Ίαση, το τελικό άγγιγμα (Final part)
….Το ομολογώ… Χάθηκα λίγο. Ένιωσα την ανάγκη να κρυφτώ για λίγο. Να κάνω ένα βήμα πιο πίσω, να δω την μεγάλη εικόνα. Να καταλάβω τι είναι αυτό που τελικά γίνεται στις μέρες μας. Πόλεμος, ο θάνατος στο σπίτι μας σε απευθείας μετάδοση, ενεργειακή κρίση, λογαριασμοί της ΔΕΗ που θυμίζουν τζακ ποτ στο Λόττο, επιδημία, πάγοι στο μέγεθος την Ν.Υόρκης να λιώνουν σε ρυθμούς καταιγιστικούς, παιδοκτονίες. Μας την πέφτουν από παντού ή μου φαίνεται;;;;
Όπως και να χει, μαζεύτηκα, συγκεντρώθηκα και είμαι εδώ πάλι!
Από τις 8 Μαρτίου, είχα αρχίσει να γράφω περί Ίασης. Ίαση part I, Ίαση Part II…
To τρίτο μέρος είναι λίγο πιο σύνθετο… Περιλαμβάνει ουσιαστικά όλα τα άρθρα από τις 9 Μαρτίου έως τις 30 Μαρτίου, τα οποία ουσιαστικά προτείνουν βήμα βήμα, μικρές ή λίγο μεγαλύτερες αλλαγές που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν στον μεγάλο καλύτερο Εαυτό μας.
Ας κολλήσουμε λοιπόν τα κομμάτια :
-…Είμαστε πάνω από τα βάσανα μας. Πρέπει να εμπιστευτούμε την ζωογόνο θεραπευτική δύναμη που υπάρχει μέσα μας. Να σκάψουμε μέσα μας. Να την αναδείξουμε και να την ανασύρουμε. Αυτή την ψυχή. Αυτό το πνεύμα. Αυτή την καρδιά και αυτή την πίστη. Αυτή την ενέργεια που διατρέχει κάθε κύτταρο μας. Όλα αυτά που μας κάνουν αυτό που πραγματικά είμαστε. Πλάσματα χωρίς περιορισμούς . Πέρα από όρια χρόνου και τόπου. Πέρα από αυτά που μας πληγώνουν και μας μικραίνουν. Κατ’ εικόνα και ομοίωση…
–Έλεγχε τον εσωτερικό σου κύκλο… Απομακρύνσου από αρνητικούς ανθρώπους και μείνε μακριά από ένα περιβάλλον που είναι τοξικό. Πάρε ρεπό από την μαυρίλα. Αναλογίσου τι θες πραγματικά από την στιγμή σου. Ξέρεις ότι την πραγματική γνώση την έχεις μέσα σου.
– Φανταστείτε τον εαυτό σας ένα χρόνο αργότερα. Να κάθεστε στον καναπέ μπροστά από το τζάκι, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι σας, παρέα με τους δικούς σας ανθρώπους και με μερικούς καλούς φίλους και να αναπολείτε τους μήνες που πέρασαν, σαν να ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής σας. Πως θα ήταν οι μήνες αυτοί; Πως θα ζούσατε, πως θα δουλεύατε, τι σχέσεις θα είχατε; Αν σε αυτή την νοητική σκιαγράφηση , μπορέσετε και εντάξετε και τα γιατί σας, τότε έχετε βρει το Μέρος, τον τόπο που πρέπει να φτάσετε και τον τόπο που θα πρέπει να βρίσκεστε.
– Οι σκέψεις μας τις περισσότερες φορές είναι υπεύθυνες για το μεγαλύτερο ποσοστό εσωτερικής έντασης. Μας σαμποτάρουν και μας απομακρύνουν από τον μεγαλύτερο και καλύτερο Εαυτό μας. Όταν λοιπόν το μυαλό δείχνει να ακολουθεί περίεργους και μη ωφέλιμους δρόμους , Ησυχάστε και αφήστε την Καρδία να σας δείξει τον μονοπάτι…
– Συνδέστε οποιαδήποτε από τα παραπάνω συναισθήματα με τον στόχο σας, κάντε μια μικρή παύση και βιώστε το …Νιώστε το …Η ανατριχίλα , το χτυποκάρδι ,η γρήγορη αναπνοή, η έξαψη …Αυτό είναι …Συνδεθήκατε και συναισθηματικά με τον αντικειμενικό σας σκοπό και πολύ λίγα πράγματα θα σας σταματήσουνε.
– Πρέπει λοιπόν, να είμαστε διαρκώς σε επίγνωση του τρόπου που σκεφτόμαστε και να αναγνωρίζουμε τις αρνητικές σκέψεις είτε είναι σκέψεις επίκρισης, ηττοπάθειας, ανεπάρκειας, υποτίμησης και μεμψιμοιρίας. Οφείλουμε να κάνουμε μια παύση και να αναρωτηθούμε αν πράγματι αυτές οι σκέψεις έχουν υπόσταση, αν μπορούν να έχουν αληθινά θεμέλια… Και σε δεύτερο χρόνο να τις αντικαταστήσουμε με τις πιο θετικές και δυνατές επιλογές.
