Έτσι για να μοσχοβολάει ο κόσμος…

Στα 20 χρόνια που ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες έχω συναντήσει πάρα πολλούς σχετικά ικανούς μαχητές, οι οποίοι φτάνουν σε ένα πλατό εξέλιξης και αδυνατούν να κάνουν το παραπάνω βήμα. Ο λόγος είναι ότι προσκολλούνται σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο συμπεριφοράς που τους παγιδεύει. Υιοθετούν μια προσέγγιση της μάχης πολύ σκληρή, άκαμπτη, βασιζόμενοι στην μυϊκή δύναμη και μόνο, στον θυμό και την οργή που προσπαθούν να διοχετεύσουν στην σύγκρουση με τον αντίπαλο, τον οποίο προσπαθούν να υπερκεράσουν δείχνοντας πόσο πιο πολύ «άντρες» είναι. Μια «θηλυκή» ωστόσο προσέγγιση της κατάστασης , θα τους χαρίσει την αντίληψη και την ευαισθησία που χρειάζεται ώστε να προσαρμοστούν στις συγκεκριμένες συνθήκες και θα επιλέξουν την καταλληλότερη τεχνική προσέγγιση που θα τους αναδείξει νικητές… Από την άλλη, γυναίκες με άριστη κατάρτιση, οι οποίες φοβούνται ή καταπνίγουν το δυναμικότερο/αντρικό κομμάτι του χαρακτήρα τους, με αποτέλεσμα να καθηλώνονται σχεδόν πάντα σε ένα πιο δεύτερο και παθητικό ρόλο…
«Be like water» λοιπόν…
Τι σχέση έχουν όλα αυτά, με την καθημερινότητα και το πώς εμείς λειτουργούμε στην ρουτίνα μας;
Ίσως καμία… Από την άλλη αυτές τις ώρες τις περισυλλογής στο κλείσιμο της ημέρας, μου έχει καρφωθεί , πως το μεγαλύτερο θαύμα-παρά τα επιτεύγματα της τεχνολογίας- που μπορούμε να επιτύχουμε ως άνθρωποι δεν είναι άλλο από την δημιουργία της ζωής… είναι η ένωση της αρσενικής ενέργειας (YANG) και της θηλυκής (YING) που δημιουργεί την μαγεία… Το βλέπεις παντού γύρω… Ακόμα και στα στοιχειώδη κομμάτια του κόσμου μας… στην ουσία του ατόμου (ηλεκτρόνια και θετικά φορτισμένος πυρήνας), στην ακτίνα του φωτός (κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα)…Δυαδικότητα…
Έτσι δεν είναι και οι ιδέες μας; Οι σκέψεις μας θα παραμείνουν μόνο αφηρημένες ιδέες αλλά μόλις τις αποτυπώσουμε σε ένα χαρτί, αποκτούν μια οντότητα, τα αόρατα γίνονται ορατά στον φυσικό κόσμο, γειώνονται οι σκέψεις μας και οι ιδέες στην πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο του το χαρτί ούτε μόνη της η σκέψη που γίνεται ορατή και παρούσα. Ο συνδυασμός είναι. Δεν είναι το κύμα ή το σωματίδιο, αλλά ο συνδυασμός και των δύο που δημιουργεί το φως… Μαγεία…
Μαγεία… και όσο κι αν ακούγεται μελό θεωρώ ότι η ενέργεια που φέρνει σε απόλυτη αρμονία τα παραπάνω είναι η ενέργεια που έχουμε μάθει να αποκαλούμε αγάπη… Και δεν εννοώ την ρομαντική εκδοχή που πρεσβεύει η δυτική μας κουλτούρα. Εννοώ την ενέργεια που ενώνει. Το φως που κερδίζει το σκοτάδι. Την ενέργεια που αναζωογονεί και δημιουργεί. Την αγάπη που δεν είναι σχέση αλλά εσωτερική κατάσταση . Ενέργεια. Δύναμη
