μια ακλόνητη αίσθηση ευγνωμοσύνης. Ο δεσμός της Αθηνάς και του Παύλου έγινε ισχυρότερος, αφού ξεπέρασαν μαζί την καταιγίδα. Γιόρταζουν πια κάθε ορόσημο και αγαπούν τις απλές χαρές της ζωής, γνωρίζοντας πολύ καλά την ευθραυστότητα της ύπαρξης.

Καθώς τα χρόνια περνούν, η αναμέτρηση της Αθηνάς με τον καρκίνο παραμένει χαραγμένη στην καρδιά της, μια υπενθύμιση της ισχύς που είχε βρει μέσα της και της δύναμης της αγάπης και της υποστήριξης. Συνέχισε να υπερασπίζεται την έγκαιρη ανίχνευση και τις τακτικές εξετάσεις, διαδίδοντας την ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του μαστού και υπενθυμίζοντας στις γυναίκες τη δυνατότητα να αναλάβουν τον έλεγχο της υγείας τους.

Η μάχη της, αν μη τι άλλο, ισχυρή απόδειξη της δύναμης του ανθρώπινου πνεύματος και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου σώματος. Μας υπενθυμίζει ότι ακόμη και μπροστά στις αντιξοότητες υπάρχει ελπίδα, αγάπη και ακλόνητη αποφασιστικότητα να ξεπεράσουμε τα εμπόδια.. Το ταξίδι της Αθηνάς δείχνει ότι οι πιο απροσδόκητες προκλήσεις της ζωής μπορούν να απελευθερώνουν κρυμμένες δυνάμεις και οδηγούν σε μια βαθύτερη εκτίμηση για την ομορφιά της ζωής.

Είναι μια απόδειξη της δύναμης της ελπίδας, της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης και της διαρκούς αγάπης που μας περιβάλλει και μας μεταφέρει μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές.

Μια ιστορία- ταξίδι που ξεκινά από την αγωνία περνά μέσα τον πόνο και με όχημα την ανθεκτικότητα καταλήγει στον θρίαμβο .

…Την ξαναείδα μετά απο πολύ καιρό…Νικήτρια πια. Λαμπερή σαν Φάρος ελπίδας, μια υπενθύμιση ότι ανεξάρτητα από τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε, έχουμε την ικανότητα να τα ξεπερνάμε, να βρίσκουμε την ομορφιά μέσα στις αντιξοότητες και να αγκαλιάζουμε το πολύτιμο δώρο της ζωής με ακλόνητη ευγνωμοσύνη και πίστη.

“Ακομα εδώ είμαι. Συνεχιζω δυνατά.”

ΥΓ: Ρε γαμώτο…Όσο ωραία κατάληξη και να έχουν τα ανθρωποταξίδια αυτά, είναι δύσκολα. Πολλά σου δίνουν αλλά και άλλα τόσα αφήνεις σαν αντίτιμο. Και όσο μου αρέσει να τα ταξιδεύω άλλο τόσο μου παίρνει να συνέλθω. Θα μου πεις βέβαια, άλλο το ταξίδεμα για την Τζαμάικα και άλλο το ταξίδι προς την Ιθάκη…

Καληνύχτα!

Nightcallers.gr