–Δεν είμαστε υπό πίεση γιατί κάνουμε πάρα πολλά πράγματα. Είμαστε υπό πίεση γιατί κάνουμε πολύ λίγα από αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε πραγματικά ζωντανοί.
– …Οι ιστορίες φτιάχνονται για να ειπωθούν. Γράφτε λοιπόν μια ιστορία απίθανη. Ξαναγράψτε την δική σας. Από την αρχή. Ποτέ δεν είναι αργά για να φτιάξεις μια καλή ιστορία άλλωστε.
– …Η αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι που γεννιέται από μόνη της μέσα μας. Χρειάζεται κουράγιο για να κάνεις αλλαγές και να εισπράξεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς. Και ένας τρόπος για να κάνεις το αποφασιστικό βήμα, είναι να θυμηθείς. Να ανασύρεις και να ξαναζήσεις νοητικά όλες τις μεγάλες στιγμές σου μέχρι τώρα. Θυμηθείτε ότι μπορείτε, ότι έχετε την ικανότητα , ότι έχετε το κουράγιο για το παραπάνω βήμα. Τα έχετε όλα αυτά, γιατί τα είχατε και στο παρελθόν. Μπορείτε να το κάνετε γιατί απλά το έχετε ξανακάνει. Απλά θυμηθείτε το… Αυτές τις μικρές καθημερινές νίκες που ο καθένας από εμάς επιτυγχάνει. Κρατήστε τες και γεμίστε με αυτές τα αποθέματα αυτοπεποίθησης… Να τις γιορτάζετε αυτές τις μικρές νίκες… Και να τις επικοινωνείτε.. Θα σας δώσει φτερά.
…Και έτσι φτάσαμε στο τελικό κομμάτι.
Για μένα όλα τα παραπάνω είναι σκαλοπάτια… Στάδια..Σπόρους φυτεύουμε. Σπόρους πρόθεσης καλοσύνης, ανεξάρτητα από όσα γίνονται γύρω μας. Σπόρους αγάπης και συμπόνιας. Αγάπης όχι αφηρημένης και θεωρητικής. Η Αγάπη δεν είναι συναίσθημα, αλλά ενέργεια. Η αγάπη είναι φροντίδα και προσοχή. Δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι χειροπιαστό και έκδηλο. Είναι χρόνος και ενδιαφέρον. Είναι έγνοια και ερώτηση.
Και μόλις στρέψετε αυτή την προσοχή και τη ενέργεια σε εσάς , το μικρό σώμα του φόβου σας, θα αναδειχθεί σε ένα μεγάλο και λαμπρό Εαυτό.
Υπάρχει μια σύντομη ιστορία των Βίκινγκ , σύμφωνα με την οποία, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι οι προσευχές και οι δεήσεις μερικές φορές έχουν αποτέλεσμα και οι θεοί κάποια στιγμή απαντούν στις επικλήσεις μας… Και έρχονται ….Και όταν έρχονται, ρίχνουν πάνω μας προβλήματα, κόπους και βάσανα, και δυνατή φωτιά για να σμιλεύσουν από το ακατέργαστο μετάλλευμα το πιο λαμπρό σπαθί( from bronze to Gold). Είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες μέσα από τις οποίες αναγεννάτε μέσα μας, η μεγάλη καρδιά της συμπόνιας , το έλεος και η ίδια η δύναμη της Ζωής.
Το τελικό άγγιγμα λοιπόν … Το πιο δυνατό μέσο από όλα.
Από όλες τις ερωτήσεις που προκύπτουν στον δρόμο, μια φαίνεται να είναι πιο σημαντική… Σχεδόν ιερή..:
Πως αγγίζουμε τις πληγές μας; Πως ψηλαφούμε τα σπασμένα κορμιά μας;
Μερικές φορές είναι απαραίτητο να ξαναμάθεις το λουλούδι να ανθίζει. Με ταπεινότητα και ευγένεια αγγίζουμε. Πρώτα πιο περιφερικά. Και σιγά σιγά προς το κέντρο. Η συγχώρεση και η συμπόνια πάντα είχαν καλύτερα αποτελέσματα από την αυστηρή απονομή κρίσης, ιδίως όταν αυτή απευθύνεται στον εαυτό μας.