Μιλάω για αγάπη σάλπισμα σε μάχη. Μάχη πνευματική. Μιλάω για την αγάπη που μπορείς να την πεις Δύναμη. Μιλάω για την Αγάπη που οι Αρχάγελοι με τα σπαθιά τους υπηρετούν. Μιλάω για την Αγάπη που τίποτα μαλθακό δεν κρύβει μέσα της. Μιλάω για την ενέργεια που διέπει τα πάντα και τα κρατάει σε αρμονία. Αγάπη μας έμαθαν να την λέμε. Ίσως γιατί όταν μας την δίδαξαν δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πιο πολλά. Τώρα πια όμως, όσο το πνεύμα προχωρά γίνεται αντιληπτή η πραγματική της διάσταση… Ίσως είναι καιρός να αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει όνομα κατάλληλο για την περιγράψει. Μέσα μας ρέει σαν το νερό στην πλαγία του βουνού… Όπως ο άνεμος χαϊδεύει την επιφάνεια της θάλασσας…
Μιλάω για την αγάπη που ουσιαστικά είναι κατάσταση ύπαρξης. Που υφίσταται 24/7. Η αγάπη που είναι σαν την αναπνοή. Αυτή την κατάσταση πρέπει να επιδιώκουμε. Γιατί αυτή η μαγεία δεν μπορεί να είναι μόνο εξωστρεφής. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει εσωτερική συνιστώσα. Αποκλείεται να αφορά μόνο και πάντα τον κόσμο πέρα και έξω από εμάς.
Γιατί αυτή η αγάπη θα ενώσει σε απόλυτη αρμονία τα δίπολα της ενέργεια που έχουμε στην καρδία μας. Όταν αυτή την Αγάπη την στρέφουμε τελικά στον εαυτό μας, η αποδοχή και η αναπόφευκτη ένωση της αρσενικής και θηλυκής μας πλευράς, του Yin-yang , θα δημιουργήσει ..ζωή. Θα δημιουργήσει μαγεία. Είναι αδύνατον να ολοκληρωθούμε ως άτομα χωρίς να αποδεχτούμε αυτόν τον δυαδισμό που φυλάμε μέσα μας.
Αυτή την ενέργεια πρέπει να αποδεχτούμε και να χρησιμοποιήσουμε για να γεννήσουμε τον καινούργιο μας εαυτό… Τον καλύτερο εαυτό μας.
Να αγαπάς τον εαυτό σου, να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, να αναπτύσσεις τον εαυτό σου, να γιατρεύεις τον εαυτό σου… Ένα πραγματικά δύσκολο αλλά πολύτιμο ταξίδι!
Και όπως έλεγε και ένας φίλος: Σπείρε αγάπη και ας μην θερίσεις… Έτσι για να μοσχοβολάει ο κόσμος…
Καληνύχτα!
Κάτι που διάβασα σήμερα και μου θύμησε αυτό που έγραψες “για να μοσχοβολαει ο κόσμος”!
Τελικά έχει μυρωδιά η αγάπη;;; Μάλλον,αλλά δεν μυρίζουμε όλοι τα ίδια αρώματα εξαρτάται πάντα από τις εμπειρίες μας…(είναι πολύ μεγάλο, παραθέτω ένα μέρος μόνο).
….” Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης.
Τώρα, θα με ρωτήσεις:’’ Μα πώς μυρίζει η αγάπη;”
Και θα σου πω….όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα,τα δάκρυα ,η παιδική ηλικία,ότι καλό έχεις κρυμμένο στην καρδιά.
”Αυτο είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Δεν μπορώ να περιγράψω την μυρωδιά και την γεύση της αγάπης! Για τον καθένα είναι διαφορετική.
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση. Νιώσε τον αέρα,την χαρά,την παιδική ηλικία. Καθένα έχει την δική του μυρωδιά θα την αναγνωρίσεις!
Είναι μέσα στην καρδιά σου! ” “
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ……ΚΑΛΗΜΕΡΑ!