Λίγη αστερόσκονη κανείς;
…Θέλω να αγοράσω ένα σκάφος… Μεγάλο σχετικά… Να με χωράει… Και να με ταξιδεύει… Παλιό σκαρί… Να έχει δοκιμαστεί και να έχει αντέξει. Και να το χαϊδεύω και να το φροντίζω… Και να το κάνω καινούργιο… Να αντέξει άλλο τόσο…...
Μικρές φωτίτσες…
…Τα δέντρα γύρω μας… Σιωπηλά και ακίνητα. Σχεδόν πάντα εκεί. Να θυμίζουν… Από την μια την λύπη που σαν την βαθειά ρίζα δίνει βάθος και πορεύεται βαθειά στην γη και από την άλλη την χαρά, που δίνει ύψος και που...
Απλά δεν γίνεται…
…Οι ηγέτες χάνουν την δύναμη τους από την στιγμή που χάνουν την ανθρωπιά τους. Ο μεγαλύτερος τρόμος στην ανθρώπινη ιστορία έχει αποκτήσει σάρκα και οστά από ομάδες ανθρώπων που ένιωθαν ανώτεροι σε σχέση με τους υπόλοιπους. …Ηγέτες κάθε πιθανής έκτασης κοινωνικής...
H Νιρβάνα της σανίδας…
Η θέα της ανοικτής θάλασσας που ανοίγεται μπροστά μου στα πλαίσια της πρωινής καθημερινής ρουτίνας μου,my Dawn patrol ,είναι πιθανότατα ένα από τα πιο δυναμικά σκηνικά που μπορεί κάποιος να συναντήσει. H πόλη αγουροξυπνημένη, ο ηλιος ακόμα δειλός και η...
Μια ομπρέλα πάντα ανοιχτή!
Ποιος θα ήσουν αληθινά αν ζούσες ολοκληρωτικά και απόλυτα συνειδητά στο σώμα σου; Αν ένιωθες τον παλμό της καρδιά σου κάθε στιγμή; Αν ένιωθες τον αέρα σε κάθε ανάσα σου; Περίεργη ερώτηση να υποθέσω; Ακούγεται μάλλον τρομακτικό…Ειδικά στις μέρες μας...