Η Ίαση δεν είναι πια μάχη, δεν είναι αγώνας , αλλά απελευθέρωση. Απελευθέρωση από ότι είναι τοξικό ,ενδυνάμωση και ενθάρρυνση στο ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής μας να φέρει πίσω την ζωτικότητα και την δύναμη της . Απαιτεί συγχώρεση για ότι έχει προηγηθεί, για όλα τα λάθη που οδήγησαν σε αποτυχίες, για τις προδοσίες των άλλων και του ίδιου μας του εαυτού, για την προδοσία του σώματος αλλά και του μυαλού. Είναι η πιο ευγενικής πράξη να μην κάνουμε έξωση από την καρδιά μας στον ίδιο μας τον εαυτό. Ζεις αποκομμένος από εσένα;;;
Διαδικασία είναι η Ίαση που περιλαμβάνει λέξεις, προθέσεις και ενέργειες. Επιμονή και μόχθο μέχρι να ανθίσει το λουλούδι μέσα μας. Εκατοντάδες ώρες και επαναλήψεις…. Πολλές φορές ξεχνιόμαστε και γινόμαστε πολύ σκληροί αλλά βήμα βήμα,η αντίσταση θα καμφεί . Πως ανθίζει ένα λουλούδι, πέταλο πέταλο; Έτσι και ο πυρήνας μας σμιλεύεται στρώμα στρώμα προς την καλύτερη και πιο λαμπερή εκδοχή του..Δεν μπορείς να πιέσεις την διαδικασία. Αν τραβήξεις τα πέταλα να ανοίξουν πιο γρήγορα ..το λουλούδι θα μαραθεί…
Υπάρχει μια μοναδική ομορφιά στην διαδικασία . Η ομορφιά της αναγέννησης της ίδιας της ζωής .
Γιατί όλα αυτά τα στάδια, όλα αυτά τα σκαλοπάτια νοιάξιμο είναι ..Στροφή και κοίταγμα… Προς τα μέσα. Αγάπη και στοργή για σένα.
Μας μεγάλωσαν μαθαίνοντας να περιμένουμε την αποδοχή και τη επιδοκιμασία των άλλων. Μας εκπαίδευσαν να νιώθουμε πιο άνετα όταν έχουμε εργοδότες στην ζωή μας, που εγκρίνουν και ανταμείβουν κατά την κρίση τους. Που μας θέτουν τα ωράρια και τις άδειες, τις αμοιβές και τις περικοπές σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί. Ότι κάποιος άλλος πρέπει να μας επιλέξει απλά και μόνο για να μπορούμε να υπάρχουμε.
Αλλάζουμε εποχή πια. Η προηγούμενη ξοφλημένη δείχνει. Ανθρώπους τραυματισμένους βλέπω γύρω μου, παντού, που μόνοι τους έννοια είναι να συνηθίσουν όσο πιο γρήγορα μπορούν τα τραύματα τους και να συνεχίσουν.
Πρέπει επιτέλους να διαλέξουμε εμάς! Σήμερα ο κόσμος μας πρέπει να γίνει ένα διαφορετικό μέρος. Δεν χρειάζεστε κάποιον άλλο, ούτε μπορείτε να περιμένετε κάποιον άλλο να σας οδηγήσει στην αυτοπραγμάτωση και τη ευτυχία. Αντιθέτως …Σε εσάς και μόνο σε εσάς πρέπει να επενδύσετε.
Το φυσικό μας σώμα, το πνεύμα μας, το συναίσθημα και η ψύχη μας. Τέσσερα σώματα κουβαλάμε, τέσσερεις φροντίδες έχουμε.
Διαλέγουμε να είμαστε υγιείς, επιλέγουμε να σκεφτόμαστε θετικά γεμίζοντας το μυαλό μας με ιδέες που εμπνέουν και παρακινούν. Απομακρύνουμε από κοντά μας όσους μας δημιουργούν αίσθημα θυμού και είναι σαν να πνίγουν την καρδιά μας σε μαύρη μέγγενη. Κι ας αφήσουμε την ψυχή μας να διαβεί στο τώρα… Στο δευτερόλεπτο και την στιγμή. Τα νοητικά ταξίδια στον χρόνο, στο παρελθόν είτε στο μέλλον, μόνο αυταπάτες μας δημιουργούν και μας ληστεύουν από το παρόν μας. Η ψυχή μας ζει στο τώρα. Στην κάθε ανάσα μας. Στο χρόνο που πραγματικά μετράει.
…Όσο και να το χουν κάνει να ακούγεται γραφικό, το τελικό άγγιγμα , το πιο αποτελεσματικό μέσο, αυτό που θα αγγίξει την πιο βαθειά πληγή είναι το άγγιγμα της ευγενικής Αγάπης. Της Αγάπης προς τα εμένα που σιγά σιγά θα μετατοπίσει όλους τους ορισμούς από το μέσα μας και το εγώ, στο κόσμο γύρω μας και στα πάντα που τον θεμελιώνουν.
«Να ζούμε με αγάπη και χαρά ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς που μας μισούν.
Να ζούμε με χαρά και υγεία ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς που νοσούν.
Να ζούμε με χαρά και ειρήνη ακόμα και ανάμεσα στους βασανισμένους.
Να αποδεχτούμε την γλυκύτητα και την ευφορία, του να ζούμε στην Οδό.»(Βούδας)
«Εγώ η Οδός .»( Ιησούς Χριστός)
Σπόρους να σπείρουμε. Γιατί είναι δεδομένο ότι σε μια γη που λείπουν οι σπόροι, ποτέ δεν θα αναδυθεί κάτι. Αν υπάρχει η σπορά, τα πάντα είναι εφικτά.
«Τo my children, I’m sorry for the unhealed parts of me that in turn hurt you. It was never my lack of love for you. Only a lack of love for myself.»Τ.Shanti
Καληνύχτα.
